Το ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg σε πρόσφατο άρθρο του εκτίμησε ότι ένας πόλεμος του Πούτιν κατά του ΝΑΤΟ θα κοστίσει ένα τρισεκατομμύριο δολάρια.
Η εκτίμηση προκαλεί εντύπωση. Ένας πόλεμος Ρωσίας – ΝΑΤΟ θα εξελιχθεί αναπόφευκτα σε πυρηνικό πόλεμο και μετά την λήξη του το πιθανότερο είναι ότι δεν θα υπάρχουν υπολογιστικές μηχανές για να κάνουν τέτοιας έκτασης αποτίμηση. Ίσως θα ήταν πιο φρόνιμο τα Μέσα Ενημέρωσης να αρχίσουν να μετράνε πόσα εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές θα χαθούν από την χρήση όπλων που ακόμη δεν τα έχουμε δει, από τις εκρήξεις των πυρηνικών και από την μόλυνση που θα προκληθεί. Πόσες περιοχές θα καταστραφούν ολοσχερώς.
Η Ρωσία δεν έχει αφήσει περιθώριο επ’ αυτού. Μία πρόχειρη ανάγνωση του βιβλίου του Αλεξάντρ Ντούγκιν για τον “Πολυπολικό κόσμο” θα ήταν αρκετή στον καθένα για να αντιληφθεί γιατί η Ρωσία, και όχι μόνο ο Πούτιν, θεωρούν την επέκταση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία υπαρξιακή απειλή. Απέναντι σε μία υπαρξιακή απειλή αντιδράς με όλα τα μέσα που έχεις στην διάθεσή σου. Και όπως αναφέρουν όλες οι πληροφορίες από τις δυτικές υπηρεσίες, το οπλοστάσιό της έχει πολλά.
Προπαγάνδα
Το ζήτημα όμως δεν είναι τι εκτιμά το Bloomberg αλλά τι κάνει η ηγεσία της συλλογικής Δύσης και πώς αντιδρούν οι λαοί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο που πλέον δεν είναι θεωρητικό αλλά γίνεται αυξημένη πιθανότητα.
Φυσικά οι ηγεσίες των κρατών γνωρίζουν πολύ καλά τους κινδύνους που ενέχει μία επέκταση του πολέμου. Ωστόσο η τεράστια προπαγανδιστική μηχανή του δυτικού κόσμου με τα στρατευμένα μέσα ενημέρωσης, έχει περάσει την αντίληψη ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία οφείλεται στο ότι “Ο Πούτιν είναι ένας παρανοϊκός δικτάτορας”. Ξεκινώντας από εκεί όλα πλέον είναι πιθανά και όλα δικαιολογούνται. Σε αυτό φαίνεται η δύναμη της προπαγάνδας. Όσο πιο παράλογο και εξωφρενικό είναι ένα επιχείρημα τόσο περισσότερες πιθανότητες έχει να γίνει πιστευτό από τους αδαείς. Γιατί φυσικά ο Πούτιν δεν είναι δικτάτορας. Καμία δυτική υπηρεσία δεν έχει αμφισβητήσει τις εκλογές που κερδίζει με πλειοψηφίες που θα ζήλευαν εκείνοι που τον κατηγορούν. Και επίσης οι κινήσεις του στον πόλεμο της Ουκρανίας δείχνουν ότι μάλλον ρεαλιστής και συγκρατημένος είναι παρά παρανοϊκός.
Αντίθετα δημιουργούνται βάσιμες υπόνοιες ότι παρανοϊκοί είναι οι ηγέτες της Δύσης και δη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που προσπαθούν να κατασκευάσουν τα στοιχεία για μία επέκταση του πολέμου. Κάπως έτσι εφευρίσκουν παραβιάσεις του εναέριου χώρου από drones και ρωσικά πολεμικά. Το να θέλει η Ρωσία μία επέκταση και γενίκευση του πολέμου δεν έχει καμία λογική. Έχει μόνο να χάσει. Επίσης είναι η πιο εκτεταμένη χώρα του κόσμου με ελάχιστο για έκτασή της πληθυσμό. Δεν χρειάζεται άλλες εκτάσεις. Αλλά εάν η αφετηρία σου είναι ότι ο Πούτιν είναι παρανοϊκός δικτάτορας τότε δεν χρειάζεται να υποβάλλεις τα στοιχεία στην βάσανο της λογικής, της γεωπολιτικής, της οικονομίας.
Μόνο οι λαοί μπορούν
Η κατηγορία περνάει δίχως έλεγχο και οι ηγεσίες των ευρωπαϊκών κρατών κατευθύνουν τεράστιους πόρους στην στρατιωτικοποίηση των οικονομιών τους. Ίσως νομίζουν ότι θα πείσουν τους λαούς πως προκειμένου να αντιμετωπίσουν τον Ρώσο εχθρό θα πρέπει να ανεχθούν τα μέτρα λιτότητας που ετοιμάζουν. Μία πρόβα είναι σε εξέλιξη στην Γαλλία.
Σε ένα παράλληλο επίπεδο προωθούν την ένταξη της εμπόλεμης Ουκρανίας στην ΕΕ. Κάτι που θα σημάνει την παραβίαση όλου του πλαισίου των προϋποθέσεων που έχουν θέσει οι ιδρυτικές διακηρύξεις και οι κανονισμοί και επιπλέον το κόστος θα είναι τόσο μεγάλο που θα οδηγήσει πιθανότατα στην κατάρρευση όλου του ευρωπαϊκού οικοδομήματος που στήθηκε με κόπους και θυσίες 70 χρόνων των ευρωπαϊκών λαών. Είναι θλιβερό ότι εμπόδιο σε αυτό το παρανοϊκό σχέδιο είναι ο Ορμπάν.
Η πραγματική απειλή για το ανθρώπινο είδος (όσο βαρύ και αν ακούγεται αυτό) είναι η σημερινή ηγεσία της συλλογικής Δύσης, που προφανώς ενδιαφέρεται μόνο για την διατήρηση της εξουσίας, και δεν διστάζει να διακινδυνεύσει έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο. Άλλωστε ο καγκελάριος της Γερμανίας το δήλωσε καθαρά ότι θα πρέπει να προετοιμάσει την χώρα του.
Οι μόνοι που θα μπορούσαν να αποτρέψουν την πιθανότητα κλιμάκωσης που ενδεχομένως οδηγήσει σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, είναι ο αμερικανικός και οι ευρωπαϊκοί λαοί. Οι οποίοι όμως παραμένουν απαθείς. Σύμφωνα με μία εκτίμηση κινδυνεύουν όταν ξυπνήσουν να είναι αργά για τους ίδιους.
Ίσως όμως τα αίτια να είναι βαθύτερα. Στο βιβλίο του για την “Ήττα της Δύσης” ο Εμμανουέλ Τοντ προχωρά πέρα από την ανάλυση των οικονομικών και γεωπολιτικών στοιχείων. Αποδίδει την ήδη -κατά τον ίδιο – συντελεσθείσα ήττα όχι μόνο στην αλλαγή των παγκοσμίων συσχετισμών με την ανάδυση των νέων δυνάμεων του πολυπολικού κόσμου. Αλλά σε βαθύτερα ανθρωπολογικά αίτια που συναρτώνται με την θρησκευτική, κοινωνική και εν τέλει πολιτισμική παρακμή των λαών της Δύσης και την αποσάθρωση των θεμελίων τους.
