Σοβαρή χώρα δεν είμαστε, γιατί αν ήμασταν δεν θα επαναλαμβάναμε τα ίδια και τα ίδια για τα οποία ξέρουμε τα αποτελέσματα.
Την περασμένη Παρασκευή ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος μίλησε στη γενική συνέλευση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδος (ΣΒΕ), αποτυπώνοντας τις χρόνιες αδυναμίες που παραμένουν. Σοβαρός άνθρωπος ο διοικητής, μιλάει με ισορροπημένη γλώσσα που από τη μία καλλιεργεί την αισιοδοξία (που πρέπει να υπάρχει) και από την άλλη σημειώνει τα προβληματικά σημεία της οικονομίας.
Αναφερόμενος στο τι πρέπει να γίνει για να προσελκύσουμε επενδύσεις (15% εμείς στο ΑΕΠ και 27% στην Ε.Ε.) σημείωσε ότι η προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων στην Ελλάδα προϋποθέτει τη δημιουργία σταθερού και φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος.
«Κρίσιμες παρεμβάσεις περιλαμβάνουν τη μείωση της γραφειοκρατίας μέσω της ψηφιοποίησης των δημόσιων υπηρεσιών, την απλοποίηση διαδικασιών με υψηλό διοικητικό κόστος και την ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης», τόνισε ενδεικτικά. Επίσης αναφέρθηκε και στο ενεργειακό κόστος που είναι κρίσιμο για τις ενεργοβόρες μονάδες, σημειώνοντας: «Απαιτούνται παρεμβάσεις όπως η ενίσχυση των ενεργειακών διασυνδέσεων με γειτονικές χώρες, η αύξηση της χωρητικότητας των δικτύων ενέργειας και η αναθεώρηση των ρυθμιζόμενων χρεώσεων και της υψηλής φορολογίας».
Στην ίδια εκδήλωση μίλησε και η πρόεδρος του ΣΒΕ, Λουκία Σαράντη, που ζήτησε να αποκτήσει η βιομηχανία κεντρικό ρόλο στο οικονομικό μοντέλο, για να υπογραμμίσει ότι η υγιής ανάπτυξη προϋποθέτει να έχουν όλοι πρόσβαση στο χρηματοδοτικό σύστημα. Υπενθύμισε, μάλιστα, τα αποτελέσματα πρόσφατης μελέτης του ΣΒΕ και της Palmos Analysis, σύμφωνα με την οποία οι βιομηχανίες επενδύουν κυρίως με δικά τους χρηματοδοτικά μέσα, χωρίς συστηματική βοήθεια από το κράτος και πρόσβαση στο τραπεζικό σύστημα, επιχειρώντας σε ένα περιβάλλον που πολλές φορές δεν είναι σταθερό ή είναι φορολογικά αβέβαιο και διοικητικά δυσλειτουργικό.
Τα παραπάνω (από δύο θεσμικούς παράγοντες) εξηγούν εν ολίγοις γιατί δεν έχουμε επενδύσεις. Και τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, καθώς όλοι ξέρουν σήμερα στην Ελλάδα ότι και ακριβή ενέργεια έχουμε και αργή δικαιοσύνη και διοικητική γραφειοκρατία (που διασφαλίζει θέσεις εργασίας στο Δημόσιο) και κακό Ίντερνετ και πολλά άλλα που τα λένε και οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί στις εκθέσεις τους.
Το ερώτημα είναι: γιατί όλα αυτά δεν αλλάζουν; Δεν τα βλέπουν οι αρμόδιοι, δεν συζητάνε με την Τράπεζα της Ελλάδος (που τα επισημαίνει) ή τους βιομήχανους που τα ζούνε; Τόσα χρόνια λέμε τα ίδια και τα ίδια για την ανάπτυξη που είναι στη γωνία και έρχεται, ενώ τρέμει το φυλλοκάρδι μας για το τι θα γίνει μετά το 2026 που θα τελειώσουν οι χρηματοδοτήσεις από το Ταμείο Ανάπτυξης. Η ιστορία (και η ελληνική και η παγκόσμια) έχει δείξει ότι οι αλλαγές έρχονται όταν τα υποκείμενα θελήσουν να αλλάξουν. Η κυβέρνηση λέει ότι θέλει να αλλάξει τη χώρα, αλλά ο Στουρνάρας τόσα χρόνια ως διοικητής επισημαίνει τα ίδια, όσο κι αν η διατύπωσή τους είναι έμπλεη αστικής ευγένειας και γλώσσας ανάλογης ενός κεντρικού τραπεζίτη.
