Skip to main content

Η ψήφος του Νικ Πορτοκάλος

Από την έντυπη έκδοση

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]

Διάβαζα για το πώς ψηφίζουν οι Γερμανοί του εξωτερικού. Ο χρόνος απουσίας από την πατρίδα είναι βασικό κριτήριο για τη συμμετοχή των αποδήμων στις ομοσπονδιακές εκλογές. Δικαίωμα ψήφου έχουν και εκείνοι που δεν έζησαν ποτέ στη Γερμανία, που δεν τη λες και μεταναστομάνα.

Δικαίωμα ψήφου, υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι μπορούν να αποδείξουν «προσωπική και άμεση γνώση» των πολιτικών συνθηκών στη Γερμανία και πώς, επιπλέον, επηρεάζονται από αυτές. Κάπου εμπλέκεται και ο δήμος στον οποίο ανήκει ο ενδιαφερόμενος και μένει στο δρόμο ο ερχόμενος, που πρέπει να εγγράφεται στους εκλογικούς καταλόγους και σε κάθε εκλογική διαδικασία. Ταλαιπωρία.  

Στις τελευταίες εκλογές του 2017 ενεγράφησαν 112.989 Γερμανοί μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού, που αντιστοιχούν στο 3,3% επί του συνόλου των 3,4 εκατομμυρίων Γερμανών που εκτιμάται ότι ζουν εκτός επικράτειας. Λίγοι, πολύ λίγοι, αλλά στις εκλογές του 2013 ήταν ακόμη λιγότεροι, 67.097.

Η Ελλάδα ήταν μεταπολεμικά κλασική χώρα προέλευσης μεταναστών, και μετά την οικονομική κρίση στέλνει πάλι τα παιδιά της, κυρίως στη Δύση. Η ψήφος των αποδήμων ήταν μια διαχρονική, υπερκομματική αποτυχία, ώσπου τον Δεκέμβριο του 2019 βρέθηκαν 288 κουκιά. Μην επαναλαμβάνουμε τα γνωστά. Πόσοι νόμοι έχουν ψηφιστεί τόσο δυνατά; 

Δεκαέξι μήνες μετά, μπλέξαμε πάλι στα μικροκομματικά. Η δήλωση-δώρο στην κυβέρνηση της Θεοδώρας Τζάκρη, ο ελιγμός του υπουργείου Εσωτερικών, μόνο για τις εντυπώσεις, αφού δεν φαίνεται να βγαίνουν οι αποδόσεις, καθώς ο νόμος θα πρέπει να αποσπάσει πλειοψηφία 2/3 στη Βουλή, όπως ορίζει το Σύνταγμα, η αντιπρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με φόντο τις φτωχές επιδόσεις στην πιλοτική πλατφόρμα του υπουργείου, τώρα που επιχειρείται του ψηφισμένου νόμου η εφαρμογή.

Τριακόσια άτομα έχουν εγγραφεί. Μια Βουλή δηλαδή, ενώ αφορά 200.000-300.000 Έλληνες του εξωτερικού. Αποθαρρύνθηκαν από τη γραφειοκρατία, δυσανασχέτησαν με τα κριτήρια; 

Με τον Νικ Πορτοκάλος και τη θεία απ’ το Σικάγο δεν έχω επικοινωνία, μα εικάζω ότι ευχαριστούν την τύχη ή την ανάγκη τους που δεν ζουν την κωμωδία. Η Ελλάδα τους πληγώνει, η ιδέα της, όμως, τους αποζημιώνει.