Η επιχειρηματικότητα και το κέρδος είναι απολύτως θεμιτά. Τα όρια όμως της επιχειρηματικότητας, του νόμιμου πλουτισμού και της πολιτικής είναι διακριτά. Αν τα συνδέσεις τότε μπαίνεις σε ένα γκρίζο, αδιαφανές κι επικίνδυνο τοπίο.
Ασφαλώς ο πολιτικός, ο αιρετός θα πρέπει να έχει ικανά έσοδα για να κρατά ένα επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης, όχι όμως μακριά από τον μέσο πολίτη και πάντα με απλότητα και εγκράτεια. Όμως με τα «δήθεν» πόθεν έσχες που βγήκαν πρόσφατα στην δημοσιότητα βλέπω από τη μια άκρη στην άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος έναν περίεργο πλουτισμό από έναν μισθό; τα τελευταία χρόνια.
Ίσως δεν έχει καταφέρει το πολιτικό μας σύστημα, που έχει βγάλει τεράστιες πολιτικές φυσιογνωμίες λιτής διαβίωσης (βλ. Πλαστήρας), και πολλούς ακόμα χθες και σήμερα να πείσει τους νεότερους πολιτικούς, ότι ο χρυσός στον τάφο σου είναι βαρίδι στην ψυχή σου αφενός και βαρίδι στο βιβλίο της ιστορίας σου. Όσο περισσότερο τον αποζητάς και ενίοτε τον αποκτάς, τόσο πιο βαθιά θαμμένος θα μείνεις στην ιστορία ως ανάξιος και ελάχιστος αναφοράς.
* Αντιπεριφερειάρχης Δυτ. Ελλάδος
