Ο Νεοφιλελευθερισμός, προωθήθηκε και εφαρμόστηκε ως οικονομική πολιτική ως συνώνυμο και ταυτόσημο της «Καπιταλιστικής Ελεύθερης Ανταγωνιστικής Οικονομίας της Αγοράς».
Είναι όμως έτσι τα πράγματα ; Ή μήπως το «Νεοφιλελεύθερο μοντέλο» που επέβαλαν στην Ευρώπη οι δυο Κυρίες της βίαιας εφαρμογής του, Θάτσερ και Μερκελ , δεν εχει καμία σχέση με την φιλοσοφία και τα μοντέλα της φιλελεύθερης σκέψης και της Οικονομίας με το αόρατο χέρι του Ανταμ Σμιθ ; Μήπως χρειάζεται ένας Θησέας ;
Η «υπόσχεση -δέσμευση;» (“Promised Land)” του Νεοφιλελευθερισμού ήταν η «εκδίωξη του Κράτους» ώστε να πάψει να αποτελεί τροχοπέδης την Ανθρώπινη δημιουργικότητα, ενώ ο ίδιος (ο Νεοφιλελευθερισμός) εμφανίσθηκε και παρουσιάσθηκε ως ο ιδανικός αυτόματος μηχανισμός , … «το αόρατο χέρι του Ανταμ Σμιθ -που δεν είναι άλλο από την «Ελεύθερη Αγορά».
«Αυτόματος πιλότος»
Ο Νεοφιλελευθερισμός «πέρασε» και έγινε αποδεκτός στις Κοινωνίες ως ο «αυτόματος πιλότος» ενός αεροπλάνου, που για έναν που δεν είναι ούτε Ιπτάμενος χείριστης, ούτε μηχανικός αεροσκαφών, αλλά «αμύητος επιβάτης», θαμπώνεται από τα φωτάκια που αναβοσβήνουν στο θάλαμο διακυβέρνησης, και θεωρεί ότι ο αυτοματισμός πετάει το αεροπλάνο καλύτερα από τον Άνθρωπο – Κυβερνήτη.
Ο Νεοφιλελευθερισμός διαφημίστηκε και έγινε δεκτός από τις κοινωνίες, κάτι σαν ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής, κάτι σαν ΑΙ που θα λέγαμε σήμερα, που θα διευθύνει αυτόματα τον παγκόσμιο Κοινωνικοοικονομικό «μηχανισμό», κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο προς το συμφέρον της ανθρωπότητας, και μάλιστα πολύ καλύτερα από τις «Κυβερνήσεις» και το Μηχανισμό-Κράτος που «πιλοτάρουν». Ο Νεοφιλελευθερισμός πέρασε στις Κοινωνίες ως ταυτόσημο της Ελεύθερης Αγοράς.
«Η Γη της επαγγελίας της Ελεύθερης Αγοράς»
Το ερώτημα είναι εάν ο Νεοφιλελευθερισμός είναι έννοια ταυτόσημη με την Ελεύθερη Ανταγωνιστική αγορά του καπιταλισμού, Το ερώτημα είναι εάν ο Νεοφιλελευθερισμός είναι «η γη της Επαγγελίας» της Ελεύθερης Ανταγωνιστικής καπιταλιστικής Οικονομίας της Αγοράς», ή κάτι άλλο…. Είναι ο ίδιος ο Ανταμ Σμιθ ; `Η, η μετενσάρκωσή του ; `Η μια πλαστοπροσωπία, μια «επιχείρηση Προβιά»….
Η οικονομική επιστήμη, όπως όλες οι επιστήμες στα πλαίσια του αντικειμένου τους, θέτει κάποια προ-απαιτούμενες συνθήκες και παραμέτρους ώστε μια οικονομία να χαρακτηρισθεί ως «Ελεύθερη ανταγωνιστική οικονομία της Αγοράς».
Μπορεί για την «οπαδική πειθώ» η κατάργηση και εξαφάνιση του Κράτους να είναι αρκετή ως «ικανή και αναγκαία» συνθήκη για τον ορισμό της οικονομίας της Ελεύθερης Αγοράς όπου το κατά τον Adam Smith «αόρατο χέρι της Ελεύθερης Αγοράς» τα τακτοποιεί όλα ως δια Μαγείας. Άκουσαν ολοι οι μη ειδικοί για το… χέρι του Ανταμ Σμιθ από «διάπυρους ευχέτες» του Νεοφιλελευθερισμού και αμέσως ολοκλήρωσαν …το «αγροτικό τους», έκαναν και…. ειδικότητα , και «κλινικές» και διδάσκουν κι κιόλας ότι Ελεύθερη Αγορά διασφαλίζεται, υπάρχει και λειτουργεί, με την εξαφάνιση του Κράτους.
Το «σαλούν του Λούκι Λουκ»
Μάλιστα, όλοι αυτοί που είναι μαζεμένοι έξω από το «σαλούν» όπου ο Λουκυ Λουκ προσπαθεί να διασώσει τον φερόμενο ως Κατηγορούμενο από το μαινόμενο πλήθος που φωνάζει «κρεμάστε τον» χωρίς να εχει ιδέα περί τίνος πρόκειται, διακηρύττουν ότι αφού το Κράτος φύγει από την μέση και οδηγηθεί στην κρεμάλα στο παρακείμενο δέντρο, κάθε τι θα πρέπει να λάβει την μορφή «επιχείρησης». Και «αν αυτή -η επιχείρηση- δεν βγάζει λεφτά» σε ενορχήστρωση Ανταμ Σμιθ (και όχι Τσικ Ναγκασιάν) καλά θα της κάνει το αόρατο χέρι του να την κλείσει.
«Oτι δεν βγάζει λεφτά να κλείνει» φωνάζουν οι μισομεθυσμένοι (από την προπαγάνδα) πολιορκητές του Σαλούν, Και αυτοί που κάνουν την περισσότερη φασαρία είναι (πάντα) οι άσχετοι με την υπόθεση… (με την Οικονομική Επιστήμη).
Η «Οικονομία» δεν είναι απλώς «επιστήμη». Είναι «Φιλοσοφία». Συνδέεται με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη και φθάνει μέχρι την σύγχρονη διανόηση.
