Ο Θεόδωρος Βασιλειάδης ζούσε στο Κουράνκιοϊ ή Κιράνκοϊ, τη συνοικία των Ελλήνων στη Σαφράμπολη, όπου υπήρχε η εκκλησία του πρωτομάρτυρος Στεφάνου.
Η ονομασία της πόλης πρέπει να δόθηκε κατά τον 17ο-18ο αιώνα, όταν η ονομασία Δάδυβρα είχε πια ξεχαστεί. Από την αναγνώριση της επιγραφής στη θύρα του ναού του Αγίου Στεφάνου, όπου αναφερόταν «τη πόλει Θεοδώρου κράντορος», οι κάτοικοι της Σαφράμπολης έβγαλαν το συμπέρασμα ότι η βυζαντινή ονομασία της ήταν Θεοδωρούπολη.
Αργότερα, επειδή το πρώτο σε σπουδαιότητα εγχώριο προϊόν ήταν ο κρόκος (σαφράν, ζαγφρά στα τουρκικά) ονομάστηκε Ζαγφράνπολου. Ο κρόκος αποτελούσε το κύριο εισόδημα των γειτονικών χωριών, τα οποία είχαν ως κέντρο τη Σαφράμπολη και το άνθος του πωλείτο «αντί 250 γροσίων κατ’ οκάν», περίπου 60 δραχμές.
Διαβάστε περισσότερα στο pontosnews.gr
