Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
«Σεβτάς είν’ αυτός, δεν είναι τσορβάς…· έρωντας είναι, δεν είναι γέρωντας». Κάποτε είναι. Δύο άνθρωποι της τρίτης ηλικίας, από της Κρήτης τα χωρία, αποφάσισαν να «κλεφτούν».
Η 72χρονη χήρα εξήγησε με ένα γράμμα στα παιδόγγονά της την απόφασή της να ζήσει τον ανεκπλήρωτο έρωτά της από τα εφηβικά της χρόνια, πριν την παντρέψουν οι δικοί της και πριν εκείνος αναχωρήσει για σπουδές, τα καθησύχασε για τα κληρονομικά -όλα τακτοποιημένα παστρικά- και τους ζήτησε να σεβαστούν την επιθυμία της. Το γράμμα τα αιφνιδίασε, «δεν μπορούσαν να αποδεχτούν ότι η δική τους μητέρα» θα σήκωνε παντιέρα και προχώρησαν σε καταγγελία εξαφάνισης. Αστυνομικοί έκαναν έρευνα και στο σπίτι του 78χρονου συνταξιούχου χήρου, πλην εις μάτην. Το ζευγάρι είχε πάρει το δικό του μονοπάτι.
Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες θα ήταν περήφανος μαθές. «Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας» καρτερούσε επί 51 χρόνια, 9 μήνες και 4 μέρες. Τόσα πάνω-κάτω περίμενε και ο έρωτας στα χρόνια της μαχαίρας. Κόβει τους φρόνιμους ο σκεπτικισμός, όπως τον άρρωστο ο ρομαντισμός.
Μα εδώ είναι κάτι πέρα κι αυτό. Βρήκαν ο ένας τον άλλο στο λυκόφως των ημερών τους, μα «…έβλεπαν τους εαυτούς τους όπως ήταν: δύο γέροι, χωρίς τίποτα το κοινό, εκτός από την ανάμνηση ενός εφήμερου παρελθόντος, που δεν ήταν πια δικό τους, αλλά ανήκε σε δύο νέους, που είχαν εξαφανιστεί και που θα μπορούσαν να είναι εγγόνια τους».
Μια νίκη και μια ήττα. Ο χρόνος, ο έρωτας και ο θάνατος κάνουν κλίκα. Μήτε πίκρα, μήτε γλύκα. «Πέρα από τις παγίδες του πάθους, πέρα από τις άγριες κοροϊδίες των ψευδαισθήσεων και τους αντικαθρεφτισμούς των παθημάτων τους: πέρα από τον έρωτα. Γιατί είχαν ζήσει αρκετά για να καταλάβουν πως ο έρωτας είναι έρωτας σ’ οποιαδήποτε εποχή και σ’ οποιοδήποτε τόπο, αλλά γινόταν πιο έντονος όταν βρίσκονταν κοντά στο θάνατο».
