Τα Greek statistics ή δημιουργική λογιστική κακώς έγιναν συνώνυμο της Ελλάδας, καθώς τα χρησιμοποιούν κι άλλοι στην Ε.Ε. Η Eurostat τα ξανάφερε στην επικαιρότητα αμφισβητώντας τα στοιχεία της ανεργίας, έναν τομέα που αποτελούσε το καμάρι της κυβέρνησης που επαιρόταν και επαίρεται ότι έριξε το ποσοστό σε μονοψήφιο νούμερο.
Η ρετσέτα του ότι μαγειρεύουμε οικονομικά στοιχεία εκτός από το κακό που κάνει στη δημόσια εικόνα της χώρας που βλέπουν οι ξένοι, έχει και μια άλλη επίπτωση, απείρως πιο σοβαρή. Σχετίζεται με το τι τελικά πιστεύουμε εμείς οι ίδιοι για την εικόνα μας. Αν εμείς παρουσιάζουμε μια εικόνα δυναμικής οικονομίας με καλά επιμέρους μεγέθη, αναπτύσσεται ο κίνδυνος να αρχίσουμε να πιστεύουμε και εμείς οι ίδιοι ως αληθινή αυτή την εικόνα. Οι υπουργοί -σε μια κυβέρνηση επιρρεπή σε τέτοιες μεθόδους- που δεν γνωρίζουν από πρώτο χέρι το μαγείρεμα, σχεδιάζουν με βάση την εικονική πραγματικότητα της προπαγάνδας και οι σχεδιασμοί τους δεν έχουν καμία αξία. Το ζήσαμε στην εποχή του Κώστα Σημίτη, που πολλά μεγέθη αλλοιώνονταν και λόγω της ανάγκης να μπούμε στο ευρώ.
Ένα κυβερνητικό σχήμα που βλέπει ως αληθινά στοιχεία που μαγειρεύονται και ανακαλύπτει επιτυχίες, καταλήγει να είναι επικίνδυνο. Η ελληνική εμπειρία έχει αποδείξει ότι είναι αδύνατο να υπάρξει διόρθωση μαγειρεμένων στοιχείων από την ίδια κυβέρνηση, καθώς κανείς υπουργός δεν θα πάει να βγάλει τα μάτια του είτε καταγγέλλοντας δημόσια συνάδελφο είτε κατ΄ ιδίαν εργαζόμενος ο ίδιος για να ανασκευάσει γκάφες του προηγούμενου.
Το πρόβλημα μεταφέρεται σε μια επόμενη κυβέρνηση, όπως έγινε το 2004, που ο τότε υπουργός Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα: καταγγέλλεις δημόσια κάτι που βλάπτει τη χώρα, ή συνεχίζεις στην ίδια ρότα, ή επιλέγεις ένα μίγμα των δύο προηγούμενων προσπαθώντας να σώσεις και να ανατάξεις ό,τι μπορείς.
Αλλιώς είναι να πειράζει λίγο τα στοιχεία η Γερμανία (που είναι βιομηχανική χώρα με εξαγωγές κ.λπ.) και αλλιώς η Ελλάδα που παρά τα δισ. των κοινοτικών πόρων (120 δισ. μεταξύ 2019 – 2027) που έχουμε στη διάθεσή μας δεν μπορούμε να ξεκολλήσουμε από την αναιμική ανάπτυξη του 2% με 2,5%. Με 6% θα έπρεπε να αναπτύσσεται η Ελλάδα είχε πει παλαιότερα ο παλιός μας γνώριμος από την εποχή της Τρόικας Ντέκλαν Κοστέλο – αναπληρωτής γενικός διευθυντής για Οικονομικές και Χρηματοοικονομικές Υποθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής-, αναρωτώμενος γιατί οι ιδιωτικές επενδύσεις είναι τόσο χαμηλές στην Ελλάδα.
Το ερώτημα αυτό με τις επενδύσεις είναι διαρκές και πρέπει η κυβέρνηση στη ΔΕΘ να απαντήσει γιατί μέχρι τώρα (από το 2019 είναι στην εξουσία) δεν έχουν αρθεί τα αντικίνητρα που τις εμποδίζουν! Οι εκθέσεις των διεθνών οικονομικών οργανισμών τα περιγράφουν αναλυτικά από χρόνια και λένε τα ίδια και τα ίδια… παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις των δικών μας υπουργών! Ποιος δεν λέει αλήθεια;
