Στις 3 Οκτωβρίου το πρωί, βλέπω στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο επιστολή με θέμα «Μια βραδιά στο Αττικόν». Από ποιόν; Ο αναγνώστης ξεσπά. «Δεν συνηθίζω να γράφω σε δημοσιογράφους… Λοιπόν, αυτό το οποίο θέλω να σας μεταφέρω, γιατί πρέπει να το βγάλω από μέσα μου, είναι η αφήγηση της χτεσινής βραδιάς στα έκτακτα στο νοσοκομείο Αττικόν. Δεν θα σας κουράσω καθόλου! Ξ-Ε-Φ-Τ-Ι-Λ-Α! 5 ώρες για εισαγωγή του πατέρα μου και το δωμάτιο είναι το ρατζάκι στον διάδρομο, όπου θα παραμείνει εκεί».
Δύο ημέρες μετά. «Ακόμη στον διάδρομο είμαστε. Θα παραμείνουμε εδώ μέχρι το χειρουργείο. Δευτέρα ή Τρίτη. Όλα άθλια, μα η μεγαλύτερη αθλιότητα είναι ότι πέρασαν 40 χρόνια και δεν έχει αλλάξει τίποτα στις συνθήκες».
Υγείαν να έχετε, να προσέχετε, τα καλά έρχονται. Ο πρωθυπουργός επισκέφθηκε χθες το ανακαινισμένο τμήμα επειγόντων περιστατικών του «Αττικόν», το οποίο αναμένεται να εφημερεύσει για πρώτη φορά μετά την ολοκλήρωση των εργασιών στις 30 Οκτωβρίου.
Δεν αμφισβητώ ότι έγινε δουλειά στις υποδομές. Με 2,6 εκατ. ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας λογικό μου φαίνεται τα νέα ΤΕΠ «να είναι τα πιο σύγχρονα στη χώρα».
Δεν έχω λόγο να αμφισβητώ τα ποσοστά, με τα οποία πυροβολεί ο υπουργός. Σε έξι χρόνια, το «Αττικόν» έχει αύξηση προσωπικού 17,37%, επισκέψεων εξωτερικών ασθενών 5,10%, στις χημειοθεραπείες που διενεργεί 41,31%, στις ακτινοθεραπείες 55,12%, στις νοσηλείες 12,91%, στα χειρουργεία, παραγωγή δηλαδή έργου 44,71%.
Για τον αναγνώστη, όμως, που ο άνθρωπός του ήταν τέσσερις μέρες στον διάδρομο, η απελπισία και ο θυμός ήταν 100%. Κι όταν αξιολογήσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας μετά την έξοδό του, η όποια αναγνώριση θα πάει στον υγειονομικό της αντοχής, γι’ αυτό και η εικόνα του ΕΣΥ είναι καλύτερη «απ’ αυτή την οποία κάποιοι επιμένουν διαρκώς να παρουσιάζουν». Δεν τους αρέσει να γκρινιάζουν, αλλά δεν μπορεί συνέχεια σε χαμηλές προσδοκίες να συχνάζουν.
