Η σύγκρουση που βλέπουμε μεταξύ Ισραήλ και Ιράν επωαζόταν εδώ και δύο δεκαετίες ενώ το τελευταίο διάστημα βλέπαμε σταδιακά τη σπίθα να εξελίσσεται στην «φωτιά» που άναψε την περασμένη Παρασκευή με την επιχείρηση «Rising Lion».
Μέχρι στιγμής τόσο η ιρανική όσο και η ισραηλινή πλευρά είχαν καταφέρει να αποφύγουν την άμεση μεταξύ τους αντιπαράθεση. Συγκρούονταν κυρίως μέσω τρίτων μερών. Όλα άλλαξαν με την σφαγή της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023 όταν το Ισραήλ ορκίστηκε να εξαφανίσει τις όσους παράγοντες αποτελούν απειλή για το εβραϊκό κράτος. Ξεκίνησε με τη Χαμάς, στη συνέχεια «αποκεφάλισε» την Χεζμπολάχ, έστρωσε το χαλί στην ανατροπή του καθεστώτος στη Συρία και σήμερα βάλλεται κατά του Ιράν σε μια προσπάθεια να αποτελειώσει τον «άξονα της αντίστασης».
Όποιοι και αν είναι οι λόγοι που το Ισραήλ επέλεξε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή να αναμετρηθεί με τη χώρα που βλέπει ως εχθρό και υπαρξιακή απειλή, το αποτέλεσμα είναι ένα: η Μέση Ανατολή πήρε φωτιά και η ανησυχία όλων είναι πότε θα σβήσει. Το ερώτημα αυτό σαφώς και δεν μπορεί να απαντηθεί, ωστόσο, η διάρκεια της σύγκρουσης εκτιμάται ότι εξαρτάται από μία σειρά παραγόντων.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η διάρκεια της σύγκρουσης εξαρτάται από τους εξής παράγοντες:
- Τι επιδιώξεις του Ισραήλ που κινούνται σε δύο κατευθύνσεις.
Από τη μία έχουμε την δηλωμένη πρόθεσή του να καταστρέψει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. κάτι που θεωρείται αδύνατο χωρίς την άμεση ανάμειξη των ΗΠΑ καθώς δεν διαθέτει τα απαραίτητα όπλα για να πλήξει τις εγκαταστάσεις που είναι υπόγειες. Ακόμη και με την αμερικανική βοήθεια όμως θεωρείται ότι αυτός ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί, δεδομένου ότι μπορεί κάποιος να καταστρέψει εγκαταστάσεις αλλά όχι την τεχνογνωσία που έχει αποκτηθεί ή την πρόθεση κατασκευής πυρηνικών όπλων.
Αυτό μας φέρνει στον δεύτερο στόχο, ο οποίος υπονοείται όταν χαρακτηρίζεται υπαρξιακή απειλή το Ιράν. Η ανατροπή του καθεστώτος στη χώρα.
- Την αντίδραση της ισραηλινής κοινωνίας, η οποία συσπειρώθηκε μετά την σφαγή της Χαμάς. Ωστόσο, πλέον σημειώνονται αντιδράσεις και μένει να δούμε αν η κόπωση των πολιτών και οι απώλειες των ιρανικών πληγμάτων στο Ισραήλ θα αυξήσουν την πίεση στην κυβέρνηση της χώρας.
- Την αντίδραση του Ιράν.
Πόσο θέλει και μπορεί να το τραβήξει γιατί ένας από τους λόγους που επέτρεψαν την αρχική επιχείρηση του Ισραήλ στο έδαφός του είναι ότι βρίσκεται σε αποδυναμωμένη θέση. Και το ίδιο το Ιράν και οι ομάδες που υποστηρίζει. Πάντως βλέπουμε ότι εκτοξεύει μεγάλο αριθμό πυραύλων, από τους οποίους αρκετοί έχουν ανοίξει «τρύπες» στα περίφημα αμυντικά συστήματα του Ισραήλ΄, κάτι που αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό στον μεγάλο αριθμό των πυραύλων που εκτοξεύεται. Επομένως εδώ είναι σημαντικό το διαθέσιμο απόθεμα της χώρας.
Πριν από την έναρξη της ισραηλινής εκστρατείας, οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες πίστευαν ότι το Ιράν διέθετε περίπου 2.000 βαλλιστικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί για να επιτεθούν στο Ισραήλ. Επιπλέον, οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες προέβλεπαν ότι το Ιράν θα μπορούσε να κατασκευάσει άλλους 6.000 τα επόμενα δύο χρόνια. Γι’ αυτό και οι Ισραηλινοί έπληξαν τις αποθήκες πυρομαχικών όπου φυλάσσονταν πολλοί από τους ιρανικούς πυραύλους στα πρώτα κύματα των επιθέσεών τους.
- Την αντίδραση της ιρανικής κοινωνίας που ιστορικά τείνει να συσπειρώνεται μπροστά σε σημαντικές απειλές, όπως η παρούσα επίθεση που ίσως εκλαμβάνεται ως μια προσπάθεια της Δύσης να επέμβει στη χώρα. Αυτό το απέδειξε άλλωστε και η ισραηλινή όταν σίγησαν οι αντιδράσεις για την δικαστική μεταρρύθμιση μετά την σφαγή της Χαμάς.
- Τη στάση των Ηνωμένων Πολιτειών και πόσο θέλουν να αναμειχθούν. Ή καλύτερα πόσο θα αναγκαστούν να αναμειχθούν αν για παράδειγμα δεχθούν επίθεση οι αμερικανικές βάσεις στην περιοχή.
Μείνετε συντονισμένοι για όλες τις εξελίξεις στο liveblog της Ναυτεμπορικής.