Στα Πανεπιστήμια διδάσκουμε τους φοιτητές μαςτην Οικονομία πρώτα ως φιλοσοφία και μετά με συνδεδεμένες με αυτή οικονομικές Θεωρίες και οικονομικά μοντέλα. ΟΙ φοιτητές μας καλούνται να γνωρίζουν το συγγραφικό έργο των Galbraith, Keynes, Friedman, Wagner, αλλά και των Μαρξ και Ενγκελς και πολλών άλλων. Εάν δεν αντιληφθεί κάποιος ότι η Οικονομική Επιστήμη είναι φιλοσοφική επιστήμη, δεν θα κατανοήσει ποτέ την Οικονομία, και προφανώς δεν θα είναι ικανός να την εφαρμόσει. Εάν δε, χωρίς αυτήν την βαθιά φιλοσοφική προσέγγιση, γίνει και Υπουργός Οικονομικών, δεν θα είναι μόνο επικίνδυνος, αλλά και σίγουρος καταστροφέας. Η οικονομική επιστήμη είναι βαθύτατα φιλοσοφική επιστήμη και ανήκει στην Οικογένεια των κοινωνικών επιστήμων δηλ. έχει σχέση με τον Άνθρωπο. Και ακριβώς επειδή αυτό το επίπεδο γνώσης ανοίγει ένα πλήθος δυνατότητων και επιλογών συνδεδεμένων με τα αποτελέσματά τους, , είναι βαθύτατα νοητό, ότι δεν υπάρχει απλώς οικονομία, αλλά MONO «ΠολιτικήΟικονομία», Πολιτικές Επιλογές. Και φυσικά «Πολιτικές Ευθύνες».
Όποιος δε αισθάνεται ότι εχει μάθει οικονομικά διδασκόμενος από την προπαγάνδα της Τηλεόρασης, απλώς την αναπαράγει, αναδεικνύοντας τον εαυτό του σε «στέλεχος οπαδικής βίας», φωνάζοντας , πότε «Ζήτω»¨’, πότε «κάτω», πότε αθώος και πότε «κρεμάστε τον»….
Ναι τόσο σοβαρά. Και ακριβώς επειδή τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά, δεν μπορείς να θεωρήσεις ότι Οικονομική Επιστήμη είναι αποκλειστικά και μόνο η εφαρμογή του «Λογιστικού σχεδίου», και δεν μπορεί να προγραμματίσεις και να ασκήσεις οικονομική πολιτική με βάση το Εργαλείο που λέγεται «Λογιστικό Σχέδιο» και την ένδειξη «αποτελέσματα χρήσεως».
Οι προαπαιτούμενος συνθήκες που προσδιορίζουν την Ελεύθερη Αγορά
Προφανώς δεν θα εντρυφήσουμε στις διάφορες οικονομικές θεωρίες. Οι μελετητές της Ναυτεμπορικής τις γνωρίζουν. Εξ άλλου η απάντηση στο ερώτημα εάν Ο Νεοφιλελευθερισμός είναι ή όχι η «Ελεύθερη αγορά» ή «κάτι άλλο» , μπορεί να απαντηθεί αντικειμενικά μόνο με βάση τις προδιαγραφές και τον προσδιορισμό που δίνεται από την Φιλοσοφική και Επιστημονική κοινότητα που υποστηρίζει την ιδέα/αξία της «Ελεύθερης Αγοράς», αλλά και εχει εκτιμήσει και αξιολογήσει τις δυνατότητές της, την αποτελεσματικότητά της και τις όποιες ενναλακτικές πορείες, μπορεί να ακολουθήσει η χρήση της,. Η ακόμα και η παραποίηση και διαστρέβλωση των αρχών της από «σοφιστές» που υπάρχουν σε κάθε εποχή.
Τι εννοεί άραγε ο ποιητής;
Ο Πλέον ειδικός για να αξιολογήσουμε τον Νεοφιλελευθερισμό ως «Ελεύθερη Αγορά» είναι ο ίδιος ο Ανταμ Σμιθ, του οποίου το «αόρατο χέρι της Ελεύθερης Αγοράς» επικαλούνται ολοι οι επί του θέματος αυτοπροσδιοριζόμενοι ως ειδήμονες.
H Διεθνής βιβλιογραφία (των υποστηρικτών της Ελεύθερης Αγοράς) διατυπώνει χωρίς περιθώρια αμφισβήτησης, ότι ο ίδιος ο Adan Smith εφέυρε τον ορο-νεολογισμο τότε- «αόρατο χέρι της Ελεύθερης αγοράς», για να μεταφέρει ένα εντελώς διαφορετικό μήνυμα από εκείνο που του αποδίδεται από ….«τραγουδιστές που το ξανατραγούδησαν στην Β ύστερές εκτελέσεις του Έργου, ή ακόμα και στις πολλές ενορχηστρώσεις διαφορετικές από την αρχική που έγιναν από μεταγενεστέρους Μουσουργούς στην διάρκεια των 250 και πλέον ετών που ακολούθησαν από την «πρώτη γραφή».
1.Ανεξαρτησία από το Κράτος-Εξουσιαστή
Οι σκέψεις του Ανταμ Σμιθ στο θέμα, αρχίσαν να διαμορφώνονται το 1776 καθώς οι Αμερικανικές αποικίες αρχίσαν να δηλώνουν την ανεξαρτησία τους από την Βρετανία. Ο Σμιθ με το έργο του που εκδόθηκε το 1790, εκφράζει την σκληρή και απόλυτη αντίθεσή του στην απεχθή εμπειρία του απολύτου “Κρατικού/Συστημικού ελέγχου»(Θρησκευτικού και Οικονομικού) που ασκούσε η Αγγλία στους Υπηκόους της, και που τους έκανε «να πάρουν τα μάτια τους και να φύγουν» από την Αγγλία και να φθάσουν στα παράλια των σημερινών ΗΠΑ, με κίνητρα το τρίπτυχο: Θρησκευτική ανεξαρτησία, οικονομικές ευκαιρίες και δυνατότητες ανάδειξης στο Κοινωνικοπολιτικό «γίγνεσθαι».
Ο Σμιθ , εκφράζει αυτήν ακριβώς την απόρριψη του «Κράτους Ελέγχου» αλλά και του «Κράτους-Εκμεταλλευτή», καθώς η Αγγλία δεν άφησε ήσυχους τους αποίκους/υπηκόους της ούτε στην Αμερική. Η Αγγλία αλλά και άλλες «χώρες προέλευσης» αποίκων («οικονομικούς μετανάστες» ή «αιτούντες άσυλο» τους «βαφτίζουν» σήμερα) υποστήριξαν αυτό το κύμα φυγής, διότι απέβλεπαν και στην Γεωπολιτική τους επήρεια, αλλά και στα οικονομικά οφέλη πχ πρώτες ύλες, Διεθνές Εμπόριο (που θα λέγαμε σήμερα) αλλά και στην άγρια φορολόγηση των εκπατρισμένων αποίκων/μεταναστών και της Οικονομίας τους.
Η οργή των αποίκων απέναντι σε ένα τέτοιο Αγγλικό Κράτος Δυνάστη φορολεηλάτη και εκμεταλλευτή του «παγκόσμιου εισοδήματός» τους (θυμίζει σημερινο FAΤCA ) έφερε και την Αμερικανική Επανάσταση.
