Ενώ το εισόδημα των Ελλήνων αυξάνεται, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, πέφτουν οι αποταμιεύσεις τους, από τις οποίες «τραβάνε» για να διατηρήσουν το επίπεδο διαβίωσης.
Ταυτόχρονα η κατανάλωση στην Ελλάδα είναι πάνω από τον μέσο όρο στην Ε.Ε. (70% του ΑΕΠ), επιβαρύνει το εμπορικό έλλειμμα (με τον τουρισμό να μην μπορεί να κλείσει την τρύπα), αλλά είναι και η σημαντικότερη παράμετρος (ελλείψει επενδύσεων) στην οποία στηρίζεται το ΑΕΠ.
Ο παραλογισμός είναι εμφανής στην πραγματικότητα που διαμορφώνεται. Επίσης είναι ξεκάθαρο ότι το φάρμακο για να μπει η κατάσταση σε άλλο δρόμο, πιο στρωτό, για όλη τη χώρα είναι η αλλαγή του οικονομικού μοντέλου. Με στροφή σε παραγωγική οικονομία, που θα καταναλώνει τα προϊόντα που η ίδια θα παράγει. Σήμερα γίνεται το αντίθετο. Το οικονομικό μοντέλο είναι καταναλωτικό χωρίς παραγωγή και επενδύσεις και η μοναδική διέξοδος για το κράτος είναι η φορολογία που καταλήγει στο να πριονίζου-με το κλαδί όπου καθόμαστε.
Το 2024 το ποσοστό αποταμίευσης των νοικοκυριών ήταν-2,5% έναντι -2,4% το 2023, ενώ οι Έλληνες την περασμένη χρονιά ξόδεψαν επιπλέον του εισοδήματός τους 4 δισ., που προήλθαν είτε από αποταμίευση είτε από δάνεια. Η Ελλάδα είναι σήμερα η μοναδική χώρα στην Ε.Ε. με αρνητικές αποταμιεύσεις, που σημαίνει ότι τα νοικοκυριά ξοδεύουν περισσότερα απ’ όσα εισπράττουν, ενώ οι αρνητικές αποταμιεύσεις δεν στηρίζουν τις επενδύσεις, που επίσης μειώνονται.
Στην οικονομία όλα συνδέονται μεταξύ τους με μια αδιόρατη γραμμή, που οφείλουν κάθε στιγμή να έχουν υπόψη τους οι αρμόδιοι. Πρόσφατα η S&P υπογράμμιζε δύο αγκάθια που εμποδίζουν την αναβάθμιση της χώρας: το υψηλό βραχυπρόθεσμο εξωτερικό χρέος και τα ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, η αντιμετώπιση των οποίων προϋποθέτει επενδύσεις στην οικονομία. Την περίεργη εικόνα που βλέπουμε καταγράφουν και οι επενδυτές που -εκτός από τα εγγενή προβλήματα (γραφειοκρατία, δικαιοσύνη κ.λπ.)- αντιλαμβάνονται ότι η ζήτηση στην ελληνική οικονομία είναι σε μεγάλο βαθμό πλασματική, εφόσον ενισχύεται από καταθέσεις νοικοκυριών που σταδιακά σώνονται.
Αποτέλεσμα είναι να μην επενδύουν δικά τους χρήματα σε παραγωγικούς τομείς, αλλά να προχωράνε μόνο με τις κρατικές επιδοτήσεις και τη σίγουρη κερδοφορία, όπως γίνεται με τα πράσινα έργα… Επίσης μην ξεχνάμε ότι για να υπάρχουν αποταμιεύσεις, πρέπει να υπάρχει εισόδημα που θα επαρκεί για τις ανάγκες του βίου αφενός και θα πρέπει από αυτό να περισσεύει και ένα ποσό αφετέρου για να τοποθετηθεί στην τράπεζα. Η αποταμίευση είναι κάτι διαφορετικό από την κατάθεση, καθώς η δεύτερη δεν έχει ως προϋπόθεση τα χρήματα που περισσεύουν, αλλά μπορεί να είναι και αποτέλεσμα πώλησης περιουσιακών στοιχεί-ων ή λήψης δανείων κ.λπ.
Για να δημιουργηθούν αποταμιεύσεις, πρέπει να υπάρχει και επιτοκιακό κίνητρο, που σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχουν και επενδύσεις γιατί οι τράπεζες δεν ρισκάρουν όσο θα έπρεπε στις χρηματοδοτήσεις των επιχειρήσεων.
