Την παραίτηση του από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υπέβαλε ο πρώην βουλευτής, Γιώργος Τσίπρας.
Στην επιστολή του που έστειλε στην ΟΜ Μαγούλας και τη ΝΕ Δυτικής Αττικής όπου ήταν γραμμένος, ο Γιώργος Τσίπρας ασκεί κριτική στην πρώην και νυν ηγεσία αλλά και στα στελέχη του κόμματος για τη συμπεριφορά τους τόσο κατά την κυβερνητική του περίοδο του 2015 – 2019 όσο και για την περίοδο που ακολούθησε στην αντιπολίτευση.
Στην επιστολή του μεταξύ άλλων αναφέρει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει εδώ και καιρό περάσει από την αναξιοπιστία που αποτυπώθηκε στη δραματική συρρίκνωση των εκλογών του 2023, στην ανυποληψία: δεν είναι ότι ο κόσμος απλώς δεν πιστεύει ότι μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει εναλλακτική προοπτική, αλλά δεν πιστεύει καν για πολλά από τα επώνυμα στελέχη του ότι πιστεύουν αυτά που λένε. Μοιάζουν όλα ένα παιχνίδι. Έχουν άδικο;»
Ακολούθως κάνει δύο επισημάνσεις:
«1. Με την ήττα στις εκλογές του 2023 ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν ήδη σε βαθιά κρίση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η περίοδος Κασσελάκη και η μετά από αυτήν ήταν η ταφόπλακα, αλλά η κρίση ήταν ήδη βαθιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να κάνει πολλά την περίοδο διακυβέρνησης 2015‐2019 ακόμη και εντός μνημονίου. Αναφέρομαι στην περίοδο μετά τις εκλογές Σεπτεμβρίου 2015. Έκανε πολύ λιγότερα απ’ όσα μπορούσε. Ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε, και δεν υπήρξε ποτέ σοβαρός απολογισμός για μη θιχτούν πρόσωπα και πολιτικές επιλογές.
Συνεχίσαμε την περίοδο 2019‐23 να υπερασπιζόμαστε λάθος επιλογές και αστοχίες της περιόδου διακυβέρνησης δίνοντας τροφή στο αντι‐ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και κάνοντας ζημιά στον εαυτό μας. Το 32% του 2019 και η προσμονή τότε χιλιάδων και χιλιάδων κόσμου για τη συγκρότηση μιας μεγάλης προοδευτικής παράταξης (εξαγγελία του Αλέξη Τσίπρα το βράδυ των εκλογών) ήταν η καλύτερη αφετηρία για μια τέτοια διορθωτική πορεία που ποτέ δεν ήρθε, ενώ υπήρχαν οι δυνατότητες. Το 32% του 2019 ήταν μόνο μια δεύτερη ευκαιρία που απλόχερα έδωσε ο κόσμος παρά τα μεγάλα παράπονα που δικαιολογημένα είχε. Διαψεύστηκε και ακολούθησε η τιμωρία και κατάρρευση στις εκλογές του 2023. Ενδεικτικά, είναι κοινό μυστικό ότι οι απόψεις που εξέφρασε ο Γ. Κατρούγκαλος την μοιραία Τετάρτη πριν τις εκλογές ήταν πλειοψηφικές σε ένα στελεχικό δυναμικό που ποτέ δεν καταπιάστηκε σοβαρά με το τι ήταν σωστό και τι όχι. Αυτή ήταν μια παγιωμένη «κουλτούρα» λειτουργίας του ΣΥΡΙΖΑ σε ηγετικό επίπεδο.
2. Ουσιαστικός απολογισμός στο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε ούτε για την περίοδο Κασσελάκη, συνεχίζοντας την παράδοση ενός κόμματος που εδώ και δέκα χρόνια, από τότε που κέρδισε τις εκλογές του 2015, αρνείται συστηματικά να απολογίσει και διορθώσει ακόμη τα πιο οφθαλμοφανή.
Η νίκη ενός ουρανοκατέβατου ήταν η άρνηση του κόσμου να συνεχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ όπως πριν. Η εκλογική εξάτμιση της Νέας Αριστεράς επιβεβαιώνει ότι ήταν μέρος του προβλήματος της βαθιάς κρίσης του 2023. Το καράβι βούλιαζε στην αυτογελοιοποίηση και οι μισοί αναζητούσαν καλύτερη θέση στο καράβι που βουλιάζει. Μετά την εκπαραθύρωση Κασσελάκη όλοι μαζί, οι εναντίον του και οι υπέρ του, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, συνέχισαν «ενωτικά». Στις συνεδριακές θέσεις δεν υπάρχει κουβέντα για όλα αυτά. Με άλλα λόγια, η μόνη πολιτική συμφωνία που φαίνεται προς τα έξω να συνδέει μεγάλο μέρος του ανώτερου στελεχικού δυναμικού είναι το «ο καθένας για τον εαυτό του», με ή χωρίς Κασσελάκη. Συνεπώς δεν έχει άδικο ο κόσμος στο πώς αντιμετωπίζει πια τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τον έχει «παρεξηγήσει». Ο σημερινός κίνδυνος που διαγράφεται για την κοινοβουλευτική επιβίωση εντείνει αυτά τα εκφυλιστικά φαινόμενα.
Κλείνοντας κάνει δυο ακόμη αξιολογήσεις για την επόμενη ημέρα της Αριστεράς στην Ελλάδα και στην Ευρώπη που αφορά και το ενδεχόμενο δημιουργίας νέου φορέα από τον εξάδελφό του πρώην πρωθυπουργό: «Το βαθύ έλλειμμα αναπροσανατολισμού μιας σύγχρονης Αριστεράς όταν όλα γύρω αλλάζουν δεν είναι μόνο ελλαδικό πρόβλημα και αποτυπώνεται στην υποχώρησή της διεθνώς καθώς και στην υιοθέτηση βολικών, δανεικών (συνήθως από το φιλελευθερισμό και ευρωπαϊσμό των ελίτ) και στρογγυλεμένων θέσεων που συγκινούν όλο και λιγότερους. Αυτό δεν συνιστά ελαφρυντικό ή παρηγοριά για όσους συνεχίσουν να πορεύονται στον «αυτόματο πιλότο» του παρελθόντος.
Αν η κάκιστη πολιτική λειτουργία, που κληρονομήθηκε κυρίως από τον παλιό Συνασπισμό και επιδεινώθηκε στον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ, με απουσία της ίδιας της πολιτικής, ή με την αυτοαναφορικότητα να υποκαθιστά την πολιτική, αναπαραχθεί σε οποιοδήποτε νέο εγχείρημα, με ή χωρίς “ενότητα της Κεντροαριστεράς”, είναι δεδομένη η κατάληξή του».
