Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Ο γιατρός Εύνομος είχε προγνώσει κάποτε ότι ο ασθενής Γάιος θα πέθαινε. Ομως εκείνος διέφυγε του κινδύνου, όχι χάρη στον γιατρό, αλλά στη μοίρα. Λίγο αργότερα ο Εύνομος είδε ή νόμιζε ότι είδε τον Γάιο χλωμό και σαν φάντασμα, με την όψη του ίδιου του θανάτου.
“Ποιος είσαι;” “ο Γάιος”. “Δηλαδή ζεις;” Εγνεψε εκείνος αρνητικά. “Τότε τι κάνεις εδώ;” “Με έστειλαν οι θεοί του Κάτω Κόσμου, καθώς ακόμη κατέχω γνώση της ανθρωπότητας και των υποθέσεών της, για να κλητεύσω τους γιατρούς”. Ο Εύνομος πάγωσε. Τότε ο Γάιος είπε: “Μη φοβάσαι, εγώ και άλλοι διαβεβαιώσαμε πως κανένας που έχει σώας τας φρένας δεν μπορεί να σε αποκαλέσει γιατρό».
«Θάβαν» τους γιατρούς και οι αρχαίοι, όπως φαίνεται στο Επίγραμμα του Αυσόνιου (4ος αιώνας μ.Χ.). Οι σύγχρονοι έχουν άλλα χρέη από τη σάτιρα της persona medica. Ισως γιατί οι «γιατροί» της οικονομίας και της πολιτικής αναλαμβάνουν οι ίδιοι τον ευτελισμό τους.
Από τη συλλογική ήττα θα συνέλθουμε, τα τραύματα κάποτε θα επουλωθούν, κάπως θα τακτοποιηθούν κάμποσες εκκρεμότητες, θα προχωρήσουν κάποιες μεταρρυθμίσεις ή έτσι θα βαφτιστούν, η διεθνής ανταγωνιστικότητα, έστω και ξέπνοη, θα βρει ταυτότητα, θα ‘ρθει μια μέρα και η ανάπτυξη και η επιστροφή στις αγορές, αλλά αμφιβάλλω για τις χαρές.
Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο. Η ήττα καταπίνεται, αλλά με τη γελοιοποίηση τι γίνεται; Πώς να κρυφτείς από τους καγχασμούς, όταν τόσες διαδικασίες φτάνουν στα όρια της γελοιότητας -ενδεικτικά τα καμώματα των «γαλάζιων»- και οι θεραπείες, αν δεν είναι ηθικολογίες, είναι φάρσες;
Η ζημία έχει γίνει, «όσο κι αν επιταχυνθεί η σύγκληση των πειθαρχικών συμβουλίων, ώστε να ολοκληρωθεί ο έλεγχος των εκκρεμών υποθέσεων εκατοντάδων ελεγχόμενων δημοσίων υπαλλήλων που έχουν επιστρέψει στην υπηρεσία τους».
Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο από αναδιαρθρώσεις και επιδόσεις, κι αν διαφύγουμε από τον κίνδυνο, δεν θα είναι χάρη στους γιατρούς, αλλά στη μοίρα.
