Σε λόγους πολιτικής σκοπιμότητας αποδίδει ο ανεξάρτητος βουλευτής, Σπύρος Δανέλλης, την τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη για τη Συμφωνία των Πρεσπών και παράλληλα χαρακτήρισε σχιζοφρενή και δισυπόστατη τη στάση του Γιώργου Παπανδρέου.
Σχολιάζοντας στον ρ/σ «105,5 Στο Κόκκινο» την χθεσινή τοποθέτηση του Κ. Σημίτη για την Συμφωνία των Πρεσπών και τη μομφή κατά της κυβέρνησης για μονομερή κίνηση και μία μη ικανοποιητική λύση, ο κ. Δανέλλης σημείωσε ότι αντιλαμβάνεται «την προσωπική δυσαρέσκεια του κ. Σημίτη για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας» καθώς, όπως είπε, θέλει να στηρίξει στις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις τον δικό του πολιτικό χώρο.
«Όμως, αδικεί την δική του συμμετοχή και πορεία προς την επίλυση αυτού του τεράστιου προβλήματος» σημείωσε, προσθέτοντας ότι «ουσιαστικά αποποιείται τη δική του συμμετοχή στην πορεία προς εξεύρεση λύσης που ήρθε τώρα».
Μιλώντας για τη στάση του Γ. Παπανδρέου, σχολίασε ότι «η προσδοκία της εξουσίας αποτελεί τη μέγιστη συγκολλητική δύναμη», προσθέτοντας πως «δεν μπορεί να αφίσταται αυτών που ο ίδιος υποστήριξε και σε μεγάλο βαθμό έβαλε το δικό του αποτύπωμα».
Διευκρινίζοντας τον χαρακτηρισμό «σχιζοφρενής και δισυπόστατη στάση» για τον πρώην πρωθυπουργό, ο κ. Δανέλλης υποστήριξε ότι ενώ στην παγκόσμια πολιτική ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς ο κ. Παπανδρέου εξαίρει Τσίπρα και Ζάεφ για τη Συμφωνία των Πρεσπών και σε όλα τα ευρωπαϊκά και διεθνή φόρα είναι υπέρμαχος της Συμφωνίας, από την άλλη υφίσταται κομματικές επιλογές διαφορετικές από την δική του αντίληψη, καταναγκασμούς για το ποιους θα συναντήσει, πώς θα συμπεριφερθεί, κτλ. «Όλα αυτά δεν μπορούν να πάνε μακριά…» τόνισε.
Επίσης, για τη συγκρότηση προοδευτικού μετώπου, είπε ότι το εγχείρημα δεν τελειώνει με τις εκλογές, υπογραμμίζοντας «η επέλαση των ακροδεξιών δυνάμεων δεν είναι θεωρητική, αλλά πραγματικότητα και η ακροδεξιά με το κουστούμι μας απειλεί», καλώντας σε αφύπνιση όσους αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί, ενώ επανέλαβε ότι οι επικείμενες ευρωεκλογές «είναι η κρισιμότερη εκλογική αναμέτρηση από τότε που υπάρχει το Ευρωκοινοβούλιο».
