Με την προσμονή να κορυφώνεται, άπαντες περιμένουν τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες το ερχόμενο Σάββατο, από το βήμα της ΔΕΘ, για μειώσεις φόρων, αλλά με τόσα υπερπλεονάσματα που παράγει ο κρατικός προϋπολογισμός εδώ και 8 χρόνια, οι μειώσεις φόρων καθυστέρησαν αισθητά.
Τα προηγούμενα χρόνια, η κυβέρνηση, αντί των μόνιμων μειώσεων φόρων, επέλεξε να σπαταλήσει τα πλεονάσματα στη χορήγηση επιδομάτων, με τα γνωστά pass να λαμβάνουν τη μορφή επιδημίας.
Αυτή η επιλογή προσέφερε μια πρόσκαιρη ανακούφιση σε συγκεκριμένες ομάδες, αλλά δεν έλυσε το δομικό πρόβλημα της υψηλής φορολογικής επιβάρυνσης.
Απουσία λοιπόν ουσιαστικών παρεμβάσεων στη φορολογική πολιτική, ενώ στην οικονομία ακόμη πλανάται η βαριά σκιά των μνημονιακών μέτρων, καθώς πλήθος εξ αυτών διατηρούνται ανέπαφα, συμπιέζοντας τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Παραδείγματα είναι ο υψηλός ΦΠΑ, με τον κανονικό συντελεστή να είναι σήμερα 5 μονάδες πάνω από τα προμνημονιακά επίπεδα και σε συνδυασμό με την ακρίβεια να τρέφει τα δημοσιονομικά πλεονάσματα, ο ΕΝΦΙΑ, η υψηλή προκαταβολή φόρου, οι αυξημένοι συντελεστές με τους οποίους βαρύνονται τα μεσαία εισοδήματα, η εισφορά αλληλεγγύης των συνταξιούχων, οι περικοπές των αποδοχών και πολλά άλλα.
Η διατήρηση των εν λόγω μέτρων έχει ως αποτέλεσμα η χώρα να μην έχει προχωρήσει σε μια ουσιαστική φορολογική μεταρρύθμιση που θα τόνωνε την αγορά και θα ενίσχυε τη μεσαία τάξη.
Εδώ και μήνες η κυβέρνηση έχει αφήσει να διαφανεί πως θα κινηθεί σε άλλη τροχιά, προχωρώντας σε μόνιμες μειώσεις φόρων. Το πόσο τολμηρές θα είναι εξαρτάται από τον εκλογικό κύκλο, όπως συμβαίνει πάντοτε στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα.
Αν το πακέτο της 89ης ΔΕΘ είναι «πλούσιο», σημαίνει πως οι εκλογές είναι κοντά. Αν είναι κατώτερο των προσδοκιών, μάλλον ο ορίζοντας των εκλογών ξεμακραίνει και θα αφεθεί μέρος των παρεμβάσεων για αργότερα.
Όμως το πρόβλημα για την κυβέρνηση είναι πως στελέχη της έχουν ανεβάσει ψηλά τον πήχη των προσδοκιών για όλους και ο κίνδυνος απογοήτευσης είναι υπαρκτός.