Όπου φύγει- φύγει….
Οι άποικοι είχαν ζήσει την τραυματική εμπειρία ενός Αγγλικού Κράτους Δυνάστη- Φορολεηλάτη και Εκμεταλλευτή. . Αυτή μάλιστα η ζοφερή εμπειρία γινόταν χειρότερη στην Αγγλική πραγματικότητα από την έμμεση μεν , απόλυτη δε, συστημική χειραγώγηση του εν Αγγλία Ανθρώπου μεσα από τα στερεότυπα συμπεριφοράς που επιβάλλονταν, είτε ως Θρησκευτικά δέοντα, είτε ως «κοινωνικά «πρέπει» και γενικά ως «καθωσπρεπισμός» που καθόριζε απόλυτα την ζωή των ανθρώπων. την συμπεριφορά τους και την σκέψη τους. Στους Άγγλους η έννοια του Κράτους συμπεριλάμβανε και αυτή την εμπειρία της προσωπικής και κοινωνικής χειραγώγησης που για τους Ελεύθερους Ανθρώπους δημιουργεί ένα αφόρητο αίσθημα ασφυξίας. «Όπου φύγει φύγει» λοιπόν από ένα τέτοιο Κράτος.
Ο Σμιθ είχε την νοητική δύναμη να αντιλαμβάνεται όχι μόνο τα ορατά εργαλεία που χρησιμοποιούσε το Αγγλικό Κράτος για την καταπίεση και τον έλεγχο της κοινωνίας με σκοπό την αναπαραγωγή της εξουσίας, αλλά μπορούσε να συνδέσει με το Κράτος τα αόρατα εργαλεία χειραγώγησης (καθωσπρεπισμό κλπ. ) που το ίδιο το Κράτος, με πρωτοβουλία και ευθύνη του, σχεδίαζε, διαμόρφωνε και κρατούσε ενεργά για να υπηρετεί την …εξουσία…
«Εξαφάνιση του Κράτους- Εξουσιαστή»
Ο Σμιθ υποστηρίζει την απόρριψη, την εξαφάνιση, ακριβώς αυτού του συγκεκριμένου τύπου Κράτους.: Του Κράτους Δυνάστη-Εκμεταλευτή του Κράτους που χειραγωγεί -άμεσα και έμμεσα- όχι μόνο την οικονομία, αλλά και την κοινωνία, αλλά ακόμα και την προσωπική ζωή του κάθε Ανθρώπου. Ο Σμιθ απαιτεί την εξαφάνιση του Κράτους Εξουσιαστή.
Την εξαφάνιση αυτού του τύπου Κράτους θα την υποστήριζαν -ανεξαρτήτως πολιτικών επιλογών-όλοι οι Ελληνες που βρίσκονται διαχρονικά και μονίμως απέναντι σε ένα (φερόμενο ως) Ελληνικό Κράτος που στην πράξη είναι Κράτος- Διώκτης , Κράτος-Εχθρός.
Από το μεταπολεμικό κράτος που έστειλε τους Έλληνες Gastarbeiters στην Γερμάνια για να στηρίξουν την ανοικοδόμησή της και να στείλουν εμβάσματα για να πληρωθεί δάνειο που πήραμε αντί να μας δώσουν αυτοί τα οφειλόμενα δανεικά + και τις Γερμανικές επανορθώσεις . Μέχρι το σημερινο Κράτος , που χρεωκοπεί τις Ελληνικές επιχειρήσεις, ή τις κάνει να κλείσουν στον τόπο του, ενώ είναι κερδοφόρες έξω από την Ελληνική «Επικράτεια », με σκληρό παράδειγμα την . ΓΙΟΥΛΑ Α.Ε., ιστορική ελληνική υαλουργία με έδρα στο Αιγάλεω, που έκλεισε οριστικά το εργοστάσιό της στην Ελλάδα το 2023 και συνεχίζει να δραστηριοποιείται επιτυχώς στο Εξωτερικό.
Ελευθερία στην Ανθρώπινη Περιπέτεια & Δημιουργικότητα
Η Αμερικανική Περιπέτεια της Κατάκτησης της Δύσης διαμορφώνει στον Σμιθ την σκέψη για ένα άλλο προαπαιτούμενο προόδου και ανάπτυξης. Eιναι η άλλη όψη του νομίσματος του «εξαφανίστε το (συγκεκριμένο) Κρατος-Εχθρό».
Free Enterprise: Η ελευθέρια στην Ανθρώπινη αναζήτηση για την συνεχή κατάκτηση «νέων οριζόντων». Ελευθερία στην Ανθρώπινη Δημιουργικότητα.
Η έννοια της «Ελεύθερης Αγοράς» (Free Market) δεν είναι η Κυρίαρχη έννοια. Η Κυρίαρχη έννοια είναι Free Enterprise. Και η μετάφραση «Ελεύθερη Επιχειρηματικότητα» είναι τουλάχιστον κακοποιητική και αποπροσανατολιστικά λανθασμένη. Ο Smith μεταφέροντας την θετική πλευρά της Αμερικάνικης Περιπέτειας, απαιτεί ελευθερία στο όνειρο, ελευθερία στην ανθρώπινη αναζήτηση, ελευθερία στην ανθρώπινη δημιουργικότητα, και ακόμη απαιτεί την συνειδητή Ελευθερία των Ανθρώπων να έχουν το Θάρρος και την πίστη στον εαυτό τους για την κατάκτηση νέων οριζόντων. Η Αρχή του Smith και Αμερικανική Αρχή είναι «Το Conquer New Frontiers”. Είναι ακριβώς αυτό το στοιχείο συμβατότητας όλων των Ελλήνων με την Αμερική, που -συστημικά πάντα…- σε βγάζει στο πέλαγο , και αέρας στα πανιά σου, σου λέει : κολύμπα, μπορείς. Δημιούργησε, μπορείς.
Η έννοια της Ελεύθερης Αγοράς είναι αυτονόητο υποσύνολο της Ελευθερίας στο όνειρο … μέχρι της Ελευθερίας για την κατάκτηση νέων οριζόντων.
Οι Προϋποθέσεις της Ελεύθερης Αγοράς
Για να υπάρχει «Ελεύθερη Αγορά» ο Σμιθ αλλά και όσοι μέχρι σήμερα την υπερασπίζονται την συμφωνούν στις ακόλουθες προϋποθέσεις όπως τις μάθαμε στο Πανεπιστήμιο στο Α Έτος, και είναι διαθέσιμες στην Διεθνή βιβλιογραφία:
1.O Σμιθ θέλει συνθήκες που θα «ψήνουν μεγαλύτερη πίττα» αυτό που λέμε σήμερα «οικονομία θετικού αποτελέσματος», αύξηση του πραγματικού και όχι λογιστικού ΑΕΠ ώστε η παραγωγή να συμπιέζει τις τιμές.
