Έμεινε στην ιστορία ως ο «πατέρας της νίκης» για τη σημαντική συμβολή του στη συμμαχική επικράτηση στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Διετέλεσε πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας για 9 χρόνια Το 2002 σε δημοψήφισμα του BBC ανακηρύχθηκε ο μεγαλύτερος Βρετανός όλων των εποχών. Εξήντα χρόνια μετά το θάνατό του, η φήμη του Τσόρτσιλ βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο των πολεμικών συγκρούσεων, κάτι που ο ίδιος θα απολάμβανε, αφού έθεσε τον εαυτό του στην πρώτη γραμμή πέντε πολέμων σε τέσσερις ηπείρους σε ηλικία κάτω των 42 ετών.
Ο Τσόρτσιλ ήταν από καιρό μισητός από την αριστερά, κατηγορούμενος για την αντίθεσή του στον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, για τη συντριβή της γενικής απεργίας της Βρετανίας το 1926, για την υποστήριξή του στη Βρετανική Αυτοκρατορία και για άλλα πολλά. Ωστόσο, πρόσφατα, μια νέα και ιδιαίτερα βίαιη μορφή μίσους εναντίον του έχει ξεσπάσει από την ακροδεξιά και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, όπου κατηγορείται για μια σειρά υποτιθέμενων εγκλημάτων.
Η περίπτωση Ντάριλ Κούπερ
Ο Αμερικανός podcaster Ντάριλ Κούπερ, ο οποίος δεν έχει γράψει ούτε ένα ιστορικό βιβλίο, πόσο μάλλον για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά τον οποίο ο Τάκερ Κάρλσον αποκαλεί «τον πιο ειλικρινή ιστορικό της Αμερικής», ισχυρίστηκε ότι ο Τσόρτσιλ ήταν υπεύθυνος για την κλιμάκωση του πολέμου από τον περιορισμένο πόλεμο που προφανώς ήθελε ο Αδόλφος Χίτλερ όταν εισέβαλε στην Πολωνία τον Σεπτέμβριο του 1939. Σύμφωνα με τον Κούπερ, ήταν ο «κύριος κακός» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, και όχι κάποιος από τους πλέον προφανείς υπεύθυνους.
Υπάρχουν πολλά προβλήματα σε αυτή τη θεωρία, μεταξύ των οποίων και η χρονική ακολουθία. Ο Τσόρτσιλ δεν μπήκε στην βρετανική κυβέρνηση παρά δύο ημέρες μετά την εισβολή των Ναζί στην Πολωνία. Ακόμη και τότε, δεν είχε τον έλεγχο της λήψης αποφάσεων στη Βρετανία, καθώς δεν έγινε πρωθυπουργός παρά μόνο μετά την έναρξη του blitzkrieg ( κεραυνοβόλος πόλεμος) του Χίτλερ στη Δυτική Ευρώπη, τον Μάιο του 1940.
Παρ’ όλα αυτά, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ασπαστεί τις ανιστόρητες ανοησίες- όπως τις χαρακτηρίζει στο άρθρο του στην Wall Street Journal, ο Άντριου Ρόμπερτς, συγγραφέας και μέλος της Βουλής των Λόρδων
Ο βρετανός νεοναζί ιστορικός Ντέιβιντ Ίρβινγκ έγραψε στο Twitter: «Χαίρομαι που ασπαζόμαστε την κυρίαρχη αφήγηση, αλλά θα ήταν ωραίο να μας το αναγνωρίσουν», ένα tweet που έλαβε πάνω από 250.000 προβολές και πάνω από 5.000 «μου αρέσει».
Η δημοσκόπηση στο X που «αθώωσε» τον Χίτλερ
Οι δηλώσεις του Κούπερ στην εκπομπή Tucker Carlson οδήγησαν τον podcaster Τζέικ Σιλντς, ο οποίος αρνείται το Ολοκαύτωμα, να διεξάγει μια δημοσκόπηση στο X με την ερώτηση «ποιος ήταν ο μεγαλύτερος εγκληματίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου». Μεταξύ των σχεδόν 136.000 ερωτηθέντων, το 40,3% ανέδειξε τον Τσόρτσιλ, με τον Στάλιν να ακολουθεί με 25,9% και να ξεπερνά οριακά τον Χίτλερ με 25,3%.
Η ανάρτηση του Σιλντς προβλήθηκε από περίπου 855.000 άτομα. Προκάλεσε μια σειρά από διαδικτυακά σχόλια μίσους εναντίον του Τσώρτσιλ, όπως «Οι καλοί έχασαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο», «Ο Τσώρτσιλ ήθελε τον πόλεμο», «Ο Τσώρτσιλ ήταν το απόλυτο κακό» και πολλά άλλα.
