Skip to main content

Η υπόθεση χωλαίνει, η δίκη δεν βγαίνει

Από την έντυπη έκδοση

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]

Ήταν στραβό το κλήμα, το ’φαγε και η μετάφραση στην Αθήνα. Τέλη Νοεμβρίου 2015 άρχισε στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων η δίκη για την προμήθεια ψηφιακών κέντρων του ΟΤΕ 8002/1997 με 64 κατηγορούμενους, πρώην στελέχη του ΟΤΕ, αλλά και της Siemens, που βαρύνονται με κατηγορίες για δωροδοκία και δωροληψία. 

Η υπόθεση έφτασε, μετά πολλών κόπων και ξεχασμένων τρόπων, στις δικαστικές αίθουσες. Δέκα χρόνια μετά την έναρξη της έρευνας για τα μαύρα ταμεία, γκρίζαρε πολύ η διαδικασία. «Πότε απεργούν οι διοικητικοί υπάλληλοι, πότε οι δικηγόροι, πότε η αίθουσα είναι πολύ μικρή. Μια φάρσα», σχολίαζε η FAZ στις αρχές του έτους. Mια φάρσα, στην οποία ο φον Πίρερ και η παρέα του δεν υποχρεούνται καν να εμφανιστούν στο δικαστήριο. Μια φάρσα, με πολλά ατυχή στοιχεία, παγίδες και ελλείψεις, που φλερτάρουν με την ανάπαυση στα αρχεία. 

Ο διασημότερος κατηγορούμενος είναι ο δρ Καρλ Φρίντριχ Έντουαρντ Πίρερ φον Ες, άλλοτε επικεφαλής του διοικητικού συμβουλίου της Siemens, που κλήθηκε εδώ και χρόνια από την εισαγγελία του Μονάχου να πληρώσει πρόστιμο 250.000 ευρώ, λόγω παράλειψης των εποπτικών του καθηκόντων και όχι εξαιτίας διαφθοράς. Πλήρωσε, καθάρισε με τη γερμανική δικαιοσύνη, που έκλεισε γρήγορα το θέμα, για να μη ρίχνει σκιές στο επιχειρηματικό στέμμα. 

Kάπου εδώ αρχίζουν και τα νομικά προβλήματα. Οι Γερμανοί κατηγορούνται για πραγματικά περιστατικά, για τα οποία έχουν δικαστεί στη Γερμανία. Σύμφωνα με τις θεμελιώδεις ευρωπαϊκές αρχές δεν επιτρέπεται να ασκηθεί ποινική δίωξη σε κάποιον δύο φορές για την ίδια υπόθεση. 

Η υπόθεση χωλαίνει, η δίκη δεν βγαίνει, μάλλον από την αρχή χαμένη, ακόμη κι αν η μετάφραση των βασικών εγγράφων της δικογραφίας ήταν εξασφαλισμένη.

Από την έκδοση του παραπεμπτικού βουλεύματος ήδη έχει παύσει η ποινική δίωξη για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα για τους μισούς από τους κατηγορούμενους. 

Η υπόθεση χωλαίνει, η δίκη δεν βγαίνει, μάλλον γιατί είναι μεγαλύτερη από τις δυνατότητες των θεσμών στη χώρα την πληγωμένη.