2. Απαιτείται να υπάρχει ιδιόκτητη περιουσία σε ακίνητα και φυσικούς πόρους και από φυσικά πρόσωπα και από εταιρείες .Αν δεν υφίσταται και ύπαρξη και πλούτου και διασπορά του πλούτου, πως θα υπάρχει η προϋπόθεση 3.που είναι :
3. Μεγάλος Αριθμός πωλητών (πηγών παραγωγής-ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ) και μεγάλος αριθμός αγοραστών (πηγών ΖΗΤΗΣΗΣ), συνθήκη από τις πλέον κρίσιμες, ώστε ……
4. Η Προσφορά και η Ζήτηση συναντώνται στην αγορά, και α καθορίζουν τις τιμές σε πραγματικές συνθήκες ανταγωνισμού.
— Ναι «Οι Τιμές να καθορίζονται από την προσφορά και την ζήτηση».
Ο Σμιθ όμως δεν έχει παρωπίδες και βλέπει την τρωτότητα αυτής της εξιδανικευμένης εικόνας της «ελεύθερης ανταγωνιστικής οικονομίας της Αγοράς» καθότι οι παραγωγοί μπορούν να συνεννοηθούν και να συνωμοτήσουν για να καθορίσουν υψηλότερες τιμές.
-Ταυτόχρονα η διεθνής βιβλιογραφία τεκμηριώνει ότι τα μονοπώλια και τα ολιγοπώλια εύκολα θα διατρήσουν την όποια θωράκιση της Ελεύθερης αγοράς και ουσιαστικά θα την εξουδετερώσουν όπως ένα κατάλληλο διατρητικό βλήμα εξουδετερώνει ένα πολυδιαφημισμένο άρμα μάχης.
Ολη αυτή η δυναμική μπορεί να θέσει την αγορά σε ένα ιδιωτικό έλεγχο ολίγων, κάτι που είναι ακόμα χειρότερο και από έναν Κρατικό έλεγχο. Αυτό το επισημαίνει και ο Σμιθ και οι υπέρμαχοι της Ελεύθερης Αγοράς.
5. Μια κλασική αναγκαία συνθήκη για την ύπαρξη Ελεύθερης Αγοράς είναι Ο μη Έλεγχος από το Κράτος, ή έστω ο ελάχιστος έλεγχος από το Κράτος.
Όμως αυτή η αναγκαία αρχή είναι αδύνατη στην πράξη λόγω της «Συνωμοσίας των παραγωγών», και λόγω των Μονοπωλίων και των ολιγοπωλίων. Έτσι οι υπέρμαχοι της Ελεύθερης Αγοράς δέχονται την ελάχιστη κρατική παρέμβαση μόνο για την διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας.
Θεωρητική θέση που στην πράξη «δεν δουλεύει». Και αυτό διότι τα μονοπώλια είτε είναι φυσικά μονοπώλια, είτε είναι δημόσια αγαθά (όπως το νερό, η ενέργεια, αλλά και η υγεία και η παιδεία.) Και ως Δημόσιο αγαθό μπορεί να ορισθεί ένα αγαθό χωρίς το οποίο ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει. Μπορεί να ζήσει χωρίς αυτόματη καφετιέρα, δεν μπορεί όμως να ζήσει χωρίς νερό…..
6.Μια ακόμα αναγκαία συνθήκη για την ύπαρξη ελεύθερης αγοράς είναι η ύπαρξη και αποτελεσματική λειτουργία στον εφοδιασμό και φυσικών προσώπων και εταιρειών, με τα απαραίτητα οικονομικά, μεσα τόσο για την ανταλλαγή προϊόντων και υπηρεσιών όσον -και κυρίως- επενδύσεων. Το προαπαιτούμενο αυτό αναφέρεται προφανώς στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
7. Κλασσική αναγκαία συνθήκη σε όλα τα Πανεπιστημιακά εγχειρίδια, είναι η Ελεύθερη Είσοδος και Έξοδος από την αγορά. Για αυτό και στις ΗΠΑ μπορείς να ιδρύσεις ΑΕ σε 60 λεπτά της ώρας…..
Οι Υποστηρικτές βέβαια της Ελεύθερης Αγοράς δέχονται ότι το κέρδος όπου εξελιχθεί σε μοναδικό κίνητρο και μέτρο στην Ελεύθερη Αγορά, εχει τον ΚΙΝΔΥΝΟ ότι θα αποτελέσει αυτοσκοπό, και δεν θα εχει σχέση μόνομε Δημιουργούς, απομακρύνοντας την αγορά από τον αρχικό σκοπό της.
Τι δεν ζήτησε ποτέ ο Σμιθ για να υπάρχει «Ελεύθερη Αγορά»
1.Ο Σμιθ δεν λέει πουθενά ότι δεν θέλει κανενός είδους κράτος, Δεν λέει πουθενά ότι απορρίπτει το Κράτος της Συλλογικής Οργάνωσης. Εξ άλλου η έννοια της συλλογικής οργάνωσης της Άμυνας και της «ασφάλισης» ήταν αναγκαστικά στον πυρήνα των πρώτων αποικιακών κοινοτήτων. ΤΟ σχολείο της Κοινότητας δεν είναι φαντασία του Hollywood.Το σύνθημα ένας για όλους και όλοι για έναν ήταν αρχή στα Καραβάνια. Η συλλογική Οργάνωση με την μορφή του Κράτους Πρόνοιας, και Παιδείας δεν προήλθε από το πουθενά, αλλά ως εξέλιξη των αρχικών αυτών μορφών συλλογικής Οργάνωσης.
Και 2.Ο Σμιθ δεν αναφέρει πουθενά ότι το «εξαφανίστε το Κράτος», σημαίνει εξαφανίστε το Μακροοικονομικό Κράτος, το Κράτος Πρόνοιας, το Κράτος του Κεϊνσιανικού χρήματος, το Κράτος των ίσων ευκαιριών που αναγκαστικά χρειάζεται την Μακροοικονομική παρέμβαση για την ισόρροπη περιφερειακή ανάπτυξη. Δεν είπε «εξαφανίστε το Κράτος» που στηρίζει την έννοια Free Enterprise όχι μόνο δια της απουσίας του αλλά και δια της παρουσίας του με ενεργές πολίτικες.
3. Ο Σμιθ δεν λέει πουθενά ότι : ό,τι πετάει, ό,τι κινείται , ό,τι υπάρχει, εντάσσεται στην αγορά και είτε εκεί φέρνει κέρδος και επιβιώνει, είτε δεν φέρνει κέρδος και παύει να υπάρχει, εγκαταλείπεται, αφήνεται στην φθορά του χρόνου μέχρι να πάψει να υπάρχει ακόμα και ως ..στάχτη… Τίποτα από αυτά δεν είπε ο Smith… αλλά ούτε και η συνολική «Σχολή» της σκέψης της Ελεύθερης Αγοράς.
