Το υπέροχο βιβλίο του Ρίτσαρντ Μπαχ, «Ο γλάρος Ιωνάθαν Λίβινγκστον», ήρθε στο νου, ακούγοντας τον Κώστα Καραμανλή να μιλά με παρρησία και τόλμη για «κρίση απαξίωσης, απονομιμοποίησης, αμφισβήτησης και απόρριψης του θεσμικού πλαισίου και του πολιτικού συστήματος», που μπορεί να οδηγήσει σε μια πολιτική κρίση πρώτου μεγέθους», ακόμη και σε «εθνική κρίση.
Στο βιβλίο του, ο Αμερικανός συγγραφέας βάζει τον «Γλάρο Ιωνάθαν» να προσπαθεί να συνετίσει το «Συμβούλιο του Σμήνους». Καλώντας τους άλλους γλάρους να μην αναλώνονται μόνο στο να «τσαλαβουτούν για ψαροκεφαλές, αλλά να έχουν έναν σκοπό στη ζωή τους: Να μάθουμε, να ανακαλύψουμε, να είμαστε λεύτεροι!
Το Συμβούλιο του Σμήνους όμως, ως «κυβέρνηση των Γλάρων», κατηγόρησε τον Ιωνάθαν για «ανευθυνότητα, που δεν αποδίδει». Και όλοι μαζί οι «κυβερνητικοί» γλάροι φώναξαν στον Ιωνάθαν: «Δεν ανήκεις πια στην Αδελφότητα και μονομιάς, έκλεισαν τ᾿ αυτιά τους και γύρισαν τις πλάτες»
Στο βιβλίο του Μπαχ, ο Ιωνάθαν πέταξε μακριά. «Ήταν θλιμμένος όχι από μοναξιά, αλλά γιατί οι γλάροι αρνήθηκαν να πιστέψουν στο μεγαλείο της πτήσης , που τους περίμενε: Αρνήθηκαν ν᾿ ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν και πέταξε ψηλά. Εμαθε να πετάει με τους ψηλούς ανέμους βαθιά, πάνω από τη στεριά. Ενώ την ίδια ώρα, άλλοι γλάροι στέκονταν στη στεριά, μέσα στην καταχνιά και τη βροχή»!
Η…γλαρόσουπα και ο Ιονέσκο
Για να επιστρέψουμε όμως στον Κώστα Καραμανλή και στις σοφές παρατηρήσεις του. Πώς απάντησε η κυβέρνηση, με διαρροή κύκλων; Αυτά που είπε ο πρώην πρωθυπουργός, τα είπε για την… αντιπολίτευση! Το παράλογο του Ιονέσκο, σε όλο του το μεγαλείο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του Θεάτρου του Παραλόγου», είναι ότι οι χαρακτήρες του συχνά παλεύουν να βρουν νόημα σε ασυνάρτητες συζητήσεις και καταστάσεις.
Μιας και πιάσαμε τους γλάρους, υπάρχει μια φράση την οποία χρησιμοποιούμε όταν θέλουμε να πούμε ειρωνικά πως κάτι δεν πρόκειται να γίνει ή τη λέμε σε κάποιον που ματαιοπονεί: Μη φας, έχει γλαρόσουπα.
Ματαιοπονεί, δυστυχώς ο Καραμανλής ως άλλος «γλάρος Ιωνάθαν», να πείσει το «Συμβούλιο του Σμήνους»
Όπως ματαιοπονεί και ο σοφός Ευάγγελος Βενιζέλος όταν λέει ότι «έχουμε ένα αδιέξοδο θεσμικό και αξιακό, η «κοινωνία δεν πιστεύει ότι λειτουργούν οι θεσμοί» και η χώρα «έχει καταστεί μη διακυβερνήσιμη»!
«Πιο ψηλά, απ` όσο ονειρευόμαστε»
Και όμως! «Το να βρούμε αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε περισσότερο από κάθε άλλο πράγμα στη ζωή μας και να τραβήξουμε προς τα εκεί με θάρρος, ακλόνητη αποφασιστικότητα και επιμονή, είναι ο δρόμος όλων εκείνων που τολμούν να ζουν ευτυχισμένοι», λέει ο «Γλάρος Ιωνάθαν» και προσθέτει: «Ως αντάλλαγμα για αυτή την προσπάθεια μας θα μας περιφρονήσουν, θα μας χλευάσουν και θα μας εξοστρακίσουν από τον κύκλο τους οι φίλοι και οι συγγενείς.
Αν επιμείνουμε όμως, αν αντέξουμε τη μοναξιά μας και μείνουμε αφοσιωμένοι σε αυτό που με τόση αγάπη αποφασίσαμε να κάνουμε, τότε θα ανακαλύψουμε ότι έχουμε καινούριους φίλους και καινούριους συγγενείς, οι οποίοι ήδη συμμερίζονται τις αξίες και τα ιδανικά που έχουμε επιλέξει, κι ότι μαζί τους θα πετάξουμε πολύ πιο μακριά και πιο ψηλά, από όσο μπορούμε να ονειρευτούμε….»
