O Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι συγκρουσιακός ως άνθρωπος, αλλά, όπως ο πατέρας του, είναι επίμονος και ανυποχώρητος στις στοχεύσεις του.
Στη Θεσσαλονίκη, την Κυριακή, επιχείρησε να πλησιάσει τη βάση της Ν.Δ. (με τις φοροαπαλλαγές και τα μέτρα για το δημογραφικό) από τη μία και από την άλλη να λειάνει τις σχέσεις του με τους πρώην πρωθυπουργούς Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή. Τον πρώτο τον διέγραψε και τον δεύτερο επιχείρησε να τον απονευρώσει με επιθέσεις στο έργο της κυβέρνησης 2004 – 2009.
Η κριτική που ασκήθηκε στη σημερινή κυβέρνηση από τους δύο πρώην συναδέλφους του στα εθνικά θέματα αντιμετωπίστηκε από τα κυβερνητικά στελέχη με απαξιωτικές αναφορές στις παρελθούσες πρωθυπουργικές θητείες Καραμανλή, Σαμαρά, τις οποίες ανέλαβαν να συντηρήσουν ανώνυμοι λογαριασμοί (τρολ) στα social media και στρατευμένη αρθρογραφία
Όταν τον περασμένο Ιούνιο ο Καραμανλής μίλησε για τον κίνδυνο η Ελλάδα να βρεθεί σε κατάσταση μη αναστρέψιμης ομηρίας έναντι της Τουρκίας -κοινή πεποίθηση στο μεγαλύτερο τμήματων Ελλήνων- αντιμετωπίστηκε σχεδόν ως εχθρός της χώρας που έπρεπε να εξοβελιστεί. Μεσολάβησε το καλοκαίρι με το τραγικό γεγονός του θανάτου του παιδιού του Αντώνη Σαμαρά που έδωσε τη δυνατότητα στον Κ. Μητσοτάκη (μετά από ερώτηση στη ΔΕΘ) να επιχειρήσει προσέγγιση με μια διάθεση να απαλειφθούν όσα έχουν ειπωθεί σε βάρος των δύο πρωθυπουργών.
Τι έγινε και άλλαξε ο Μητσοτάκης; Οι μετρήσεις που έχει η κυβέρνηση είναι ζόρικες για την ίδια και σε συνδυασμό με την αποσυσπείρωση της βάσης της Ν.Δ. δεν προμηνύουν καλές εξελίξεις. Και παρά τα θετικά φορολογικά και άλλα μέτρα, οι περισσότεροι βουλευτές δύσκολα θα είναι άνετοι όταν πάνε στις επαρχίες τους. Υπό την έννοια αυτή, το κομμάτι που έλειπε από τον πρωθυπουργό και έχει υπαρξιακό χαρακτήρα στην παρούσα συγκυρία είναι η προσπάθεια επανασύνδεσης με τους δύο πρώην πρωθυπουργούς, ο καθείς εκ των οποίων εκφράζει με τον τρόπο του την παράταξη της Ν.Δ.
Αστάθμητος παράγοντας είναι και η επανάκαμψη του Αλέξη Τσίπρα, για τον οποίο ο πρωθυπουργός είπε ότι έχει συμφέροντα να τον «πουσάρουν», κάτι ανάλογο δηλαδή που είχε υπονοήσει στο παρελθόν και για τον Νίκο Ανδρουλάκη του ΠΑΣΟΚ.
Οι Ηρακλειδείς του Μαξίμου αντιλήφθηκαν ότι με όσα συμβαίνουν εντός και εκτός της χώρας δεν συμφέρει να έχουν μακριά τον Καραμανλή και τον Σαμαρά. Εξ ου και η σκλήρυνση -που εξαγγέλθηκε εν είδει προθέσεων από τον Γ. Γεραπετρίτη- της στάσης απέναντι στην Τουρκία. Και μάλλον θα αναρωτήθηκαν για το πώς θα πάνε στις εκλογές έχοντας απέναντί τους εκτός από ένα πιθανό κόμμα Σαμαρά και τον Κώστα Καραμανλή. Ο τελευταίος ίσως είναι σήμερα ο μοναδικός πολιτικός στην Ελλάδα που μπορεί να βγει στον δρόμο και να περπατήσει σαν ο οποιοσδήποτε πολίτης, χω-ρίς φρουρά, μυστικούς αστυνομικούς και συνοδευτικά οχήματα κάθε είδους.