4. Ούτε ο Σμιθ, ούτε κανένας άλλος υποστηρικτής της Ελεύθερης Αγοράς διατύπωσε ότι για να υπάρχει Ελεύθερη Αγορά, δια πάσαν νόσο και πάσαν περίπτωση, η λύση κάθε προβλήματος είναι να το αναθέσουμε σε έναν ιδιώτη, ο οποίος θα το λύσει (ή…. Θα… το διαλύσει…).
Η Μικτή Οικονομία – Το Μακροοικονομικό Κράτος
Δεν υποστηρίχθηκε ποτέ ότι για να υπηρετηθεί πιστά η έννοια της Ελεύθερης Οικονομίας και το υποσύνολό της, της Ελεύθερης Αγοράς, πρέπει να πουληθεί ότι υπάρχει ως Δημόσια Περιουσία. Ούτε ότι το Κράτος θα πρέπει να λειτουργεί ως «μαγαζί» και να πουλάει της Υπηρεσίες του . Ούτε ότι ο Προνοιακ’ος χαρακτήρας της Υγείας πρέπει να καταργηθεί και να μεταλλαχθεί σε Ασφαλιστική επιχείρηση, και όποιος δεν κατοχυρώνει ασφαλιστικό δικαίωμα, ή πληρώνει, ή αν δεν εχει πεθαίνει.
Όλα αυτά και άλλα παρόμοια, δεν θα προβάλλονταν ποτέ ως αναγκαία προαπαιτούμενο από τους πιστούς της Ελεύθερης Οικονομίας, ακριβώς γιατί οι διανοητές της από τον Σμιθ μέχρι και τους πλέον σύγχρονους είχαν αναγνωρίσει τα κενά που άφηνε η Ελεύθερη Οικονομία και τα οποία εκλήθη να καλύπτει το Μακροοικονομικό Κράτος, στο δόγμα της Μικτής Οικονομίας Κράτους και Ελεύθερης Οικονομίας…. «ο καθένας στα του οίκου του.». Αυτή η Μικτή Οικονομία δημιούργησε το μεταπολεμικό θαύμα που ανάστησε τις κατεστραμμένες χώρες και οικονομίες, από τις στάχτες, πετυχαίνοντας τους αρχικούς στόχους της Ανάπτυξης, της Πολιτικής Σταθερότητας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.
Η «Πλαστή Ταυτότητα» και παραποίηση της έννοιας της Ελεύθερης Αγοράς
Μια στοιχειώδης ανάγνωση των προδιαγραφών για την ύπαρξη Ελεύθερης Οικονομίας και αγοράς, αυτών που απαίτησε, αλλά και του «τι δε είπε» ο Σμιθ, αλλά και όλοι οι θιασώτες της Ελεύθερης Αγοράς καταδεικνύει ότι η επίκληση της ιδέας και των προ-απαιτούμενων για την εφαρμογή πολιτικών και μέσων όπως αυτά που ποτέ δεν ζήτησε ο Σμιθ, αποτελούν προϊόν πλαστογραφίας , και παραποίηση των όρων της Ελεύθερης Αγοράς, ώστε οι Πρακτικές του Νεοφιλευθερισμού να περάσουν ως εφαρμογές των εγγυημένων αρετών της Ελεύθερης Οικονομίας και όχι ως κάτι άλλο.
Από τον Χουβερ στον Ρούσβελτ και τον Τρουμαν και από το Ευρωπαϊκό Όραμα στην «Σκύλλα και την Χάρυβδη»
…ή από τις στάχτες του Κραχ ου 29 και του Πολέμου, στην Αναγέννηση και από το Ευρωπαϊκό όραμα τώρα πάλι πίσω στις στάχτες, της Σκύλλας και της Χάρυβδης. Της Θάτσερ και της Μερκελ.
Οι συνθήκες μέσα στις οποίες επιβλήθηκε ο Νεοφιλελευθερισμός
Ο Νεοφιλελευθερισμός επιβλήθηκε στην Ευρώπη αλλά και σε μεγάλη έκταση στον Κόσμο, με την «προβιά» της Ελεύθερης Οικονομίας και της Ελεύθερης Αγοράς.
Ας μην μας διαφεύγει επίσης, ότι ο Νεοφιλελευθερισμός άρχισε να επιβάλλεται σε μια περίοδο που (α) στην πολιτική έχουν αρχίσει να μην υπάρχουν πλέον ηγέτες και πολιτικές προσωπικότητες (β1) Οι μεταπολεμικοί στόχοι της «ανάπτυξης», «πολίτικης σταθερότητας» και «κοινωνικής δικαιοσύνης» έχουν «ως επί το πλείστον» επιτευχθεί» και …είναι ώρα ακριβώς στο σημείο αυτό που ο Σίσυφος έχει ανεβάσει την πέτρα σχεδόν στην κορυφή και η οικονομία είναι στο απόγαιό της, να ρίξουμε μια κλωτσιά και η πέτρα να γυρίσει στο αρχικό της σημείο. Είναι δηλ. η ώρα ο Καρπός της μεταπολεμικής περιόδου να αναδιανεμηθεί από τους πολλούς που έσπρωξαν να ανέβει ο Σίσυφος και να δημιουργηθεί παγκόσμιος πλούτος, αυτός ο πλούτος να αναδιανεμηθεί στους λίγους, αναπαράγοντας την εξουσία. (β2)
Σε μια συνεχώς αναπτυσσόμενη Ευρώπη και οικονομικά εύρωστη παγκοσμιότητα, όπου υπάρχει η δυνατότητα (που δεν υπήρχε πριν στην τραυματισμένη από τον πόλεμο πραγματικότητα), αυτό θα γίνει μέσα από τους ραντιέρηδες που θα τους δοθεί η δυνατότητα να κερδοσκοπήσουν, δημιουργώντας την «αγορά χρέους», και (β3) Για να δημιουργηθεί η «αγορά χρέους», θα έπρεπε να προωθηθεί η κατάργηση του Κεϊνσιανισμού ως ανταγωνιστικού στοιχείου στην κερδοσκοπία μέσω του χρήματος, και για να επιτευχθεί αυτό …πρέπει να φύγει από την μέση το Κράτος. Τέλος (γ) Προωθείται η Παγκοσμιοποίηση.
