Μόνο αλήθειες, επιφύλασσε η εβδομάδα που μας πέρασε για το εργασιακό νομοσχέδιο, που ψηφίστηκε στη Βουλή και έγινε νόμος του Κράτους.
Φρόντισε γι’ αυτό και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, να αναδείξει αυτή την οπτική των πραγμάτων, δίνοντας έτσι ανάγλυφα, μια συνολική εικόνα της σημερινής αγοράς εργασίας. Ας προσπαθήσουμε εμείς, να αναλύσουμε όλες αυτές τις «αλήθειες», με μια τάση περισσότερο… διαδραστική. Έχουμε και λέμε:
Αλήθεια 1η: Η υπουργός Εργασίας παραδέχτηκε ότι υπήρξαν εισηγήσεις (δεν είπε από ποιους), ώστε να θέσει εκτός νομοσχεδίου τη διάταξη για το 13ωρο σε έναν εργοδότη, αλλά τις απέρριψε. Μάλιστα, της είπαν πως έτσι, «θα τους στριμώξουμε, δεν θα έχουν τίποτα να πούνε», εννοώντας προφανώς την Αντιπολίτευση. Όπως δήλωσε η κυρία Κεραμέως, η συγκεκριμένη πρόταση απορρίφθηκε επειδή «νομοθετούμε με γνώμονα πώς θα δώσουμε περισσότερες και καλύτερες δυνατότητες στους πολίτες αυτής της χώρας». Άρα, η εργασία για παράδειγμα, από τις 08:00 το πρωί έως τις 21:00 το βράδυ, με το ανάλογο αντίτιμο φυσικά, ανήκει στις «περισσότερες και καλύτερες δυνατότητες στους πολίτες». Μικρή λεπτομέρεια: Ο εργαζόμενος, για να πιάσει δουλειά στις 08:00 το πρωί, μάλλον «ταξιδεύει» από το σπίτι του, από τις 07:00 τα χαράματα, ίσως και νωρίτερα. Επίσης, όταν θα σχολάει στις 21:00 το βράδυ, έχοντας δουλέψει (με τη συναίνεσή του, ασφαλώς), σε έναν εργοδότη 13 σερί ώρες, θα επιστρέφει στο σπίτι του, μετά τις 22:00 το βράδυ. Μάλιστα, καλά πηγαίνει και αυτό!
Αλήθεια 2η: Το νομοσχέδιο ενισχύει σημαντικά τους εργαζόμενους. Στην αναφορά της, η κυρία Κεραμέως μίλησε συγκεκριμένα για το επίδομα κυοφορίας και λοχείας που επεκτείνεται, αλλά και για το επίδομα γονικής άδειας που γίνεται ανεκχώρητο, ακατάσχετο και αφορολόγητο. Ασφαλώς και αποτελούν θετικό μέτρο αυτές οι διατάξεις. Μόνο που θα πρέπει να βρίσκονται και εργαζόμενοι – ες να κάνουν χρήση αυτών. Πώς θα επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο, για να επανέλθουμε στο προηγούμενο παράδειγμα, όταν ο εργαζόμενος (με τη συναίνεσή του, φυσικά) θα επιστρέφει στο σπίτι του κατάκοπος, μετά τις 22:00 το βράδυ, έχοντας δουλέψει σερί από τις 08:00 το πρωί, αυτό είναι απορίας άξιο. Εμείς απλώς να υπενθυμίσουμε, πως ακόμα, η ημέρα έχει 24 ώρες και ελπίζουμε αυτό να μην αλλάξει με διάταξη νόμου!
Αλήθεια 3η: Το νομοσχέδιο διευκολύνει τις επιχειρήσεις. Ασφαλώς, αφού θα έχουν τη δυνατότητα να πετύχουν τη «συναίνεση» του εργαζόμενου να εργάζεται 13 ώρες ημερησίως, όποτε τον χρειάζονται. Μακριά από εμάς λέξεις όπως «επιβολή» ή «διαταγή». Μιλάμε μόνο για «συναίνεση». Αυτό λέει ο Νόμος. Βέβαια, αυτό που δεν λέει ο Νόμος είναι τι θα κάνουν οι επιχειρήσεις μετά από λίγους μήνες, όταν θα έχουν απέναντί τους, ξεθεωμένους εργαζόμενους, που θα παράγουν πολύ λιγότερο, από το αναμενόμενο. Τότε, μπορεί να επανεξεταστεί το σενάριο αύξησης του ημερήσιου 24αώρου! Για να δούμε.
Αλήθεια 4η: Το νομοσχέδιο εμπλουτίστηκε από σημαντικές προτάσεις φορέων και πολιτών. Είναι γεγονός ότι ενσωματώθηκαν πάνω από 60 τέτοιες προτάσεις. Μάλλον όμως το υπουργείο απέφυγε να ασχοληθεί με τα περίπου… 12.000 σχόλια που έγιναν επί του νομοσχεδίου, κατά τη διάρκεια της δημόσιας διαβούλευσης. Τα οποία στη συντριπτική τους πλειονότητα, ήταν αρνητικά.
Αλήθεια 5η: Το νομοσχέδιο υπαγορεύθηκε από τη νέα δυναμική της αγοράς εργασίας: Πράγματι, έτσι είναι: Με δεκάδες χιλιάδες κενές θέσεις εργασίας, που αποτελούν πια, μόνιμο πρόβλημα για πάρα πολλές επιχειρήσεις, υπήρχε η άμεση ανάγκη για «εργατικά χέρια». Εφεξής, με 13 ώρες δουλειάς ημερησίως, ένα μέρος του προβλήματος καλύπτεται, έστω βραχυπρόθεσμα, από το υπάρχον προσωπικό. Μακροπρόθεσμα, ποιος ξέρει; Είπαμε, η αύξηση των 24 ωρών ανά ημέρα, μπορεί κάποια στιγμή να τεθεί προς συζήτηση…
