Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Βλακώδης η μία ιδέα, ανεφάρμοστη η άλλη, αμφισβητούμενη η τρίτη. Εχουν πέσει στο ευρωπαϊκό τραπέζι τα πάντα και τα αντίθετά τους, κι άκρη δεν βγαίνει. Στα καλάθια δεν χωρούν και στα κοφίνια περισσεύουν ακόμη και οι λογικές προτάσεις.
Τι φταίει; Το στοιχείο βλακείας που ενυπάρχει, όπως ισχυρίζεται ο Πεσόα;
«Καμιά λαμπρή ιδέα δεν μπορεί να τεθεί σε κυκλοφορία αν δεν συμπεριλαμβάνει και κάποιο στοιχείο βλακείας… Τίποτα δεν περνάει τα σύνορα του συλλογικού δίχως ν’ αφήσει εκεί ως αντίτιμο το μεγαλύτερο μέρος της ευφυΐας που φέρει μέσα του.
Στη νεότητά μας είμαστε δύο: υπάρχει σ’ εμάς η συνύπαρξη της ευφυΐας μας αυτής καθαυτής, που μπορεί να είναι μεγάλη, με την ηλιθιότητα της απειρίας μας, που συνιστά μια δεύτερη, κατώτερη ευφυΐα. Μόνο όταν φτάνουμε σε άλλη ηλικία γίνεται η ενοποίηση.
Εξ ου και η απογοητευτική δράση πάντα της νεότητας – που οφείλεται όχι στην απειρία, αλλά στη μη ενότητα».
Μπορεί να βαφτίστηκε Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά δεν έχει φτάσει ακόμη στην ηλικία όπου γίνεται η ενοποίηση. Στη νεότητά της -καίτοι άνω των 60 ετών- συνυπάρχει η ευφυΐα με την ηλιθιότητα της απειρίας.
Αμαθη είναι στην επίθεση των πολλαπλών κρίσεων και γι’ αυτό μετρίως επιτυχημένη στη διαχείρισή τους. «Η πολιτική του… να κάνει το ελάχιστο απαιτούμενο και να ελπίζει πως θα συμμαζέψει τα “σπασμένα” αργότερα μπορεί και να ήταν αποτελεσματική αν οι πρόσφυγες είχαν μείνει σπίτια τους.
Το λάθος της Ε.Ε. είναι ότι κατέστη ανυπεράσπιστη έναντι του επόμενου απρόβλεπτου σοκ». Ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου γράφει στους «FT» για τα ευρωπαϊκά ρήγματα και αναλύει τα αθηναϊκά και τα ρωμαϊκά προβλήματα.
Αλλά, όπως θα ‘λεγε και ο επικεφαλής της Goldman Sachs στους ανησυχούντες συναδέλφους του με δάνεια ατάκα από τον «Νονό»: «Αυτή είναι η ζωή που επιλέξαμε». Αλλωστε, «όταν δεν υπάρχει άλλη επιλογή, δεν υπάρχει και πρόβλημα».