Σοφιστεία 1:: Όταν ο Ανταμ Σμιθ και οι υποστηρικτές της Ελεύθερης Αγοράς έθεσαν ως προαπαιτούμενο την μη παρέμβαση του Κράτους, ξέρουμε ότι αυτό αφορούσε το Κράτος που δεν θα άφηνε την αγορά να λειτουργήσει για το Καλό. Δεν εννοούσαν ποτέ ότι το Κράτος πρέπει να φύγει από την μέση, με σκοπό να αφοπλισθεί η κοινωνία από κάθε μέσο, ώστε να αφεθεί ελεύθερη η λεηλασία του Δημόσιου -κοινού όλων- πλούτου και της ιδιωτικής Περιουσίας.
Οι πλαστογράφοι των προαπαιτούμενων της Ελεύθερης Οικονομίας, ενεργώντας ως Σοφιστές, διαστρέβλωσαν την ουσία της «απαίτησης» του smith για εξαφάνιση του Κράτους-Εξουσιαστή, του Κράτους Παρεμβατικού Εργαλείου στην Ελεύθερή αγορά, και την μετέτρεψαν ως απαίτηση ιδιωτικοποίησης των πάντων. Δεν υπάρχει πουθενά το προαπαιτούμενο ότι για να υπάρξει Ελεύθερη Οικονομία και αγορά πρέπει το Κράτος να ξεπουλήσει τα πάντα, -μέχρι και το λιμανάκι της Σαγιάδας (1981)- και να μετατραπεί σε «σωματείο-σφραγίδα».
Η σοφιστεία της ιδιωτικοποίησης του Δημόσιου Πλούτου είναι «κατασκευασμένο» προαπαιτούμενο του Νεοφιλελευθερισμού» έτσι ώστε μέσα από την ουσιαστική εκποίηση σε τιμές ευκαιρίας, τεράστια περιουσιακά στοιχεία του Κράτους – που έγιναν με τον κόπο και την συμμετοχή όλης της Κοινωνίας και ανήκουν σε όλους- να περάσουν στα χέρια ολίγων. Ας προσέξουμε ότι αυτό αφορά στο συνολικό Δημόσιο πλούτο, και περιλαμβάνει και τα φυσικά μονοπώλια, και τις υποδομές του Κράτους, αλλά και πόρους και μέσα παράγωγης και διανομής που αποτελούν Δημόσιο Αγαθό.
Η Σοφιστεία και εφαρμογή της Ιδιωτικοποίησης ουσιαστικά παραβιάζει τα προαπαιτούμενα της Ελεύθερης Αγοράς τα οποία:
(α) απαιτούν μεταξύ άλλων την συνεχή παραγωγή και αύξηση της Πίττας . Η ιδιωτικοποίηση δίνει την δυνατότητα στους πλαστογράφους να παραποιούν την μεταβίβαση κυριότητος και να την παρουσιάζουν ως «επένδυση και ανάπτυξη», Ενώ στην πραγματική οικονομία η παραγωγή δεν μεγαλώνει, και η πίττα δεν αυξάνεται, ενώ σε πολλές περιπτώσεις μικραίνει, καθώς το ιδιωτικό κέρδος μεσα από τις ιδιωτικοποιήσεις πραγματοποιείται μέσα από την ρευστοποίηση των αποκτηθέντων περιουσιακών στοιχείων ή την «εκμετάλλευση» μέχρι πλήρους φυσικής απόσβεσης μόνο των κερδοφόρων τμημάτων με εγκατάλειψη των υπολοίπων. . Δεν θα βρεθεί εύκολα άλλος Ωνάσης που από τις κερδοφόρες γραμμές της Ολυμπιακής χρηματοδοτούσε την ανάπτυξη του δικτύου αεροπορικών συνδέσεων σε ολη την Ελλάδα, μέχρι και το πλέον απόμακρο νησί. Αντίθετα η (φερόμενη ως) ιδιωτικοποίηση των Σιδηροδρόμων στην Ιταλική Κρατική Εταιρεία…(άλλο και τούτο) είναι παράδειγμα εκμετάλλευσης του κερδοφόρουμέρους (Γραμμή Αθηνών Θεσσαλονίκης) και Σιδηροδρομική εγκατάλειψη και απαξίωση στο υπόλοιπο δίκτυο..(Από Φλώρινα έως Αλεξανδρούπολη, και απόλυτη νέκρωση της Πελοποννήσου).
Να θυμίσουμε ότι ο Ωνάσης δεν ήταν Κρατιστής. Επιχειρηματίας ήταν, αλλά επιχειρηματίας δημιουργός.
Ο Ωνάσης ήταν ο Δημιουργός που οραματίσθηκε ο Σμιθ , μέσα στην Ελεύθερη Αγορά.
Η εγκατάλειψη του Ελληνικού Σιδηροδρόμου είναι ακριβώς αυτό που φοβόντουσαν οι ιδεολόγοι της Ελεύθερης Αγοράς : Ο κίνδυνος του αποκλειστικού κίνητρου του Κέρδους. Και αυτός ο Κίνδυνος, εμφανίσθηκε : Είναι ο Νεοφιλελευθερισμός που παρουσιάσθηκε με ‘πλαστή ταυτότητα’ ως Ελεύθερη Αγορά, ενώ αποτελεί -και για τον Σμιθ και για τους άλλους ιδεολόγους, τον απορριπτέο κίνδυνό της.
Υπάρχουν ενεργά παραδείγματα τέτοιων απορριπτέων κινδύνων που φοβόντουσαν οι ιδεολόγοι της Ελεύθερης Αγορά, που γίνονταιπραγματικότητα από τον Νεοφιλελευθερισμό με την χρήση της πλαστής ταυτότητας της ελεύθερης Αγοράς. Το πλέον προκλητικό παράδειγμασυμβαίνει κατά τον πλέον ειρωνικό τρόπο στο χώρο που ο Ωνάσης έγινε πρότυπο δημιουργού. Στο Αεροδρόμιο του Ελληνικού και στο χώρο του μεγάλου δημιουργήματος της Ολυμπιακής Αεροπορίας.
Η Σοφιστεία του Νεοφιλελευθερισμού : Κατάργησητου Κράτους-Ιδιωτικοποίηση -επένδυση.
Ουρανοξύστες που τραυματίζουν το τοπίο της γαλήνης του Σαρωνικού, υποκαθιστώντας το με χιλιάδες τόνους τσιμέντου, ουρανοξύστες που καταργούν το συγκριτικό πλεονέκτημα του ανθρώπινου μέτρου του Ελληνικού Τοπίου, όγκοι που θα επιβαρύνουν λειτουργικά τα συστήματα της Αττικής, και «επένδυση» που το κέρδος της βασίζεται σε μεγάλο μέρος στην μεταφορά αξίας από την κοινωνία στην απόδοση της επένδυσης. Κάθε επένδυση που στήνεται με (Displacement)
απομάκρυνση της Κοινωνίας από τα αγαθά του χώρου που απολαμβάνει, αποτελεί αφαίρεση αξίας/περιουσίας από τα φυσικά πρόσωπα και τις εταιρείες της άμεσης περιοχής αλλά και των 5.000.000 κάτοικων της Αθήνας.
