Η «μεγαλύτερη φορολογική μεταρρύθμιση της Μεταπολίτευσης», που διακήρυξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τη Θεσσαλονίκη, φέρνει ετήσιο κέρδος 200 ευρώ σε εργαζόμενο με εισόδημα 20.000 ευρώ. Δεν είναι αμελητέο, αλλά τα 16,6 ευρώ τον μήνα μάλλον απέχουν μακράν από το να γραφτούν στην ιστορία ως επαναστατική φορολογική τομή.
Ομοίως, οι «πατριωτικές φοροαπαλλαγές» για τις οποίες πανηγύρισε ο Κυριάκος Πιερρακάκης -«καρφώνοντας» ταυτόχρονα τους «πατριωτικούς φόρους» Τσίπρα- περιλαμβάνουν μείωση του ΦΠΑ κατά 30% στα νησιά του Νοτίου Αιγαίου. Θα χαρούν στην Αστυπάλαια και τη Νίσυρο, αλλά και εδώ το μεταρρυθμιστικό αποτύπωμα δύσκολα θα το δουν. Επιπλέον, δεν θα χαρούν καθόλου οι λοιποί κάτοικοι της χώρας – όσο τουλάχιστον κανείς δεν τους εξηγεί γιατί η μείωση των έμμεσων φόρων μπορεί να είναι αποδοτική και αναγκαία στα νησιά αλλά δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα στα ηπειρωτικά της ίδιας επικράτειας.
Πολύ περισσότερο, το πακέτο Μητσοτάκη στη ΔΕΘ δεν μπορεί να θεωρηθεί μεταρρυθμιστικό, από τη στιγμή που διατηρεί την Ελλάδα στην 4η υψηλότερη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αναλογία έμμεσων – άμεσων φόρων (υπέρ των πρώτων, βεβαίως). Και από τη στιγμή, επίσης, που δεν κάνει ούτε μισό βήμα προς την τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, σε εποχές ιστορικής έκρηξης του πληθωρισμού και της ακρίβειας.
Αυτή η μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας συνιστά στην πράξη, όπως λέει και πρόσφατη μελέτη της Eurobank, επιπλέον μορφή έμμεσης φορολογίας: ένα είδος «πληθωριστικού φόρου», καθώς αυξάνει τα έσοδα του κράτους, παρότι, λόγω του πληθωρισμού, το πραγματικό εισόδημα των φορολογουμένων έχει μειωθεί.
Σύμφωνα με την ίδια μελέτη, η φορολογική επιβάρυνση των εισοδημάτων από μισθωτές υπηρεσίες, συντάξεις και επιχειρηματική δραστηριότητα, δηλαδή ο αναλογών φόρος ως ποσοστό των αντίστοιχων φορολογούμενων εισοδημάτων, αυξήθηκε από το 9,9% το 2021 στο 11,1% το 2023. Και το 37% αυτής της αύξησης προήλθε από τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας.
Τούτων δοθέντων, η κυβέρνηση θα μπορούσε να υποστείλει τα επαναστατικά λάβαρα. Και να πει εντίμως και με ειλικρίνεια ότι δεν αυξάνει τα εισοδήματα των πολιτών -απλώς μειώνει κατάτι τη συνεισφορά τους στα -κάποτε «ματωμένα»- υπερπλεονάσματα. Εξίσου εντίμως θα μπορούσε να πει και ότι η εισοδηματική αναδιανομή δεν είναι στις προτεραιότητές της. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την αναδιανομή προς το μέσον και προς τα κάτω…
