Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει ξεμείνει από… «Ρουβίκωνες», που πρέπει να διασχίσει.
Ο ισραηλινός πρωθυπουργός και η ακροδεξιά «παρέα» που τον στηρίζει, ξεπέρασαν ακόμη μία κόκκινη γραμμή: Για πρώτη φορά, το Ισραήλ επεκτείνει την αντιπαράθεσή του με τη Χαμάς πέρα από τα παραδοσιακά θέατρα πολέμου, χτυπώντας άμεσα στην καρδιά του Κατάρ, την πρωτεύουσα Ντόχα.
Πώς να εξηγήσουμε αλλιώς τον στόχο: τους διαπραγματευτές της παλαιστινιακής οργάνωσης, την ώρα που συζητούσαν την ειρηνευτική πρόταση για κατάπαυση του πυρός και την απελευθέρωση των ομήρων.
Ο Νετανιάχου επέλεξε να κάνει τη βία το μοναδικό κριτήριο -όχι μόνο για τη δική του πολιτική επιβίωση -αλλά για μέλλον ολόκληρης της Μέσης Ανατολής.
Αλλά αυτό δεν τον καθιστά σύγχρονο Ιούλιο Καίσαρα, αλλά μάλλον έναν απερίσκεπτο παίκτη που ρίχνει τα «ζάρια»,ρισκάροντας την ασφάλεια του Ισραήλ, τη σταθερότητα της Μέσης Ανατολής και τις διεθνείς ισορροπίες.
Συναίνεση από την αντιπολίτευση
Μπορεί οι διάφοροι εθνικιστές στο Ισραήλ να χαίρονται- και η αντιπολίτευση βγήκε να υποστηρίξει την επιδρομή στη Ντόχα-αλλά, τίθενται πλέον πιεστικά ερωτήματα:
Πρώτον: μπορεί το Ισραήλ να μιλάει ακόμα σοβαρά για έναν «πόλεμο για την απελευθέρωση των ομήρων» στη Γάζα μετά την επιχείρηση εξόντωσης των διαπραγματευτών της Χαμάς; Ο στόχος του Ισραήλ δεν είναι η απελευθέρωση των επιζώντων ομήρων που κρατούνται από την τρομοκρατική Χαμάς.
Μήπως τελικά, ο πόλεμος είναι αυτοσκοπός; Για να επιβληθεί η απόλυτη κυριαρχία του Ισραήλ σε όλη την περιοχή.
Δεύτερο σημείο: ποιος γνώριζε για την επίθεση στη Ντόχα; Ο πρόεδρος Τραμπ είπε πώς ενημερώθηκε την τελευταία στιγμή και δεν πρόλαβε να αποτρέψει την επίθεση. Εγραψε πάντως στο Truth Social ότι η ισραηλινή επίθεση «δεν προωθεί τους στόχους του Ισραήλ ή της Αμερικής», αλλά «η εξάλειψη της Χαμάς είναι ένας αξιόλογος στόχος».
Σημείο μηδέν
Η επιδρομή σηματοδοτεί ένα ποιοτικό άλμα στη σύγκρουση: μεταφέρει τον πόλεμο πολύ πέρα από τη Γάζα και τον Λίβανο, ανοίγοντας ένα νέο μέτωπο στην περιοχή του Κόλπου, η οποία μέχρι τώρα παρέμενε στο περιθώριο της άμεσης αντιπαράθεσης μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς.
Ποια αραβική χώρα θα εμπιστευτεί πλέον τις διαπραγματευτικές υποσχέσεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ μετά από αυτή την επίθεση σε μια τρίτη χώρα;
Το Ισραήλ φαίνεται να έχει φτάσει σε σημείο μη αναστρέψιμης πολιτικοστρατιωτικής παρακμής, θυσιάζοντας οποιεσδήποτε στρατηγικές φιλοδοξίες είχε πριν από τον πόλεμο στη Γάζα.
Σήμερα, οι Συμφωνίες του Αβραάμ μπορεί να είναι οριστικά νεκρές, όπως αποδεικνύεται από την ομόφωνη υποστήριξη των χωρών του Κόλπου προς το Κατάρ. Η επούλωση αυτού του ρήγματος θα είναι εξαιρετικά δύσκολη για το Ισραήλ, το οποίο κινδυνεύει να επιστρέψει στο σημείο μηδέν της διπλωματίας.
Πώς μπορεί άραγε πλέον,να αποκατασταθεί η δυνατότητα διαλόγου και εποικοδομητικής πολιτικής εμπλοκής;
Αυτό που έχει υπονομευτεί είναι η ίδια η διεθνής τάξη, η βεβαιότητα για το τι έχει απομείνει από τη δυνατότητα διαλόγου για την ειρήνευση στη Μέση Ανατολή, η πιθανότητα μιας συμφωνίας ικανής να σταματήσει τους ατελείωτους πολέμους.
Δυστυχώς, ο πόλεμος δεν είναι μέσο, αλλά αυτοσκοπός που πρέπει να υποστηρίζει τον στόχο του Νετανιάχου για «αναδιάρθρωση» της Μέσης Ανατολής και το «Μεγάλο Ισραήλ»
Ο πόλεμος γεννά όμως πόλεμο. Δεν πρόκειται για τους ομήρους, και η τρομοκρατική Χαμάς είναι απλώς ένα πρόσχημα που εξυπηρετεί τους στόχους του Ισραήλ: πρέπει να ειπωθεί ανοιχτά, διαφορετικά δεν μπορεί να εξηγηθεί το τι συμβαίνει στη Μέση Ανατολή.