Οι Ελληνες θα χάσουν την μοναδική ομορφιά να οδηγούν δίπλα στην θάλασσα, Θα θαφτούν στην με αλαζονεία υπογειοποιούμενη Ποσειδώνος και θα οδηγούν στο σκοτάδι, ενώ συνολικά θα απομακρυνθούν από την πρόσβαση στη Θάλασσά τους. Δεν θα ζουν πλέον δίπλα στην θάλασσα .
Στο παράδειγμα μας η Πίττα δεν αυξάνεται. Αφαιρείται και μικραίνει η Πίττα για τους Πολλούς και το αναιρούμενο κομμάτι της Πίττας μεταφέρεται σε ένα ιδιωτικό συμφέρον για να εξασφαλισθεί η κερδοφορία του.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και για τις παραλίες του Δήμου Σαρωνικού. Ο «επενδυτής» αρνείται να προχωρήσει στην επένδυση αν δεν του παραχωρηθεί η (Δημόσια) παραλία, γιατί αλλιώς δεν τον συμφέρει. Ευκρινέστατο παράδειγμα επένδυσης που στηρίζεται σε «απομάκρυνση» , σε εξοστρακισμό της κοινωνίας από τον τρόπο που απολαμβάνει.
«Επενδύσεις τύπου Γάζας»
Αυτές είναι «επενδύσεις τύπου Γάζας» όπως θα τις λέμε στο μέλλον.
Όπου με τρόμο ακούμε ότι οι Παλαιστίνιοι θα εκδιωχθούν, θα εκτοπισθούν, σε άλλες χώρες για να στηθεί μια «Γάζα-Ριβιέρα». Ναι αυτό είναι Νεοφιλελευθερισμός. Απλώς στην Ελλάδα δεν ισοπεδώνεται η Γλυφάδα και η ΒΒΒ με βόμβες. Ισοπεδώθηκε όμως το Ελληνικό με αλλά μέσα…. Ο Νεοφιλελευθερισμός με μοναδικό κριτήριο το Κέρδος, θεωρεί φυσικό οι κάτοικοι της Παλαιάς Φώκαιας να μην έχουν την -σε δυο λεπτά απόσταση- πρόσβαση στην παραλία τους. «Να μην πάνε στην Θάλασσα, να κάτσουν σπίτι τους», καθοδηγεί η παράνοια του Νεοφιλελευθερισμού και μάλιστα από κρατικά πρόσωπα..
Όχι μόνο δεν είναι αυτό η Ελεύθερη Οικονομία και Ελεύθερη Αγορά που ονειρεύτηκε ο Σμιθ και οι άλλοι, αλλά αυτός είναι ο τύπος του Κράτους που θέλουν να εξαφανίσουν οι ιδεολόγοι της Ελεύθερης Οικονομίας και Αγοράς
Το Κράτος που χειραγωγεί, (α1) αφαιρεί την ελευθερία από τους Ανθρώπους να ονειρεύονται, να δημιουργούν, (α2) να εισέρχονται και να εξέρχονται ελεύθερα στο γίγνεσθαι, (α3) να αποκτούν περιουσία και αξίες που να μην τους τις λεηλατεί το Κράτος με επενδύσεις τύπου «Γάζα-Ριβιερα» ή «Αθηναϊκή- Ριβιέρα» που βασίζονται στην απομάκρυνση των γηγενών…όπου έχουμε απλώς αφαίρεση της Πίττας από την κοινωνία και την μεταφορά της στον ιδιώτη.
Ο Νεοφιλευθερισμος παραβιάζει και τα ανωτέρω (α1, α2,α3) προαπαιτούμενα της ελεύθερης Οικονομίας και Αγοράς και επαναφέρει ως βρικόλακα το Κράτος που ο Σμιθ και οι άλλοι οραματίσθηκαν να εξαφανίσουν.
Η δεύτερη Σοφιστεία
Η δεύτερη Σοφιστεία του Νεοφιλελευθερισμού διαστρέβλωσε και παραποίησε το προαπαιτούμενο της εξαφάνισης του παρεμβατικού Κράτους στην Ελεύθερη Οικονομία και Αγορά, ως «εξαφάνιση του Κράτους από την Δημιουργία Χρήματος».
Ο Νεοφιλελευθερισμός είναι ένας λυσσαλέος αντίπαλος; του Κεϊνσιανικού χρήματος, το οποίο όχι μόνο εξασφάλισε την ανάπτυξη , πολιτική σταθερότητα και κοινωνική δικαιοσύνη στον μεταπολεμικό Δυτικό Κόσμο, αλλά ταυτόχρονα επέτρεψε την σύνθεση της μικτής οικονομίας, της ελεύθερης οικονομίας και Αγοράς, και παράλληλα του Μακροοικονομικού Κράτους που κάλυπτε όλα τα κενά και τους κινδύνους που βρίσκονταν εκτός των δυνατότητων της ελεύθερης Αγοράς και οικονομίας.
Ο Νεοφιλελευθερισμός έκρυψε τον Κεϊνσιανισμό και την δημιουργία χρήματος από το Κράτος με μηδέν κόστος και μηδέν δανεισμό. Και «εφέυρε» τον μονόδρομο της «αγοράς χρέους». Αυτό «έφτιαξε» βάσεις για την αναδιανομή του πλούτου από τους πολλούςστους λίγους (μηχανισμός του Σίσυφου) που είναι και η κυρία αποστολή του Νεοφιλευθερισμού ως βασικού σύγχρονου εργαλείου αναπαραγωγής της Εξουσίας.
Η τεχνητή κατασκευή της «αγοράς χρέους», επέτρεψε στο Νεοφιλελευθερισμό να «φτιασιδώσει» το αφήγημα του δήθεν Δημόσιου χρέους, πάνω στο οποίο στήριξε και στηρίζει όλα τα μέτρα εκείνα και τις πολιτικές που λεηλατούν όχι μόνο τον Δημόσιο Πλούτο αλλά και προσφέρουν την ψευδεπίγραφη δήθεν ηθική βάση για την αρπαγή της Ιδιωτικής περιουσίας και το πέρασμά της στους λίγους.
