Εθελοντισμός είναι η ηθελημένη και ανιδιοτελής προσφορά προσωπικού χρόνου, έργου ή υπηρεσιών για την εξυπηρέτηση του κοινού καλού, χωρίς προσδοκία υλικής ανταμοιβής.
Στηρίζεται στην αλληλεγγύη και την ενσυναίσθηση, και μπορεί να πραγματοποιηθεί ατομικά ή μέσω οργανώσεων, με στόχο τη βελτίωση κοινωνικών, περιβαλλοντικών, αθλητικών ή άλλων αναγκών μιας κοινωνίας.
Αυτά πάνω κάτω λέει ο ορισμός της λέξης εθελοντισμός, που «ακουμπά» κυρίως σε αυτές τις ρομαντικές ψυχές που απαρτίζουν τις κοινωνίες των πολιτών και τις αλληλέγγυες ομάδες πολιτών που δεν τα παρατάνε και προσπαθούν να φτιάξουν τα κακώς κείμενα και να αφήσουν αυτό το κόσμο λίγο καλύτερο για τους επόμενους.
Τελευταία κάπως τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Και εκεί που κάποιοι υποστήριζαν ότι ο εθελοντισμός είναι θέμα ταξικό, τώρα έχουν αρχίσει να μπερδεύονται στη «μετάφραση».
Βλέπεις από την μια πλευρά οι εργαζόμενοι καλούνται «εθελοντικά» να αυξήσουν τις εργατοώρες τους, καθώς επικοινωνιακά δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάποια άλλη λέξη από την Κυβέρνηση για την εξαναγκαστική υπερεργασία που παγιώνεται ως κανονικότητα.
Ο «κομφορισμός» της πολιτικής ορθότητας στις λέξεις, ωστόσο, δεν αφήνει αλώβητη ούτε την άλλη πλευρά, αφού και η αγορά καλείται «εθελοντικά» πάντα να υιοθετήσει πρακτικές κοινωνικής πολιτικής όπως πχ να μειώσει τα περιθώρια κέρδους της για να προωθήσει χαμηλότερες τιμές σε αγαθά και υπηρεσίες.
Να αναγνωρίσουμε ότι η χρήση της λέξης «εθελοντικά» δεν είναι δόκιμη σε καμία από τις δύο περιπτώσεις. Το πότε επιλέγει κάποιος να κάνει «αγαθοεργία» και να προσφέρει είτε το προσωπικό του χρόνο ή είτε μια υπηρεσία με ανιδιοτέλεια είναι προσωπική επιλογή και απόφαση, σε διαφορετική περίπτωση απλώς του επιβάλλεται.
Και υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά μεταξύ επιθυμίας και παραγγελιάς..η πρώτη είναι δωρεάν ενώ η δεύτερη πληρώνεται.
Δ. Αλεξ.
