Από την έντυπη έκδοση
Το στρίβειν διά της θεωρητικολογίας είναι κλασικό της ευρωπαϊκής ιεραρχίας. Ακόμη και εν μέσω πανδημίας. Στο ερώτημα πού είναι η αλληλεγγύη η απάντηση είναι στους πολίτες, που τραγουδούν τις νύχτες. «Δεν είμαστε μόνοι στη φουρτούνα, όλοι μας υποφέρουμε το ίδιο… Αυτό αρχίζει με την ενίσχυση και υποστήριξη των συστημάτων μας δημόσιας υγείας, των συστημάτων ασφαλείας και των αλυσίδων εφοδιασμού τροφίμων και ιατρικών ειδών…
Οι Ευρωπαίοι συμπολίτες μας επίσης κινητοποιήθηκαν αστραπιαία… Όπως οι κάτοικοι της βαυαρικής πόλη Μπάμπεργκ που στέκονται στις ταράτσες… για να τραγουδήσουν το Bella Ciao σε ένδειξη αλληλεγγύης με την Ιταλία. Όπως οι σερενάτες της ισπανικής αστυνομίας…
Όπως ο χαιρετισμός από τις σειρήνες της βελγικής αστυνομίας… Πρόκειται για μια όμορφη και αυθόρμητη χορογραφία υπό τον ήχο της αλληλεγγύης μεταξύ των Ευρωπαίων που δείχνει ότι ο τρόπος ζωής μας μπορεί μεν να έχει επηρεαστεί, αλλά όχι οι αξίες στις οποίες βασίζεται».
Εδώ είμαστε. Στις αξίες, που μάλλον είναι καμωμένες από καιρούς. Καιρός να σπείρεις, καιρός να θερίσεις, καιρός της χαράς, καιρός της θλίψης, καιρός για παραλείψεις. Δεν εξηγείται διαφορετικά η ευρωπαϊκή αμηχανία για την ουγγρική νομοθεσία, που δίνει το δικαίωμα στον Όρμπαν να κυβερνά με αναγκαστικούς νόμους, παρατείνοντας επ’ αόριστον την κατάσταση έκτακτης ανάγκης -που έχει κηρύξει για την αντιμετώπιση του Covid-19- χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του Κοινοβουλίου και να ποινικοποιεί κάθε δημόσια κριτική. Δημοσιογράφοι στη φυλακή.
«Το είπα ξεκάθαρα στους Ευρωπαίους κλαψιάρηδες ότι δεν έχω χρόνο να συζητήσω νομικά θέματα -συναρπαστικά χωρίς αμφιβολία, αλλά θεωρητικά- όταν πρέπει να σωθούν ζωές». Επιτέθηκε στην Ε.Ε. προκαταβολικά στο πιθανό ενδεχόμενο να τον επικρίνει, πλην στις Βρυξέλλες γαλήνη. Η επικεφαλής της Κομισιόν περιορίστηκε σε μάθημα δημοκρατικών αρχών και το Συμβούλιο της Ευρώπης σε υπενθυμίσεις.
Ομάδα ευρωβουλευτών από όλες τις παρατάξεις ζητά εγγράφως από τους θεσμούς να προστατεύσουν τη δημοκρατία.
Θεωρητικά η Ε.Ε. μπορεί (και πάλι) να ενεργοποιήσει τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 7 των Συνθηκών και στην εσχάτη να αφαιρέσει από την Ουγγαρία το δικαίωμα ψήφου. Θεωρητικά. Η ομοφωνία που απαιτείται το αποκλείει πρακτικά.
Για τούτο η επίσημη ηγεσία μιλά ψιθυριστά. Ας είμαστε ρεαλιστές, η κορονοκρίση αδρανοποιεί τα πολιτικά αντανακλαστικά. Κοινώς, δεν μιλάει κανείς. Θα τα πουν όλα μετά; Μην είναι αργά, τελικά.
