Εντός ενός 24ώρου θα έληγε ο πόλεμος Ρωσίας – Ουκρανίας. Ήταν μία από τις υποσχέσεις του Αμερικανού προέδρου, όταν αναλάμβανε τα καθήκοντά του, στις αρχές του έτους. Ωστόσο, η σύρραξη παραμένει ενεργή, με την Ευρώπη να σπρώχνεται, αργά αλλά σταθερά, όλο και βαθύτερα στα… χαρακώματα του ρωσο-ουκρανικού μετώπου, που λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις – πλέον και εκτός ουκρανικών συνόρων.
Εκτός ελέγχου βρίσκονται και οι πολεμικές επιχειρήσεις – εκκαθαρίσεις του Ισραήλ στη Γάζα, όπου μέρα με τη μέρα ξεδιπλώνεται το πραγματικό σχέδιο του Ισραηλινού προέδρου, σχέδιο το οποίο δείχνει να έχει αιφνιδιάσει μερικώς ακόμη και τον Αμερικανό πρόεδρο.
Στο ελληνοτουρκικό μέτωπο, οι εντάσεις επέστρεψαν μεταξύ των δύο χωρών. Η απρόσμενη ακύρωση της συνάντησης Μητσοτάκη – Ερντογάν (από τον δεύτερο), καθώς και τα όσα προκλητικά για άλλη μια φορά ανέφερε ο Τούρκος πρόεδρος από το βήμα της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ, δυναμίτισαν το κλίμα. Πάντως, χθες, στη συνάντηση Τραμπ – Ερντογάν, στον Λευκό Οίκο, κουβέντα δεν έγινε για Ανατολική Μεσόγειο. Τυχαίο; Προφανώς όχι!
Τα δύσκολα έπονται. Εθνικά ζητήματα και διεθνείς γεωπολιτικές κρίσεις μάς επιφυλάσσουν πολλά.
Οι καιροί απαιτούν από το σύνολο του πολιτικού συστήματος αυξημένη ευθύνη, διαρκή επαγρύπνηση, γρήγορα αντανακλαστικά…
Ο «εχθρός», κυριολεκτικά ή μεταφορικά, βρίσκεται εκτός συνόρων. Η χώρα δεν έχει ανάγκη την πολυδιάσπαση. Χρειάζεται μια ψύχραιμη κυβέρνηση και μια σοβαρή αντιπολίτευση. Ας μη γελιόμαστε, άλλο είναι να διαφωνείς για τον πληθωρισμό, την ανεργία, το κόστος ζωής, το δημόσιο χρέος, τα κόκκινα δάνεια, τις φοροαπαλλαγές, τις ενισχύσεις, τον ρυθμό ανάπτυξης, την ένταση των επενδύσεων, κι άλλο για την εθνική ασφάλεια.
