Ενώ η Άγκυρα κεφαλαιοποιεί τη νέα πραγματικότητα, η Ελλάδα παραμένει θεατής, απούσα από τις κρίσιμες διεργασίες που καθορίζουν το μέλλον της περιοχής, σημειώνει ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, επισημαίνοντας πως η Ελλάδα είναι απούσα και πάλι από το τραπέζι των αποφάσεων.
Σε άρθρο του στο kreport.gr, ο κ. Αβραμόπουλος επισημαίνει ότι η συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη ανάμεσα στον Τούρκο πρόεδρο, την Ιταλίδα πρωθυπουργό και τον επικεφαλής της κυβέρνησης της δυτικής Λιβύης, ανέδειξε το μεταναστευτικό ως κορυφαίο ζήτημα για τη Μεσόγειο. «Ενώ οι τρεις πλευρές επιδιώκουν να οικοδομήσουν συνεργασίες με στρατηγική προοπτική, η Ελλάδα απουσίαζε μια ακόμη φορά, επιβεβαιώνοντας τον κίνδυνο να μείνει θεατής σε αποφάσεις που την αφορούν άμεσα» προσθέτει.
Ο κ. Αβραμόπουλος επισημαίνει ότι «ο αποκλεισμός της Ελλάδας δεν είναι τυχαίος» και αποδίδει τις ρίζες του σε δύο κύριες αιτίες.
- Στην εμμονή σε μια αντίληψη για το ρόλο της Τουρκίας, όπου κυριαρχεί η αίσθηση της απειλής και του φόβου. «Η εμμονή μας να βλέπουμε την Τουρκία αποκλειστικά ως απειλή έχει ήδη επιβαρύνει όχι μόνο τη διεθνή θέση της χώρας αλλά και την ψυχολογία των Ελλήνων πολιτών» σημειώνει μεταξύ άλλων.
- Στην επιλογή από το 2019 να στηριχθεί ένας αμφιλεγόμενος και μη νόμιμος πολέμαρχος της Ανατολικής Λιβύης, ο Χαφτάρ. «Η επιλογή αυτή έθεσε τη χώρα μας ανεξήγητα και απέναντι στην πολιτική γραμμή της Ευρώπης, εξαρχής στη λάθος πλευρά, με αποτέλεσμα να εξαιρεθεί από όλα τα σημαντικά διεθνή φόρα για τη Λιβύη, από το Βερολίνο μέχρι σήμερα» προσθέτει ο κ. Αβραμόπουλος.
Τονίζει, δε, ότι «η Ιταλία με την Τζόρτζια Μελόνι στο τιμόνι, δίνει απόλυτη προτεραιότητα στα συμφέροντα της χώρας της, επιδιώκοντας συνεργασίες που προσφέρουν απτά αποτελέσματα. Η Τουρκία, αξιοποιώντας τη στρατιωτική και γεωπολιτική ισχύ της, αναδεικνύεται σε συνομιλητή για την Ευρώπη και τον αραβικό κόσμο. Η Ελλάδα, αντιθέτως, παραμένει εγκλωβισμένη σε φοβικά σύνδρομα και αποσπασματικές κινήσεις, με αποτέλεσμα να παρακολουθεί από το περιθώριο».
«Η χώρα μας δεν μπορεί να συνεχίσει να πορεύεται με πολιτική αδράνειας και εμμονές που οδηγούν σε απομόνωση. Αντί να εγκλωβίζεται στο φόβο, οφείλει να χαράξει μια νέα στρατηγική, βασισμένη στο ρεαλισμό, την εξωστρέφεια και τη συμμετοχή σε πρωτοβουλίες που καθορίζουν τις ισορροπίες στη Μεσόγειο. Διαφορετικά, θα παραμείνουμε απλοί θεατές, την ώρα που οι γείτονες και οι εταίροι μας αναδιατάσσουν τον χάρτη της περιοχής» σημειώνει μεταξύ άλλων ο κ. Αβραμόπουλος.
