Του Γιώργου Φωκιανού
[email protected]
Την ώρα που οι συζητήσεις με στόχο την εξεύρεση πολιτικής λύσης στην κρίση στη Λιβύη συνεχίζονται, η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να διατηρήσει ενεργούς τους δίαυλους επικοινωνίας με τους εμπλεκόμενους, ενώ ταυτόχρονα παραμένει εντός του «διπλωματικού μαραθωνίου», προκειμένου να καταστήσει σαφές το δίκαιο των αιτημάτων της.
Βυθισμένη στο χάος μετά την ανατροπή του Μουάμαρ Καντάφι το 2011, η Λιβύη είναι από το 2014 χωρισμένη στα δύο: η κυβέρνηση εθνικής ενότητας (ΚΕΕ), την οποία αναγνωρίζει ο ΟΗΕ, έχει την έδρα της στην Τρίπολη, στη δυτική Λιβύη, ενώ ο στρατάρχης Χαλίφα Χάφταρ, που έχει στο πλευρό του τη Βουλή των Αντιπροσώπων, κυριαρχεί στα ανατολικά.
Έκτοτε, οι προσπάθειες για ειρηνευτική διαδικασία είναι διαρκείς, χωρίς ωστόσο κάποιο αποτέλεσμα, ενώ από τη στιγμή που υπεγράφησαν και τα δύο τουρκο-λιβυκά μνημόνια η όλη κατάσταση απέκτησε απτό ενδιαφέρον και για την Ελλάδα.
Στις 19 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε η καθοριστική Διάσκεψη του Βερολίνου, με την Αθήνα να μη συμμετέχει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, κάτι που προκάλεσε σειρά ερωτημάτων, αλλά και έντονες αντιδράσεις στην εσωτερική πολιτική σκηνή -και όχι μόνο.
Σε μία προσπάθεια κατευνασμού των εγχώριων αντιδράσεων σειρά ανώτατων κυβερνητικών στελεχών τόνιζαν πως η διαδικασία του Βερολίνου ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2015 και η τότε ελληνική κυβέρνηση δεν έδωσε προτεραιότητα σε αυτό, ενώ ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπoς επιβεβαίωνε ότι η Ελλάδα εκδήλωσε ενδιαφέρον και δημόσια πως θέλει να συμμετάσχει και ιδιωτικά στις επικοινωνίες μέσω της διπλωματικής οδού και όχι μόνον, καθώς βρίσκεται στο κέντρο των εξελίξεων.
«Δεν κατέστη δυνατόν να είμαστε σε αυτήν τη συνεδρίαση. Εμείς θα συνεχίσουμε να θέλουμε να συμμετέχουμε σε όλες τις διαδικασίες που αφορούν την περιοχή μας γιατί θέλουμε να παίξουμε τον ρόλο που μας αναλογεί», τόνιζε χαρακτηριστικά ο κ. Πέτσας.
Ωστόσο, μια νέα συνάντηση -στο πλαίσιο της εφαρμογής των αποφάσεων της Διάσκεψης του Βερολίνου για τη Λιβύη- θα λάβει χώρα στις 16 Φεβρουαρίου στο Μόναχο με τη συμμετοχή των 12 υπουργών Εξωτερικών και των τεσσάρων αξιωματούχων των διεθνών οργανισμών που έδωσαν το παρών στη Γερμανία στις 19 Ιανουαρίου, με διπλωματικές πηγές να σημειώνουν πως με βάση τα συμπεράσματα του Βερολίνου ήταν γνωστό το εν λόγω follow up και δεν προβλεπόταν κάποια «διεύρυνση» της διαδικασίας με τη συμμετοχή επιπλέον χωρών.
Παράλληλα, σύμφωνα με πληροφορίες της «Ν» η περαιτέρω «διεύρυνση» της Διάσκεψης του Βερολίνου τελεί υπό διαμόρφωση και η Αθήνα εμφανίζεται αισιόδοξη για τη συμμετοχή της σε επόμενο στάδιο, την ώρα που επισημαίνεται η «διάδοση» των ελληνικών θέσεων από τον επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας.
Η επιθυμία αλλά και οι πιέσεις της Αθήνας για πιο ενεργή ανάμιξη στη λυβική κρίση είναι δεδομένες, όπως και οι ξένες τοποθετήσεις περί «θεμιτού ενδιαφέροντος και ανησυχίας της Ελλάδας» για την περιοχή. Παρόλα αυτά και παρά τις δηλώσεις και τις σχετικές ανακοινώσεις, το μέλλον για τη Λιβύη και την ελληνική εμπλοκή είναι «άδηλον και κρύφιον».
