Πριν από χρόνια ένας γνήσιος ευπατρίδης πολιτικός, ο Νίκος Κυριαζίδης, καθισμένος στην καρέκλα του στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους -ως υφυπουργός Οικονομικών του Ανδρέα Παπανδρέου- έλεγε με θυμηδία: «Η Ελλάδα είναι μικρή χώρα και όλοι γνωριζόμαστε…».
Απέναντι από το γραφείο του ήταν ένα τεράστιο μεταλλικό θησαυροφυλάκιο από την εποχή του Τρικούπη, που θύμιζε στους ρέκτες, εκτός από τις χρεοκοπίες, και τη μοίρα της χώρας να κινείται επί ξυρού ακμής.
Εκείνο το «μικρή χώρα η Ελλάδα και όλοι γνωριζόμαστε» συνεχίζει να ισχύει, καθώς τα ίδια λάθη επαναλαμβάνονται και τα ίδια τερτίπια λαμβάνουν χώρα για να κοροϊδέψουμε το εύπιστο πόπολο, που μετά από τόσα χρόνια στρίμωγμα έχει αλαλιάσει, γυρίζοντας την πλάτη στο πολιτικό σύστημα.
Όμως μόνο το τελευταίο μπορεί να αλλάξει κάτι, αν και σήμερα είναι απόλυτα φθαρμένο και ενέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο οι αποφάσεις που παίρνει, για να ικανοποιήσει την εκλογική του πελατεία.
Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, καθώς, η πλειονότητα των κομμάτων στην Ελλάδα επιμένει να βάζει το άλογο πριν από το κάρο και να θέλει να μοιράσει λεφτά που δεν υπάρχουν.
Ο Μητσοτάκης εξήγγειλε μειώσεις σε φορολογικούς συντελεστές πρόσφατα, χωρίς να τιμαριθμοποιήσει τη φορολογική κλίμακα, που σημαίνει ότι σύντομα ο πληθωρισμός θα καταπιεί τις ελαφρύνσεις.
Η κυβέρνηση χαρακτήρισε τα μέτρα φορολογική μεταρρύθμιση, η αντιπολίτευση δέχθηκε ότι είναι θετικά, αλλά λίγα, προτείνοντας πολύ περισσότερα. Ο Σωκράτης Φάμελλος του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΕΘ πρότεινε -μεταξύ άλλων- επαναφορά του 13ου και του 14ου μισθού στο Δημόσιο, καθώς και άλλα φιλολαϊκά οικονομικά μέτρα για τα οποία κανείς δεν θα είχε αντίρρηση. Το ζήτημα είναι πώς θα χρηματοδοτηθούν. Οι πόροι είναι συγκεκριμένοι κι αν δει κάποιος τι πάει μόνο σε μισθούς και συντάξεις θα τον πιάσει η καρδιά του…
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι στο να μοιράσει το εισόδημα, αλλά στο να φτιάξει εισόδημα. Και το τελευταίο σήμερα το φτιάχνει ο ιδιωτικός τομέας και μόνο. Αυτόν στραγγίζουν οι υπερφίαλες παροχές και αυτός ήταν που πλήρωσε το μάρμαρο της χρεοκοπίας που άφησε αλώβητο το Δημόσιο και τους πελάτες του.
Στη ΔΕΘ κάποτε οι πολιτικοί θα πρέπει να υποχρεωθούν να ανακοινώνουν, εκτός των παροχών, και πρόγραμμα για την ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής, την εξυγίανση των θεσμών κ.λπ. Και αυτά που παρουσιάζουν να αξιολογούνται από μια ανεξάρτητη επιτροπή -που θα είναι όντως τέτοια- για να φαίνεται και χρόνο με τον χρόνο τι αποτελέσματα έχουν.
Σήμερα η κυβέρνηση παρουσιάζει επιτυχίες -που πολλές μόνο τέτοιες δεν είναι, αλλά και ποιος έχει κύρος για να το πει-, ενώ η αντιπολίτευση πλειοδοτεί με προτάσεις τελείως λαϊκίστικες για τις οποίες δεν υπάρχουν πόροι για να γίνουν πραγματικότητα.
Έχουμε ανάγκη μια νέα Μεταπολίτευση, χωρίς φθαρμένα υλικά, στην οποία δεν θα ισχύει με την αρνητική χροιά της η φράση του Κυριαζίδη ή έστω να ισχύει μόνο κατά το ήμισυ: δηλαδή το ότι η Ελλάδα είναι μικρή (γεωγραφικά) χώρα…
