Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Καταγγέλλοντας τον πρόεδρο του σώματος για την ανακοίνωση περί «κλίματος», δύο αντιπρόεδροι του ΣτΕ υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους. Ο ένας, μάλιστα, στην επιστολή του κάνει αναφορά στα χρόνια της χούντας. «Μπορεί κανείς να διανοηθεί το 1969 αναβολή είτε της συζήτησης είτε της διάσκεψης επί της υποθέσεως των απολυμένων από τη στρατιωτική δικτατορία δικαστών κατ’ επίκληση “δυσμενών συνθηκών” ή “κακού κλίματος”;».
Δεν μπορεί να το διανοηθεί, γιατί κυρίως όταν υπάρχει «κλίμα» μετράει πιο πολύ το κάθε βήμα. Δεν μπορεί να το διανοηθεί γιατί ο Μιχαήλ Στασινόπουλος και οι συν αυτώ του ΣτΕ έχουν κριθεί για την επάρκεια, την προσήλωση, τον επαγγελματισμό και την εντιμότητά τους.
Ο πρώτος, προσωρινός, Πρόεδρος της νεοπαγούς Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλος, τον Ιούνιο 1969 κλήθηκε ως πρόεδρος του ΣτΕ να δικάσει υποθέσεις που αφορούσαν απολύσεις δικαστικών λειτουργών, όχι λόγω ανεπάρκειας, αλλά τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις εξαιτίας αντίθεσής τους στο καθεστώς.
Η δικτατορική κυβέρνηση εξέδωσε τις πράξεις απόλυσης, χωρίς να έχει τηρηθεί προηγουμένως το δικαίωμα ακρόασης. Αυτό το ζήτημα έθεσε ενώπιον του ΣτΕ και ο προσφεύγων Δ. Μαργέλλος (πρόεδρος του Αρείου Πάγου 1974-1975). «Όταν οι πρωτόπλαστοι ημάρτησαν, ο Θεός, ο Παντοδύναμος, δεν τους ετιμώρησεν αμέσως, αλλά τους εκάλεσε προηγουμένως ν’ απολογηθούν: Διατί αμαρτήσατε; Και μόνον κατόπιν της απολογίας των, τους ετιμώρησε… Δι’ αυτό λέγουν ότι το δικαίωμα της υπερασπίσεως είναι αρχαίον, όσον και ο άνθρωπος».
Το ΣτΕ υπό τον Στασινόπουλο ακύρωσε, παρά τις πιέσεις και τις απειλές των Απριλιανών, τις απολύσεις, επειδή παραβιάστηκε το δικαίωμα ακροάσεως. Η συνέχεια γνωστή. Ο Μιχαήλ Στασινόπουλος απολύθηκε από τη θέση του προέδρου του ΣτΕ και τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Παρά τους περιορισμούς που επιβάλλει η Ιστορία και με δεδομένο ότι οι παραλληλισμοί δεν είναι πάντα αθώοι, ας μείνουμε στην ουσία. Η Δικαιοσύνη υπηρετείται από επιστήμονες με ανθρώπινες αδυναμίες, η ευθύνη είναι πάντα ατομική και η νηφαλιότητα ζητούμενο και διαρκώς ανανεούμενο. Παντός κριτή – κρινόμενου εν πάση ευνομουμένη Πολιτεία.
