H δολοφονία του 31χρονου συντηρητικού ακτιβιστή Τσάρλι Κερκ, είναι δυστυχώς, άλλο ένα επεισόδιο που καταδεικνύει το κλίμα ακραίας πόλωσης και πολιτικής βίας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η στυγερή δολοφονία προκάλεσε έντονο διχασμό. Πολλοί τον αγαπούσαν τον Κερκ, πολλοί τον μισούσαν. Ήταν κατά των αμβλώσεων και σεξιστής. Δεκάδες από τις ρατσιστικές δηλώσεις του έχουν καταγραφεί. Και ήταν φανατικός υπέρμαχος της ελευθερίας οπλοφορίας. Ωστόσο, είναι πραγματικά εκπληκτικό να βλέπεις ,δυστυχώς, πόσοι, πολλοί χάρηκαν για τη δολοφονία.
Χιλιάδες αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα που, αντί να θρηνούν τον θάνατό του νεαρού ακτιβιστή, το… γιορτάζουν ή και το δικαιολογούν!
Αλλά όταν η βία γίνεται το μέσο πολιτικής σύγκρουσης, η δημοκρατία πεθαίνει. Ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για την υπεράσπιση της ελευθερίας όσων σκέφτονται διαφορετικά, ακόμη κι αν αντιτίθενται στις φιλελεύθερες αξίες μας. « Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες», είχε πει ο Βολταίρος.
Ο Τσάρλι Κερκ προωθούσε αναμφίβολα τον πολιτικό συντηρητισμό μεταξύ των νέων. Συναρπαστικός αφηγητής, καυστικός και αδίστακτος προβοκάτορας, οξυδερκής και πειστικός ομιλητής, είχε αναζωογονήσει τις διαχρονικές αξίες του αμερικανικού Προτεσταντισμού. Κατόρθωσε μάλιστα να τις διοχετεύσει στην ρεπουμπλικανική πολιτική σκέψη, αποτελώντας ουσιαστικά έναν από τους κύριους πυλώνες στήριξης του κινήματος MAGA του Τραμπ.
Μπορεί να διαφωνούμε με τις απόψεις του, αλλά η δημοτικότητα και η επιρροή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν τεράστια. Δεν ήταν ενοχλητικός ούτε κατηγορούσε το κοινό του σαν να ήταν μικρά παιδιά-όπως συνηθίζουν να κάνουν τόσοι πολλοί πολιτικοί. Προκαλούσε πνευματικά το ακροατήριο. Και έτσι κέρδισε εκατομμύρια ακόλουθους.
Και όλα αυτά, ενδεχομένως να οδήγησαν στη δολοφονία του. Για τις ιδέες και τον τρόπο του να κατακτά τα μυαλά των ακροατών.
Εξουσία και βία
Όπως άλλωστε-για διαμετρικά αντίθετες ιδέες-τόσοι πολλοί πρωταγωνιστές στην αμερικανική πολιτική ιστορία. Γιατί αν η εξουσία δεν είναι υπηρεσία, είναι μόνο κακοποίηση, είναι μόνο βία
Για να θρηνήσουμε την απώλεια μιας ζωής, δεν πρέπει να μας νοιάζει αν το θύμα ήταν λευκός, μαύρος, ετεροφυλόφιλος, ομοφυλόφιλος, καθολικός, μουσουλμάνος, φιλελεύθερος, σοσιαλιστής ή συντηρητικός. Δεν έχει σημασία αν είναι φιλελεύθερος ή συντηρητικός.
Η χρήση βίας, η βλάβη της σωματικής ακεραιότητας κάθε ανθρώπου, δεν αποτελεί ηθική συμπεριφορά. Ακόμη και αν αυτό το άτομο υπερασπίζεται ιδέες που θεωρούμε απεχθείς. Η βία δικαιολογείται μόνο όταν ενεργούμε σε αυτοάμυνα. Και ακόμη και τότε, πρέπει να υπόκειται στην αρχή της αναλογικότητας.
Επικίνδυνες εποχές
Ζούμε σε επικίνδυνες εποχές, στις οποίες ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν μπορεί να συνυπάρξει με διαφορετικές απόψεις.
Ειδικά, στις νεότερες γενιές, που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε έναν κόσμο όπου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στη δημόσια ζωή και τροφοδοτούν την αυξανόμενη πόλωση.
Πολλοί, και όχι μόνο νέοι, φαίνεται να πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να μην αποδέχονται το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη. Μια πολύ επικίνδυνη αρχή, η οποία, αν φτάσει στα άκρα, καθιστά αδύνατη τη λειτουργία της κοινωνίας.
Δεν είναι παράλογο να πιστεύουμε ότι οι υπέρμαχοι και των δύο διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων θα σταματήσουν να μιλούν από φόβο και θα εδραιωθούν σε λιγότερο ορατούς και πιο καταστροφικούς χώρους. Δηλητηριάζοντας ακόμη περισσότερο την ατμόσφαιρα αντιπαράθεσης και διχασμού.
