Είναι, ίσως, η πρώτη φορά μεταπολιτευτικά που η μάχη στις δημοσκοπήσεις είναι… virtual: δίνεται μεταξύ… μη υπαρκτών και υπαρκτών κομμάτων.
Είναι επίσης μία από τις ελάχιστες φορές που ένας πρώην πρωθυπουργός, ο Αλέξης Τσίπρας, επιχειρεί -για την ακρίβεια, σκέφτεται να επιχειρήσει- την ολική επαναφορά του. Το μόνο (επιτυχές) ιστορικό προηγούμενο είναι εκείνο του Ανδρέα Παπανδρέου το 1993.
Είναι όμως και η πρώτη φορά που την παρτίδα μπορεί να την κρίνει και να την καθορίσει το «μη ορατό» σώμα των ψηφοφόρων: η «παράταξη» που δεν καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, δεν υφίσταται ως target group των μετρήσεων και δεν ανιχνεύθηκε ούτε καν στις κάλπες των τελευταίων ετών. Το σώμα των ψηφοφόρων που απέχει συνειδητά και σταθερά από τα εκλογικά δρώμενα όχι γιατί είναι απολιτίκ, αλλά γιατί έχει από επιλογή αποστασιοποιηθεί, αποσυνδεθεί και απορρίψει το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα.
Τα μετρήσιμα δεδομένα λένε ότι το πιθανό «κόμμα Τσίπρα» μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να συγκεντρώσει ποσοστά περί το 20%.
Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της Opinion Poll, αυτό το δυνητικό 20% συγκροτείται -αυτή τη στιγμή- κυρίως από ψηφοφόρους που στις προηγούμενες εκλογές επέλεξαν κόμματα της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς. Το 34,7% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές λέει πως «σίγουρα» θα ψήφιζε ένα κόμμα Τσίπρα, ενώ το ίδιο απαντά το 6,3% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και το 1,8% του ΚΚΕ.
Επιπλέον, ένα ποσοστό 44,6% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι «θα μπορούσε» να ψηφίσει ένα κόμμα Τσίπρα και το ίδιο απαντά το 42,3% των ψηφοφόρων της Πλεύσης Ελευθερίας, το 18,2% του ΚΚΕ, το 15,8% του ΠΑΣΟΚ.
Τα μη μετρήσιμα δεδομένα λένε πως ανάμεσα στις εθνικές εκλογές του 2019 και τις τελευταίες ευρωεκλογές «χάθηκαν» από τα ραντάρ, και από τις κάλπες, πάνω από 1,8 εκατ. ψηφοφόροι.
Προφανώς και όλοι αυτοί οι ψηφοφόροι δεν είναι απαραιτήτως αριστερής ή κεντροαριστερής προέλευσης και, εξίσου προφανώς, δεν περιμένουν απλώς ένα νεύμα από τον Αλέξη Τσίπρα, ή από οποιονδήποτε άλλον, για να ξαναδούν αλλιώς την πολιτική. Ανάμεσά τους όμως βρίσκεται μια μεγάλη, προοδευτική κοινωνική μάζα που θα μπορούσε όντως να αλλάξει εκ βάθρων το πολιτικό και εκλογικό τοπίο.
Το μεγάλο στοίχημα, είτε για τον Αλέξη Τσίπρα είτε για οποιονδήποτε άλλον, είναι να πείσει αυτό το κομμάτι της κοινωνίας να τον ακούσει ξανά. Δεν είναι εύκολο στοίχημα, είναι όμως το μόνο που μπορεί να βγάλει από το τέλμα την Κεντροαριστερά.
