Στην αρχή ήταν πρόταση που είχε γίνει και από εργαζόμενους. Όμως το συγκεκριμένο επιχείρημα δεν έπεισε την κοινή γνώμη, άρα έπρεπε να φύγει από το προσκήνιο. Στη θέση του τοποθετήθηκε η ατάκα «37,5 μέρες τον χρόνο».
Αυτό προέκυψε επειδή σε ετήσια βάση κάθε εργαζόμενος μπορεί να πραγματοποιεί έως 150 ώρες, υπερωρίες. Άρα, περίπου τρεις μέρες το μήνα θα υποχρεώνεται εφεξής να δουλεύει 13ωρο σε έναν εργοδότη. Όμως, ούτε αυτό το επιχείρημα βρήκε ιδιαίτερη ανταπόκριση.
Άσε που υπάρχει και προγενέστερη νομοθεσία από το «νόμο Γεωργιάδη» που ισχύει και εφαρμόζεται εδώ και δύο χρόνια και μπορεί να ανατρέψει το επιχείρημα των 37,5 ωρών. Στον εργασιακό νόμο που ψηφίστηκε προ διετίας (ν.5053/23 στο άρθρο 58 παρ. 6), ο νομοθέτης δίνει το δικαίωμα στον εργοδότη, όταν συντρέχουν «ειδικοί λόγοι» να υποβάλλει αίτημα προς το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ) και να ζητάει επέκταση των ετήσιων ωρών υπερωρίας για τους εργαζόμενους. Με δεδομένο ότι επί μία διετία, τα περισσότερα από τα αιτήματα που έχουν υποβληθεί, γίνονται αποδεκτά, είναι σαφές ότι εφεξής κάτι τέτοιο θα μπορεί να συμβεί και με την 13ωρη απασχόληση! Άρα, για ποιες 37,5 μέρες τον χρόνο να μιλάμε, όταν αυτές θα μπορούσαν να αυξηθούν, και να γίνουν 60 ή 80, με μία απλή αίτηση!
Έτσι, μπήκε στη ζωή μας η φράση «δήθεν 13ωρο». Είναι το νέο moto που λανσάρει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας. Με το εργασιακό νομοσχέδιο να εισάγεται, εκτός απροόπτου, εντός της εβδομάδας στις αρμόδιες Επιτροπές της Βουλής, το «δήθεν 13ωρο» αναμένεται να ακούγεται ολοένα και περισσότερο.
Εκτιμάται, επικοινωνιακά, ότι θα επιτευχθεί η υποβάθμιση του θέματος, άρα κανένα πρόβλημα. Άλλωστε για ποιο 13ωρο να μιλάμε τώρα; Δεν συντρέχει λόγος. Είναι μια ρύθμιση «κατ’ εξαίρεση». Θα αφορά λίγους. Άσε που θα γίνεται μόνο με συναίνεση. Θα πρέπει να συμφωνήσουν οι εργαζόμενοι, στην απαίτηση του εργοδότη τους. Διαφορετικά δεν θα χρειάζεται να δουλέψουν 13 ώρες την ημέρα. Ούτε θα απολυθούν. Τουλάχιστον όχι αμέσως. Και όχι γι’ αυτόν τον λόγο…
Επίσης, στα εξτρά επιχειρήματα που θα ακουστούν (ίσως και στο Κοινοβούλιο) θα είναι και εκείνο με το… μηχανάκι! Γιατί να πηγαίνει ο εργαζόμενος από εργοδότη σε εργοδότη, με το μηχανάκι του και να δουλεύει 13ώρες ημερησίως; Για να μην τον τρώνε και οι αποστάσεις, θα μένει στον ίδιο εργοδότη και θα εργάζεται τις ίδιες ώρες. Και θα παίρνει και 40% προσαύξηση. Πιο βολικό!
Τώρα, για το πώς θα φεύγει ο εργαζόμενος από τη δουλειά του, μετά από «δήθεν 13 ώρες» εργασία, για να μεταβεί στην οικία του και να ξεκουραστεί, ακόμα δεν έχει βρεθεί σχετικό επιχείρημα. Υπάρχει και το πρόβλημα της 11άωρης υποχρεωτικής ανάπαυσης κάθε μέρα. Και το ακόμα μεγαλύτερο (και άλυτο ως τώρα) πρόβλημα της ημέρας, που έχει μόνο 24 ώρες! Και αυτό ισχύει κάθε μέρα, χωρίς εξαίρεση…
Κάτι θα σκεφτούν και γι’ αυτό στο υπουργείο Εργασίας, δεν μπορεί. Ίσως μιλήσουν στο μέλλον για «δήθεν 11άωρη ανάπαυση». Ή ακόμα καλύτερα, για «δήθεν 24άωρο, ανά ημέρα». Όλα «δήθεν»…
