Όταν μια κυβέρνηση χρεώνεται από τους πολίτες με αναποτελεσματικότητα, διαφθορά και συγκάλυψη με ποσοστά άνω του 70% (δημοσκόπηση Alco), τότε έχει σοβαρό πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που ξεπερνά τη φθορά και ακουμπά πια την απαξίωση.
Απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα, ο πρωθυπουργός επέλεξε, αντί της αλλαγής, την πολιτική επίθεση (κατά ποιων, άραγε;). Και κήρυξε, από το χθεσινό υπουργικό συμβούλιο, τη «μάχη για την αλήθεια», από τα Τέμπη και τον ΟΠΕΚΕΠΕ έως την εξωτερική πολιτική.
Κατά την εν λόγω «αλήθεια», όπως ήδη μεταφράζεται στον δημόσιο λόγο από κυβερνητικά στελέχη, ο Πάνος Ρούτσι δεν είναι απλώς ένας πατέρας που κάνει για 17η μέρα απεργία πείνας ζητώντας την εκταφή του παιδιού του για να μάθει τα αίτια του θανάτου του. Είναι όργανο καθοδηγούμενο από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και από άλλες «τυχοδιωκτικές δυνάμεις». Οι οποίες «δυνάμεις», με την αρωγή και της αντιπολίτευσης, θέλουν, λέει, να καθυστερήσουν τη δίκη και να κρατούν σε ομηρία την κυβέρνηση.
Κατά την ίδια «αλήθεια», η Μαρία Καρυστιανού κάνει κριτική στην κυβέρνηση «από το βάθρο της μητέρας που έχασε το παιδί της», εξ ου και απολαμβάνει «ασυλίας». Και όλοι οι υπόλοιποι συγγενείς, που ψάχνουν τη δική τους αλήθεια σε αμφιβόλου ταυτότητας οστά και λείψανα, είναι κι εκείνοι στρατευμένοι σε μια τιτάνια εκστρατεία fake news, που έχουν ενορχηστρώσει οι πολιτικοί αντίπαλοι της κυβέρνησης. Οι ίδιοι, προφανώς, αντίπαλοι που χάνουν από τους ηττημένους και ενίοτε και από τον ίδιο τον εαυτό τους.
Εάν όντως αυτή είναι η «αλήθεια» για την οποία θα πολεμήσει το επόμενο διάστημα ο πρωθυπουργός, η μάχη είναι ήδη χαμένη. Διότι μάλλον στην κυβέρνηση ακόμη δεν έχουν καταλάβει γιατί είναι τόσο βαθύ, και τόσο επίμονο, το τραύμα των Τεμπών.
Δεν έχουν αντιληφθεί ότι τα Τέμπη κουβαλούν και σφραγίζουν το βάρος της διπλής απώλειας: της απώλειας 57 νέων ανθρώπων και της απώλειας της εμπιστοσύνης στη Δικαιοσύνη, το κράτος δικαίου και τους θεσμούς. Κουβαλούν την ένταση της χαριστικής βολής σε ένα ήδη κλονισμένο θεσμικό, πολιτικό και ηθικό σύστημα.
Και μετά από δυόμισι χρόνια χωρίς καμία ουσιαστική απόδοση και ανάληψη ευθύνης για την τραγωδία, στην κυβέρνηση δεν έχουν αντιληφθεί κυρίως εκείνο που διαμήνυσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος στους απανταχού Κρέοντες:
«Όποιοι παριστάνουν τον Κρέοντα», έγραψε, «ως προς την (εκ)ταφή των νεκρών, ας σκεφτούν το ταχύτερο ότι όλα τελούνται στο πλαίσιο μιας τραγωδίας η οποία δεν τελειώνει αν δεν επέλθει κάθαρση»…