Το Νεοφιλελεύθερο Κράτος παρεμβαίνει άγρια στην Ελεύθερη Αγορά εφαρμόζοντας το μοντέλο των Trickledown Economics που υπόσχεται αύξηση της πίττας και τη διάχυσή της στους πολλούς, αλλά επιτυγχάνει από εποχής Ρέιγκαν μέχρι σήμερα, εφαρμόστηκαν και προσεγμένα, ακριβώς το αντίθετο (ως και η αρχική του πρόθεση και σχεδιασμός)
Η Διεθνής κρίση στέγης που αγγίζει και την Αμερική, είναι αποτέλεσμα των παρεμβάσεων του Νεοφιλελεύθερου Κράτους πάνω στην Ελεύθερη Οικονομία με σκληρά αποτελέσματα για την Ελλάδα της δήθεν ελεύθερης αγοράς όπου το ΣτΕ σταματάει την οικοδομική δραστηριότητα, το Κράτος με την άγρια φορολογία και τον ΕΝΦΙΑ εξαναγκάζει τους Ελληνες να πουλήσουν την περιουσία τους η οποία μεταβιβάζεται σε μη Ελληνες με την ;αλλαγή ιδιοκτησίας να προβάλλεται λογιστικά και εικονικά ως επένδυση, άρα μεγαλύτερη πίττα, ενώ απλώς η πίττα αλλάζει πιάτο…με το πιάτο του Έλληνα να …αδειάζει.
Τα επιχειρήματα για την συγκάλυψη της πραγματικής στόχευσης αυτών των πολίτικων(policies) είναι εξοργιστικά βλακώδη, καθότι αυτοί που τα «φτιάχνουν» σε μακέτες, νομίζουν ότι απευθύνονται σε ευκολόπιστους, σε αφελείς, η και σε ηλίθιους.
Η πολιτική της αγοράς Χρυσής Βίζας σε όσους αγοράζουν ακίνητα στην Ελλάδα, με το πρόσχημα ότι «φέρνει λεφτά στο Δημόσιο Ταμείο» θα μπορούσε να επιτευχθεί , είτε με χρυσή βίζα με την προϋπόθεση μακροχρόνιας μίσθωσης Ελληνικής Ιδιοκτησίας (Δημιουργία Εισοδήματος της επένδυσης Ελλήνων σε ακίνητη περιουσία), είτε με την προϋπόθεση πολιτιστικής Δωρεάς στο Υπουργείο Πολιτισμού, είτε και Δωρεάς σε Ελληνικά Κοινωφελή Ιδρύματα και πραγματικούς ΜΗ κερδοσκοπικούς οργανισμούς με αποδεδειγμένο κοινωφελές έργο, έχασαν πόρους,, όταν κάποιοι πραγματικά ηλίθιοι, φορολόγησαν τα έσοδα από την απόδοση της ακίνητης -εκ κληροδοτημάτων- περιουσίας τους, που ήταν και η κύρια πηγή εσόδων για αυτά.
Με το «παραμύθιασμα» περί Δημόσιου χρέους και της υψηλής φορολογίας για να πληρωθεί, το Νεοφιλελεύθερο Κράτος παραβιάζει από τα προαπαιτούμενα της ελεύθερης οικονομίας και Αγοράς, αυτό της ύπαρξης περιουσίας (στους πολλούς) ώστε να υπάρχει η δυνατότητα επενδύσεων.
Η αναδιανομή του πλούτου από τους πολλούς στους λίγους δημιουργεί και άλλη μια Νεοφιλελεύθερη παραβίαση προαπαιτούμενου της Ελεύθερης οικονομίας και Αγοράς, Την ύπαρξη μεγάλου αριθμού αγοραστών και πωλητών, μεγάλου αριθμού ζητούντων και προσφερόντων. Όμως το μοντέλο των Trickledown Economics που είναι κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο εργαλείο, δημιουργεί μονοπώλια, ολιγοπώλια και καρτέλ και επομένως παραβίαση του προαπαιτούμενου του μεγάλου αριθμού προσφερόντων και ζητούντων που είναι αναγκαία συνθήκη για να υπάρξει ανταγωνισμός.
Ο Νεοφιλελευθερισμός παραβιάζει κάθε παράμετρο και προαπαιτούμενο που προσδιορίζει την Ελεύθερη Οικονομία και την Ελεύθερη Αγορά και επομένως δεν ταυτίζεται με την έννοια της Ελεύθερης οικονομίας, ούτε είναι η Ελεύθερη Αγορά όπως παραπλανητικά τον παρουσιάζει η εξουσία. Τι είναι τότε …
Τερατογέννηση της Εξουσίας
Η Τερατογέννηση της Εξουσίας που δεν εχει καμία σχέση με την Ελεύθερη Οικονομία και την Ελεύθερη Αγορά.
Η Γερμανία σε κρίση, η Γαλλία σε κρίση. Ο Κόσμος σε κρίση, οι κοινωνίες, όλα σε μια συνολική παρακμή. Δεν χρειάζεται να το ψάξεις πολύ. Οπού ακούς «Δημόσιο Χρέος», «Ελλείματα», και «Κρίση Χρέους», αυτά είναι οι Τερατογεννέσεις που «γέννησε» ο Νεοφιλευθερισμος από τις μήτρες της Σκύλλας και της Χάρυβδης, με απόλυτη αντιστοιχία στην Θάτσερ και στην Μερκελ. Αυτές εξέδωσαν τις πρώτες πλάστες ταυτότητες για να εμφανισθεί ο Νεοφιλελευθερισμός ως Ελεύθερη Οικονομία και Ελεύθερη Αγορά.
Η φωτογραφία στη Πραγματική Ταυτότητα του Νεοφιλελευθερισμού θα εμφάνιζε ένα άσχημο τέρας. Τέρας; που προήλθε από τερατογέννηση της εξουσίας για την αναπαραγωγή της. Η Θάτσερ και η Μερκελ ήταν μόνο «παρένθετες μητέρες» που διάλεξε το σύστημα για να φέρουν στον κόσμο αυτό το τέρας και να το βαφτίσουν με «Νονό» την Εξουσία και όνομα : «Ελεύθερη Οικονομία»
«Ελεύθερη Αγορά»
Είναι το τέρας -που παρέλαβε έναν Κόσμο που ο Ρούσβελτ, ο Κέινς και ο Τρουμαν, έβγαλαν από τις στάχτες του Κραχ του Χουβερ και του πολέμου και τον έφεραν σε ότι η Δύση καταλαβαίνει ως Ευημερία- για να το επαναφέρει στις στάχτες που τρέφουν την Εξουσία πάντα μεσα από κρίσεις και παρακμή,
Γιατί άραγε βλέπω με την σκέψη μου τον Θησέα στα ανάκτορα του συμπατριώτη μου Μίνωα να σκοτώνει τον Μινώταυρο. Φυσικά και η ιστορία της αναπαραγωγής της εξουσίας είναι διαχρονική και επαναλαμβάνεται.
Μήπως χρειάζεται ένας Θησέας;
*Ο Ανδρέας Αθηναίος είναι Καθηγητής Πανεπιστημίου – American Association of University Professors (1977) – Αριστείο Ακαδημαϊκής Διδασκαλίας Η.Π.Α. (1987) και πρώην Νομάρχης.
