Σε κάθε ευνομούμενο κράτος κυρίως της Δύσης, στην βάση της κοινωνίας και στους απλούς πολίτες, υπάρχει ένας ιδιαίτερος σεβασμός στους πρώην, πρώην βουλευτές, πρώην διευθυντές πρώην στρατηγούς, πρώην πρόεδρους κάθε είδους και φυσικά πρώην πρωθυπουργούς.
Ειδικά στο τελευταίο (πρώην πρωθυπουργοί) η χώρα έχει αποδειχθεί γαλαντόμα σε μια σειρά παροχές, δεν είναι κακό, όπως δωρεάν αυτοκίνητο και οδηγό όσο ζουν, γραφείο στην Βουλή, ικανοποιητική σύνταξη, παρουσία στο πρωτόκολλο στις εκδηλώσεις κλπ.
Όμως παράλληλα δεν εισπράττει το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή η χώρα, τίποτα από την όποια εμπειρία και γνωριμίες τους, σε όφελος σημερινών προβλημάτων, που δεν είναι απαραίτητα μόνο ενός κόμματος ή μιας κυβέρνησης.
Διεκδίκηση διεθνών αθλητικών, πολιτικών και επιστημονικών συνεδρίων, συμμετοχή σε πολιτιστικές και διεθνείς εκδηλώσεις σε όλον τον κόσμο, βράβευση νέων ανθρώπων σε κάθε κλάδο, ομιλίες σε επιστημονικά ή πολιτικά συνέδρια κλπ. Αυτά είναι τα πιο απλά στα οποία θα μπορούσαν να συνδράμουν, υπάρχουν όμως και τα πιο δύσκολα όπως συνεργασία με τον υφιστάμενο πρωθυπουργό ή με τον πρόεδρο της Βουλής και ανάληψη συγκεκριμένων πολιτικών πρωτοβουλιών σε συνεννόηση με τον εκάστοτε πολιτικό προϊστάμενο για εθνικά ή πολιτιστικά θέματα.
Ένα λαμπρό παράδειγμα η επιστροφή των κλεμμένων γλυπτών του Παρθενώνα από τον Λόρδο Έλγιν. Αν ένωναν δυνάμεις οι, Καραμανλής, Παπανδρέου, Σαμαράς, Τσίπρας και Παπαδήμος (οι εν ζωή πρώην πρωθυπουργοί δηλαδή) θα είχε πολύ μεγαλύτερη αξία και βαρύτητα ή όποια παρέμβασή τους από τον/την εκάστοτε υπουργό πολιτισμού, θα έβγαζε δε από την δύσκολη θέση να ειπωθούν αλήθειες από αυτούς και όχι από τον νυν πρωθυπουργό, που θα πρέπει να είναι σαφέστατα πιο προσεκτικός με την όποια κυβέρνηση της γηραιάς Αλβιώνας.
Πολλά ακόμα θα μπορούσαμε να σκεφτούμε αν τελικά βάλουν το ‘‘για την Ελλάδα ρε γαμώτο’’ ψηλότερα από το ινστιτούτο ή ίδρυμα του καθενός και την υστεροφημίας τους ή το να αναζητούν την εκ των υστέρων δικαίωση. Η όποια τέτοια πρωτοβουλία θα πρέπει να ξεκινά με γενναιότητα από κορυφαίο εκπρόσωπο της Πολιτείας και να είναι καθολική και υπερκομματική.
Θα μου πείτε πολλά ζητάω όταν κάποιοι δεν παρευρίσκονται ούτε σε μια απλή τελετή παράδοσης-παραλαβής ενώ κάποιοι άλλοι παίρνουν και τις κουρτίνες επί της αναχώρησής τους από την θέση ευθύνης που κατέχουν.
Το αυτό εννοείται ισχύει και σε κάθε άλλο τομέα της οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας και όχι μόνον στην πολιτική απλά εκεί είναι πιο εμβληματικό, πιο επιτακτικό και τελικά πιο επωφελές για τα εθνικά μας συμφέροντα.
