Από την έντυπη έκδοση
της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ο καταστροφέας-αρχέτυπο είναι ο Ηρόστρατος. «…Δεν είναι παράλογο να σκεφτεί κανείς ότι υπάρχει ένα είδος μεγαλείου στον Ηρόστρατο […] διαθέτει την εκλεπτυσμένη αντίληψη και το ήρεμο παραλήρημα της ομορφιάς. […] Μπορούμε ορθά να τον φανταστούμε να έχει ξεπεράσει τις βασανιστικές του τύψεις για το μέλλον και να αντιμετωπίζει τον τρόμο εντός του, αυτόν που θα του εξασφαλίσει ακλόνητη φήμη» (Φ. Πεσσόα, «Ηρόστρατος. Η αναζήτηση της αθανασίας», μτφρ. Χ. Βλαβιανός, εκδ. Εξάντας, 2001).
Ο ανεπιβεβαίωτης ταυτότητας Banksy, ούτως ή άλλως, φήμη είχε. Σίγουρα, δεν είναι καθόλου παράλογο να σκεφτεί κανείς ένα είδος μεγαλείου στον Βρετανό καλλιτέχνη του γκράφιτι, που διαχειρίζεται την ανώνυμη δόξα του εκκεντρικά. Το έργο λίγη σημασία έχει, το γεγονός είναι που αντέχει.
Όπως την προηγούμενη Παρασκευή, που δημοπρατήθηκε ο πίνακάς του «Κορίτσι με Μπαλόνι». Το σφυράκι χτύπησε στο 1,04 εκατ. στερλίνες και ο πίνακας έγινε χάρτινο ρυάκι, καθώς υπήρχε ένας καταστροφέας εγγράφων κρυμμένος στην κορνίζα.
Ο αμύητος στο χρηματιστήριο της τέχνης θα σκέφτηκε πως 1,18 εκατ. ευρώ έγιναν λωρίδες. Κομμάτια, σπασμένα σύμβολα κοινωνικής καταξίωσης στα απαίδευτα μάτια.
Ο μέσος ειδικός είδε, όμως, αμέσως φως. Ένα νέο έργο δημιουργήθηκε μπροστά στα μάτια όλων στην αίθουσα της δημοπρασίας. Με τον νέο του ρόλο, ως παράσταση τέχνης, τα ρετάλια άξιζαν παραπάνω από τον πίνακα -διπλασίασαν την εμπορική του αξία, άλλαξαν τους κανόνες στη δημοπρασία-, γι’ αυτό και η συλλέκτρια «αρχικά συγκλονίστηκε, όμως σταδιακά άρχισε να αντιλαμβάνεται πως μόλις είχε κάνει δικό της έναν σταθμό στην ιστορία της τέχνης».
«Η επιθυμία να καταστρέφεις είναι επίσης δημιουργική. Πικάσο», γράφει η ινσταγκραμημένη λεζάντα της ανάρτησης του εικονοκλάστη καλλιτέχνη, με το βίντεο της σκανδαλιάς, αλλά το μήνυμα είναι μάλλον πιο απλό: Η αγορά κερδίζει ακόμη και από τη συμφορά. Είναι πολύ σκληρή για να πληγεί, αντιστρέφει προς όφελός της την καταστροφή. Destroy και τσιμπήσαμε όλοι…