«Θα είμασταν πολύ καλύτερα αν μέναμε ουδέτεροι»
Στη Βρετανία, πολλοί εκπρόσωποι του δεξιού λαϊκιστικού Κόμματος της Μεταρρύθμισης έχουν επίσης δαιμονοποιήσει τον Τσώρτσιλ. Ο Ιαν Γκρίμπιν, υποψήφιος στις γενικές εκλογές, δημοσίευσε στην ιστοσελίδα Unherd ότι «η Βρετανία θα βρισκόταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση σήμερα αν είχαμε δεχτεί την προσφορά του Χίτλερ για ουδετερότητα… αλλά, δυστυχώς, η στρεβλή νοοτροπία της Βρετανίας δίνει μεγαλύτερη αξία σε περίεργες έννοιες διεθνούς ηθικής παρά στη φροντίδα του λαού της».
Αργότερα έγραψε: «Στη Βρετανία συγκεκριμένα, πρέπει να εξορκίσουμε τον θρύλο του Τσώρτσιλ και να αναγνωρίσουμε ότι τόσο στην πολιτική όσο και στη στρατιωτική στρατηγική, υπήρξε καταστροφικός».
Γιατί λοιπόν η ακροδεξιά στοχεύει τον Τσόρτσιλ;
Με απλά λόγια, σύμφωνα με τον Άντριου Ρόμπερτς, επειδή οι πρακτικοί στόχοι και οι αρχές του ως ηγέτης της Δύσης έρχονται σε άμεση αντίθεση με το νέο ρεύμα απομονωτισμού στην Αμερική και τη Βρετανία. Οι σημερινοί ρεβιζιονιστές προβάλλουν τις απόψεις τους για το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τώρα το Ιράν ανατρέποντας την ιστορία και καταδικάζοντας τους κορυφαίους υπέρμαχους της στρατιωτικής επέμβασης του παρελθόντος. Κατηγορούν τον Τσόρτσιλ (μαζί με τον Φράνκλιν Ρούζβελτ) για κλιμάκωση της σύγκρουσης με τον Χίτλερ και έτσι τον συνδέουν με κάθε προσπάθεια αντίστασης στους σημερινούς αυταρχικούς ηγέτες.
«Ο λόγος για τον οποίο μισώ τόσο πολύ τον Τσόρτσιλ», είπε ο Κούπερ στον Κάρλσον, «είναι ότι συνέχισε αυτόν τον πόλεμο όταν δεν είχε καμία πιθανότητα [να νικήσει]. Δεν είχε κανένα τρόπο να γυρίσει πίσω και να πολεμήσει αυτόν τον πόλεμο. Το μόνο που είχε ήταν βομβαρδιστικά… απλή τρομοκρατία». Επιπλέον, όταν ο Χίτλερ έσπασε για άλλη μια φορά μια συνθήκη και εισέβαλε στη Ρωσία τον Ιούνιο του 1941, ο Τσόρτσιλ αμέσως συμμάχησε με τον Στάλιν εναντίον της ναζιστικής Γερμανίας.
Τι θα είχε συμβεί αν ο Τσόρτσιλ δεν είχε εισακουστεί
Αξίζει να σκεφτούμε τι θα είχε συμβεί αν ο Τσώρτσιλ δεν είχε προτρέψει προς αυτές τις μοιραίες επιλογές. Αν η Βρετανία είχε παραμείνει ουδέτερη και είχε αποφύγει να βομβαρδίσει τη Γερμανία, ο Χίτλερ θα είχε τη δυνατότητα να συγκεντρώσει ολόκληρη τη Λουφτβάφε εναντίον της Ρωσίας. Αντ’ αυτού, έπρεπε να κρατήσει το 30% της για να προστατευθεί από τα βομβαρδιστικά του Τσώρτσιλ.
Η ουδετερότητα απέναντι στον Χίτλερ θα σήμαινε ότι τα 5.000 αεροσκάφη, τα 7.000 άρματα μάχης, τα 51 εκατομμύρια ζευγάρια παπούτσια και η υπόλοιπη βοήθεια που έστειλαν η Βρετανία και η Αμερική στη Σοβιετική Ένωση δεν θα είχαν υλοποιηθεί. Ούτε θα είχε πραγματοποιηθεί η απόβαση στη Νορμανδία, ενόσω οι Ρώσοι και οι Γερμανοί πολεμούσαν στη Λευκορωσία.
Αυτό οδηγεί στο προφανές: με τον Χίτλερ ή τον Στάλιν να ελέγχουν όλη την Ευρώπη μεταξύ Παρισιού και Μινσκ, ο κόσμος – συμπεριλαμβανομένης της Αμερικής – θα βρισκόταν σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτή που ο Τσόρτσιλ και ο Ρούσβελτ βοήθησαν να διαμορφωθεί το 1945.
naftemporiki.gr
