Ένα τηλεφώνημα δυόμισι ωρών αναθέρμανε και πάλι τις ελπίδες για να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Αυτό είναι το ουσιαστικό συμπέρασμα της χθεσινής, όγδοης τηλεφωνικής συνομιλίας, μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και του Βλαντιμίρ Πούτιν. Και η συμφωνία για συνάντηση στη Βουδαπέστη. Στην έδρα του Ορμπαν!
Και δεν είναι λίγο! Αποδεικνύει ότι, παρά τις πολλές πομπώδεις, ακόμη και απειλητικές δηλώσεις, η γραμμή επικοινωνίας μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον παρέμεινε πάντα ανοιχτή από τη σύνοδο κορυφής στην Αλάσκα.
Ο Τραμπ έχει δίκιο: είναι πλέον καιρός να σταματήσει αυτός ο πόλεμος. Όπως και στη Γάζα, είναι επιτακτική ανάγκη να τελειώσει και το σφαγείο στην Ουκρανία.
Άλλο ένα «μετάλλιο»
Ο Αμερικανός πρόεδρος θέλει μια εκεχειρία στην Ουκρανία. Να καρφώσει ένα ακόμη «μετάλλιο» στο στήθος του μετά τα πολλά –από την εκτόνωση της σύγκρουσης της Αρμενία με το Αζερμπαϊτζάν μέχρι τη Γάζα και ποιος ξέρει τι άλλα, που νομίζει ότι του αξίζει.
Να επιβεβαιώσει την ηγεσία των ΗΠΑ στο υπόλοιπο δυτικό μέτωπο. Και να «φιμώσει» τους εγχώριους νεοσυντηρητικούς, με μια πιθανή επέμβαση στη Βενεζουέλα.
Αλλά και να προσπαθήσει επίσης, να αποτραβήξει τη Μόσχα από το Πεκίνο και στη συνέχεια να στρέψει όλη την προσοχή του στην Κίνα-τον πραγματικό αντίπαλο.
Δεν είναι τυχαίο ότι στο τηλεφώνημα ο Τραμπ εξήρε επίσης τις «φανταστικές συμφωνίες» που θα μπορούσαν να κάνουν η Ρωσία και οι ΗΠΑ μόλις επιτευχθεί ειρήνη.
Ο Πούτιν ακολουθεί
Ο Πούτιν, επίσης, ενδιαφέρεται σαφώς για τις διαπραγματεύσεις. Και για διάφορους λόγους:
Πρώτον, η κατάσταση στο πεδίο των μαχών, όπου η ρωσική προέλαση καθυστερεί. Τα ρωσικά στρατεύματα δεν έχουν κατακτήσει την Οδησσό-κλειδί για τον έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας. Δεν μπορούν ακόμη να ελέγξουν ολόκληρο το Ντονμπάς.
Είναι αλήθεια ότι οι συνδυασμένες προσπάθειες του ουκρανικού στρατού , τα οπλοστάσια ολόκληρου του δυτικού κόσμου, τα «χρηματοκιβώτια» δεκάδων κυβερνήσεων και οι πιο εξελιγμένες και ισχυρές δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών, δεν έχουν καταφέρει να υποτάξουν τη Ρωσία.
Οι πολεμοκάπηλοι όλων των αποχρώσεων, αυτοί που πιστεύουν ότι «θα σπάσουν την πλάτη της Ρωσίας», θα πρέπει να ηρεμήσουν.
Μεγάλο πρόβλημα για τον Πούτιν είναι και η κατάσταση της ρωσικής οικονομίας. Η Gazprom δεν τα πάει καλά με τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Ορισμένες στρατηγικές συμμαχίες θα μπορούσαν ακόμη και να καταρρεύσουν. Όχι αυτή με την Κίνα, αλλά με την Ινδία και την Τουρκία- βασικούς πελάτες ρωσικού φυσικού αερίου και πετρελαίου.
Η Ευρώπη τον χαβά της
Την ίδια ώρα, η Κομισιόν ενέκρινε ένα ακόμη σχέδιο επανεξοπλισμού, θέλοντας να δημιουργήσει ένα «τείχος» ενάντια στα drones. Αλλά όσο και αν είναι λογικό να ενισχυθεί η αμυντική θωράκιση της Ευρώπης, είναι σαφές ότι δεν θα μπορέσει ποτέ να αντικαταστήσει την αμερικανική υποστήριξη.
Στις τρέχουσες βιομηχανικές και γεωστρατηγικές συνθήκες, τα ευρωπαϊκά κράτη θα αναγκάζονται όμως για αρκετά χρόνια ακόμη, να αγοράζουν τεράστιες ποσότητες όπλων που παράγονται από τις αμερικανικές αμυντικές βιομηχανίες.
Η απαλλοτρίωση των καταθέσεων της Ρωσικής Κεντρικής Τράπεζας που έχουν «παγώσει» στο Βέλγιο από την έναρξη του πολέμου, θα ανατίναζε το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Αλλά και τα γοητευτικά ευρωομόλογα για την άμυνα, δεν προχωρούν, γιατί δεν τα θέλουν οι Γερμανοί και οι «δορυφόροι» τους.
Πόλεμος- «σωσίβιο»
Ας αφήσει λοιπόν η φον ντερ Λάιεν και η «παρέα» της την πολεμική ρητορική και ας αναρωτηθούν οι πραγματικά, φιλο-Ευρωπαίοι: Ποιοι θα επωφεληθούν από τον κολοσσιαίο επανεξοπλισμό, πέρα από τους εμπόρους των όπλων;
Οι πιο σοβαροί Ευρωπαίοι αναλυτές παραδέχονται ότι στρατιωτικά, και επομένως πολιτικά, ο πόλεμος έχει χαθεί. Η Ευρώπη πρέπει να συζητήσει επιτέλους μια νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας. Ένα νέο «Ελσίνκι».
Ας σηκώσουν λοιπόν, το «κόκκινο τηλέφωνο» και οι Ευρωπαίοι ηγέτες και να καλέσουν το Κρεμλίνο, για να βοηθήσουν να σταματήσει και αυτός ο πόλεμος.
Γιατί αλλιώς, θα ενισχύονται οι υποψίες πώς βλέπουν τη ρητορική του πολέμου ως σωσίβιο για τη δική τους πολιτική επιβίωση, καλλιεργώντας το φόβο στους ψηφοφόρους…
