Το γυναικείο κίνημα υπερηφανεύεται για τις κατακτήσεις του, αλλά ο δρόμος μέχρι και η τελευταία γυναίκα να μην πέφτει πια θύμα βίας και διακρίσεων είναι ακόμη μακρύς. Κυρίως σε χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου.
Περίεργη γεύση αφήνει κάθε χρόνο αυτή η ημέρα. Για τις γυναίκες στη Δύση οι εικόνες από άλλες χώρες και ηπείρους που παραπέμπουν σε καθεστώς διάκρισης και καταπίεσης των ομόφυλών τους μοιάζουν μακρινές. Όμως οι καταστάσεις είναι υπαρκτές και ζητούν την αλληλεγγύη και τους αγώνες όλων.
«Υπό την κηδεμονία του αδελφού ή του συζύγου»
Όπως δήλωσε στη Deutsche Welle η Κρίστα Στόλε από την γυναικεία οργάνωση Terre des Femmes, εάν δει κανείς τις ζωές γυναικών και κοριστών σε άλλες χώρες, και ιδιαίτερα τη βία που υφίστανται, θα διαπιστώσει ότι κάθε μέρα που περνά 50.000 κοπέλες παντρεύονται με τη βία, σε 155 χώρες η υπάρχουσα νομοθεσία παραβιάζει δικαιώματα που θεωρούνται αυτονόητα σε άνδρες, επικρατεί αδικία και συνθήκες που προκαλούν την οργή. «Στη Σαουδική Αραβία, παραμένουν ο πατέρας, ο αδελφός ή ο σύζυγος αυτοί που έχουν τη κηδεμονία της γυναίκας. Αυτό δείχνει ότι οι γυναίκες είναι άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας και όχι ίσες με τους άνδρες.
Υπάρχουν και οι εμπόλεμες χώρες, όπως η Συρία και το Ιράκ. Αλλά και σε πολλές αφρικανικές χώρες διατηρείται η παράδοση της κλειτοριδεκτομής, που είναι επικίνδυνη για την υγεία, παραβιάζει τον σεξουαλικό αυτοπροσδιορισμό της γυναίκας και περιορίζει μαζικά τη σεξουαλικότητά της».
Αλλά για τι ακριβώς μάχονται οι γυναίκες; Για την ισότητα των φύλων, τον εκδημοκρατισμό των χωρών τους, για τη συμμετοχή τους στα κοινά, την πολιτική, την επιχειρηματικότητα. Δεν είναι εφικτό για όλες τις γυναίκες. Επειδή ο ρόλος τους πρέπει να παραμείνει τάχα ο παραδοσιακός, στο σπίτι και στην ανατροφή των παιδιών. Αυτή δεν είναι μια πραγματικότητα που απαντά κανείς μόνο σε χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου, επισημαίνει η Κρίστα Στόλε.
«Οι γυναίκες να δράττονται των ευκαιριών»
«Ο αγώνας κατά της βίας και των πατριαρχικών δομών είναι κοινός σε όλα τα γυναικεία κινήματα» υποστηρίζει από την εμπειρία της. η Κρίστα Στόλε. «Ακόμη και στη Γερμανία μπορεί να συναντήσει κανείς ακραίες πατριαρχικές δομές στις λεγόμενες παράλληλες κοινωνίες. Απαγόρευση σε κορίτσια να συμμετέχουν σε σχολικές εκδρομές, υποχρεωτική μαντίλα και προετοιμασία του κοριτσιού από πολύ νωρίς για μια ζωή στο σπίτι με τον σύζυγο και τα παιδιά. Αλλά αυτό δεν είναι η δική μας φεμινιστική προσέγγιση και αντίληψη».
Με λίγα χρόνια, ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς. Υπάρχουν γυναίκες που αναγνωρίζουν τα προβλήματα στις χώρες τους και προσπαθούν να αλλάξουν τις πρακτικές. Αλλά χρειάζονται στήριξη από τις λεγόμενες πλούσιες χώρες για να χρηματοδοτήσουν τις δράσεις τους και να οργανώσουν δομές στις οποίες θα μπορεί μια γυναίκα να αποταθεί και να λάβει βοήθεια. Η οργάνωση Terre des Femmes χρηματοδοτεί τέτοια πρότζεκτ στη Σιέρα Λεόνε, όπου γυναίκες βρίσκουν προστασία από τη βία στην οικογένεια και αποφεύγουν τον ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων.
Ποιο το σημερινό μήνυμα; Ότι οι γυναίκες πρέπει να δράττονται των ευκαιριών, ιδιαίτερα όταν στις χώρες τους ξαφνικά παρουσιάζονται χαραμάδες ελευθερίας δυτικού τύπου. Στη Σαουδική Αραβία θαρραλέες γυναίκες για καιρό διοργάνωναν παράνομα διαδρομές με το αυτοκίνητο. Τώρα θα μπορούν να οδηγούν και επίσημα.
