Οι Δυτικές Οικονομίες ύστερα από Πολιτική απόφαση, απαξίωσαν και εξαφάνισαν εντελώς την Μακροοικονομία και τα Εργαλεία της, κατασκεύασαν ένα μοντέλο οικονομίας που του έδωσαν το Δημοσχεσιτικο κύρος μιας Πολιτικής Θεωρίας και το βάφτισαν «νεοφιλελευθερισμό», επέβαλαν το μοντέλο αυτό ως Ελεύθερη Οικονομία, ενώ δεν είναι, αλλά χρησιμοποίησαν την επιχειρηματολογία της Ελεύθερης Οικονομίας για να κάμψουν κάθε αντίσταση ή αντίλογο, στο προφανές που ερχόταν: Δηλ. το ακριβώς αντίθετο της Ανάπτυξης, της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και της Πολιτικής Σταθερότητας.
Ήτοι :….μια επι «Μακρόν» διάλυση της οικονομίας της Δύσης.
Διάλυση μέσα από τραγική επίταση των Κοινωνικών Ανισοτήτων, λογιστική αλλά όχι πραγματική ανάπτυξη, και Πολιτική Αστάθεια. Το «παράδειγμα/υπόδειγμα» της Γαλλίας, δεν είναι «έκπληξη», Είναι η αποκάλυψη του μύθου της Νέας Τάξης πραγμάτων, από «Έπος» σε Αισχύλεια «Τραγωδία».
Βλέπουμε την καταληκτική πραγματικότητα αυτού που παρουσιάσθηκε το 2017 ως υποσχόμενο Γαλλικό Έπος και «συμβαίνει τώρα» ως Πραγματικότητα Αισχύλειας Τραγωδίας, στη Γαλλία, αλλά και ως «Τελματική-Τερματική» κατάσταση στην Ευρώπη αλλά και σε όλη την Δύση.
Όπου ακούω αυτή την εξοργιστική και άκρως ψευδεπίγραφη, δόλια και υποκριτική επιχειρηματολογία περί διόγκωσης του Δημοσίου χρέους το οποίο πρέπει να αποπληρωθεί, ή έστω να μειωθεί με φόρους, κλπ. κλπ. ενώ αυτό όλο και αυξάνεται, «το δούλεμα είναι πρόδηλον» εάν μπορούμε στην ίδια φράση να εντάξουμε «όρους «επισημότητας» και «όρους πιάτσας».
Η απάτη του αιώνα
Στην Μακροοικονομία τα κράτη χρωστάνε μόνο το Εξωτερικό τους χρέος στο οποίο κυρίαρχο ρόλο παίζει το Εμπορικό Ισοζύγιο και το συνολικό ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών. Στο «Κόλπο» του Θατσερισμού και του Μερκελισμού, τα κράτη χρωστάνε κάθε δαπάνη που δεν καλύπτεται από φόρους. Η Απάτη του Αιώνα. Απάτη, που Νομιμοποιείται ως δήθεν «ελεύθερη οικονομία» χωρίς να έχει καμία σχέση με αυτήν.
Ο Αισχύλος του παρόντος γράφει ήδη την Τραγωδία του. Δεν είναι οι «ΠΕΡΣΕΣ». Είναι οι «ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ» είναι η «ΔΥΣΗ». Σε απόλυτη αναλογία.
*Ο Ανδρέας Αθηναίος είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου – American Association of University Professors (1977) – Αριστείο Ακαδημαϊκής Διδασκαλίας Η.Π.Α. (1987) και πρώην Νομάρχης.
