Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ο αιχμάλωτος των Μαθηματικών, διάσημος για το θεώρημα περί μη πληρότητας, Κουρτ Γκέντελ απολάμβανε τη λογική της επιστήμης, αλλά όχι και την κοινή λογική. Θεωρούσε ότι όσο λιγότερο τρώει κανείς, τόσο το καλύτερο.
Η εμμονή με την πολύ αυστηρή δίαιτα εξελίχθηκε σταδιακά σε νεύρωση για το φαγητό – πηγή μικροβίων. Βλέπει παντού συνωμοσίες, ακόμη και στην πόρτα του ψυγείου, ώσπου η φοβία για επικείμενη τροφική δηλητηρίαση τον ωθεί σε επιβεβλημένη ασιτία.
Η τραγική ειρωνεία είναι ότι η κατάσταση της υγείας της κορυφαίας μαθηματικής προσωπικότητας του 20ού αιώνα, κατά το «Time» (1999), αποτέλεσε το κορυφαίο λογικό παράδοξο υλοποιημένο από τον θεμελιωτή της Μαθηματικής Λογικής.
Αν δεν έτρωγε, ήταν σίγουρο ότι θα πέθαινε από ασιτία, όπως κι έγινε. Αν έτρωγε, ίσως να πέθαινε από τροφική δηλητηρίαση. Ισως και όχι. Αποδεικνύεται; Μα, τι λέμε τώρα. Οταν ακόμη και στο προπύργιο του ορθολογισμού, η αποδεικτική δύναμη της Λογικής έχει όρια, σε κάθε θεωρία θα μείνουν αλήθειες απροσπέλαστες απ’ τη μέθοδο του «1+1=2».
Γι’ αυτό και μου κάνουν εντύπωση όσοι εμφανίζονται περίσσεια βέβαιοι ότι «δεν υπάρχει καμία επιλογή που δεν είναι διαχειρίσιμη» ή όσοι δεν έχουν καμία αμφιβολία πως «η Ελλάδα μπορεί και έχει εναλλακτικές λύσεις, ενώ δεν ισχύει κάτι ανάλογο για την Ε.Ε. αλλά και το ΔΝΤ. Η χώρα μπορεί να αντιμετωπίσει το μαρτύριο της σταγόνας».
Φυσικά και υπάρχουν επιλογές όταν δεν βλέπεις παντού συνωμοσίες και δεν είσαι αιχμάλωτος δοξασιών. Πιθανώς, η Ελλάδα είναι σε θέση να επιβιώσει οικονομικά μέχρι τη λήξη του δεύτερου προγράμματος και ενδεχομένως μπορεί να αυτοχρηματοδοτηθεί μέχρι και τον Ιούλιο. Αλλά η ασιτία δεν είναι λύση, επειδή φοβάσαι ότι τα «πιο σκληρά κι αδίστακτα κατεστημένα κέντρα» θα δηλητηριάσουν τις ριζοσπαστικές δεσμεύσεις. Διάλεξε τροφές-αντίδοτο.
