Μετά από δύο χρόνια μείον μία εβδομάδα, ο Μπέντζαμιν Νετανιάχου αποδέχεται να βάλει τέλος στη σύγκρουση με τη Χαμάς, υπό όρους που ευνοούν πρωτίστως τον ίδιο και την πολιτική του επιβίωση, σχολιάζει η Wall Street Journal.
Το ακούω συχνά ότι ένα πρόσωπο είναι το πρόβλημα σε ανειρήνευτη εποχή και περιοχή, ότι οι κατηγορίες διαφθοράς που το βαραίνουν βρίσκονται στον πυρήνα των εξελίξεων, ότι ο άνθρωπος που έχει περάσει 17 χρόνια ως πρωθυπουργός φαίνεται διατεθειμένος να κάνει τα πάντα, για να εξασφαλίσει λίγα ακόμη χρόνια στην εξουσία.
Το ακούω, αλλά στα γραμμικά δεν υπακούω. Ακούω και τον βετεράνο αρθρογράφο της ισραηλινής εφημερίδας Haaretz Γκιντεόν Λεβί, που ενοχλεί. Τον έχουν κόψει από την ισραηλινή τηλεόραση, έχει δεχτεί απειλές κατά της ζωής του και του επιτίθενται λεκτικά πού και πού στον δρόμο. Ο Λεβί επαναλαμβάνει ότι «ο Νετανιάχου δεν είναι το μόνο πρόβλημα. Και αν φύγει θα υπάρξουν κάποια ζητήματα κυρίως εσωτερικά που θα λυθούν, αλλά το παλαιστινιακό πρόβλημα θα μείνει ως έχει. Δεν υπάρχει κάποια εναλλακτική ηγεσία που θα άλλαζε προσέγγιση απέναντι στους Παλαιστίνιους. Αυτό δεν θα συμβεί».
Τι εννοεί; Το εξήγησε με μεγάλη σαφήνεια στις 24 Σεπτεμβρίου στους Νew York Times o Μπένι Γκαντζ, πρώην αρχηγός των ισραηλινών ενόπλων δυνάμεων και πρώην υπουργός Άμυνας.
Τι λέει, λοιπόν, στη Δύση, που παρερμηνεύει τις ισραηλινές κινήσεις ή βολεύεται με παρανοήσεις; «Συχνά η συζήτηση επικεντρώνεται στο τι βολεύει τον πρωθυπουργό, ωσάν το ζήτημα της εθνικής ασφάλειας του Ισραήλ να άρχιζε και να τελείωνε σε έναν και μόνο άνθρωπο. Αυτή η άποψη είναι λανθασμένη… Εγώ προσωπικά υπήρξα έντονος επικριτής του κ. Νετανιάχου, αλλά τα κεντρικά ζητήματα που αφορούν την ασφάλεια του έθνους δεν είναι ιδιοκτησία κανενός. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, βασίζονται σε μια εθνική συναίνεση που απορρέει από τα σκληρά δεδομένα της περιοχής μας. Και στον πυρήνα αυτής της συναίνεσης βρίσκεται η αντίθεση στην αναγνώριση παλαιστινιακής κρατικής οντότητας».
Μετά, αναφέρει ότι οποιοδήποτε μονοπάτι για πολιτική αυτονομία των Παλαιστινίων προϋποθέτει αποριζοσπαστικοποίηση, καταστολής της τρομοκρατίας κ.ά.
Επομένως; Ναι, να τελειώσει ο πόλεμος χθες και σήμερα να ξεκινήσει ο διάλογος για μια πολιτική λύση, αλλά χωρίς αφελείς αφηγήσεις. Καταλαβαινόμαστε τώρα…
