Από το 2019 που είναι πρωθυπουργός μέχρι σήμερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πάει αρκετές φορές στις Γενικές Συνελεύσεις του ΣΕΒ και έχει ακούσει τους επιχειρηματίες να λένε για την ανάγκη να αυξηθεί η παραγωγικότητα της οικονομίας. Κάποιοι στην κυβέρνηση μπορεί να αγνοούν τι σημαίνει η λέξη παραγωγικότητα, αλλά ο πρωθυπουργός ξέρει, όπως ξέρει και τα προβλήματα που υπάρχουν.
Τα επανέλαβε προχθές στην Ανοιχτή Εκδήλωση της Γενικής Συνέλευσης του ΣΕΒ, ο πρόεδρος του Δ.Σ, Σπύρος Θεοδωρόπουλος, όπου, μεταξύ άλλων, είπε: «Έχει επικρατήσει η εντύπωση σε μερίδα της κοινωνίας πως όταν μιλάμε για αύξηση παραγωγικότητας, εννοούμε αύξηση των ωρών εργασίας ή εντατικοποίησή της. Η παραγωγικότητα είναι η δημιουργία προστιθέμενης αξίας και είναι ζήτημα οργάνωσης, τεχνολογίας, επενδύσεων, θεσμικής απλοποίησης, ταχύτητας απονομής δικαιοσύνης, ποιότητας εκπαίδευσης και κατάρτισης σε κάθε επίπεδο, λειτουργικότητας των υποδομών και σταθερότητας των κανόνων».
Η Ελλάδα στο θέμα της παραγωγικότητας βρίσκεται στο 54%του μέσου όρου της Ε.Ε. (με τη βιομηχανία στο 75%) και έχει παραμείνει σχεδόν στάσιμη τα τελευταία 30 χρόνια.
Σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, ο Έλληνας εργάζεται 1.886 ώρες τον χρόνο, ενώ ο αντίστοιχος Ευρωπαίος 1.570 ώρες. Και ενώ εμείς έχουμε 20% περισσότερες ώρες, το αποτέλεσμα είναι να είμαστε στα μισά της Ε.Ε. όσον αφορά την παραγωγικότητα της εργασίας. Από αυτήν εξαρτάται ο ρυθμός ανόδου του ΑΕΠ, που είναι η πίτα η οποία διανέμεται μεταξύ επιχειρήσεων και εργασίας. Όταν αυτή δεν μεγαλώνει ή υπάρχει μι-κρή αύξηση, τα εισοδήματα είναι κουτσουρεμένα, με αποτέλεσμα να υπάρχει γκρίνια και πολιτική κακομοιριά.
Και όταν σε αυτή τη σχέση που διαμορφώνεται με τον τρόπο που διαμορφώνεται παρεμβαίνει το κράτος και θεσμοθετεί αυξήσεις (όπως με τον βασικό μισθό στον ιδιωτικό τομέα),αφενός ούτε κανένα πρόβλημα λύνει και αφετέρου αυξάνει διαρθρωτικά τον πληθωρισμό. Με λίγα λόγια, στο τέλος της ημέρας η κρατική παρέμβαση αφήνει πίσω της περισσότερα προβλήματα απ’ όσα επιλύει.’
Για να αυξηθεί η παραγωγικότητα, όπως είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, πρέπει να γίνουν επενδύσεις, σε συνδυασμό με τη μείωση του κόστους ενέργειας. Και εκεί δεν είναι μόνο οι επιχειρήσεις που βάζουν πλάτη, αλλά και το κράτος με τα μέτρα που λαμβάνει για να προσελκύει επενδύσεις και να κάνει φιλικό το επιχειρηματικό περιβάλλον.
Η Ελλάδα ως ευρωπαϊκή χώρα προσφέρει σταθερότητα και ασφάλεια στο γενικό πλαίσιο. Χάνει όμως στις «μικρολεπτομέρειες» που είναι κρίσιμες. Το φυσιολογικό είναι η αύξηση του ΑΕΠ να προέρχεται από παραγωγικές ώρες που συνδυάζονται με τεχνολογίες και σύγχρονα μηχανήματα. Η άλλη μορφή ανάπτυξης με την επικέντρωση στις περισσότερες ώρες εργασίας δεν έχει βιώσιμες προοπτικές, ενώ συντελεί στο να αναπτύσσονται διαλυτικές τάσεις στην κοινωνία.
Η Γερμανία αναπτύχθηκε βασισμένη στην υψηλή παραγωγικότητα και όχι στην ένταση εργασίας, εξ ου και οι λίγες ώρες που εργάζονται οι Γερμανοί. Αντίθετα, στις ΗΠΑ το γενικό μοντέλο ήταν χαμηλή παραγωγικότητα και ένταση εργασίας.
