Φιλολαϊκά φουλ όσα λέγονται για 13ο και 14ο μισθό στο Δημόσιο και 13η σύνταξη στους συνταξιούχους, προκειμένου να ανακουφιστεί ο κόσμος που υποφέρει από την ακρίβεια. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης είπε στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ ότι πρέπει να επανέλθει ο 13ος μισθός ως μέτρο κοινωνικής δικαιοσύνης με λεφτά από το πλεόνασμα, το οποίο -κατά τον ίδιο- αιμοδοτείται, κυρίως, από τους έμμεσους φόρους και την ακρίβεια.
Το ζήτημα, βέβαια, είναι ότι πρέπει να χρηματοδοτηθεί ο 13ος μισθός στο Δημόσιο από το πλεόνασμα, το οποίο όντως προέρχεται από υπερφορολόγηση. Μην ξεχνάμε ότι στα καύσιμα η Ελλάδα επιβάλλει δύο φόρους, που είναι και παγκόσμια πρωτοτυπία. Κι αν το πλεόνασμα χρησιμοποιηθεί για να χρηματοδοτηθεί ο 13ος μισθός σήμερα και ο 14ος αύριο, ένα είναι σίγουρο: η υπερφορολόγηση, την οποία όλα τα κόμματα καταδικάζουν, θα συνεχίζεται εσαεί.
Το θέμα είναι να πάψει η υπερφορολόγηση, για να ανασάνει η κοινωνία. Η μείωση των φόρων θα είναι αύξηση των εισοδημάτων και ίσως περισσότερο ικανοποιητική από τις γλίσχρες αυξήσεις που δίνονται στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα.
Μην ξεχνάμε ότι ο 13ος και ο 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα πληρώνονται από τον ίδιο τον ιδιωτικό τομέα, που ταυτόχρονα ματώνει για να πληρώσει φόρους, εισφορές και όλα τα άλλα που καταλήγουν στη χοάνη του Δημοσίου. Στο κράτος, όταν δοθούν ο ένας ή και οι δύο παραπάνω μισθοί, θα πληρωθούν από τους φόρους, κυρίως του ιδιωτικού τομέα. Μην το ξεχνάμε αυτό. Στον ιδιωτικό τομέα οι εισφορές και οι φόροι που πληρώνουν οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις είναι αληθινοί και όχι λογιστικές εγγραφές.
Το να θέλουμε κοινωνική δικαιοσύνη για όλους είναι φυσιολογικό. Και σίγουρα αυτή δεν μπορεί να στηριχτεί στην υπερφορολόγηση. Άλλες είναι οι παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν και κατ’ αρχήν να γίνει η ελληνική οικονομία παραγωγική, να γίνουν επενδύσεις, να λειτουργήσει ο ανταγωνισμός κ.λπ.
Το πραγματικό ΑΕΠ αγκομαχάει ακόμα και σήμερα να φτάσει στα επίπεδα του 2009 με τον Καραμανλή… Από εκεί ξεκινάμε να φτιάξουμε την οικονομία, να δημιουργήσουμε πλούτο και μετά να τον μοιράσουμε… Σήμερα τι να μοιράσουμε; Τη φτώχεια; Με χρέος πάνω από 400 δισ. ευρώ, που μετά το 2032 θα φορτωθεί και άλλα περίπου 90 δισ., για ποιο πλεόνασμα μιλάμε; Σε λίγο θα ψάχνουμε για νέες ρυθμίσεις, γιατί οι τόκοι θα γίνουν πάλι δυσβάσταχτοι.
Και για την ουσία. Όταν μία χώρα έχει δημοσιονομικό πλεόνασμα, είτε μειώνεται το κρατικό χρέος είτε αυξάνονται τα ταμειακά της διαθέσιμα. Στην Ελλάδα, για ανεξήγητους λόγους, γίνεται το αντίθετο. Με βάση τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου, στο δεύτερο τρίμηνο το χρέος αυξήθηκε (403,2 από 402,1 δισ.) και ταυτόχρονα τα ταμειακά δια θέσιμα μειώθηκαν (στα 16,5 από 17,4 δισ.).
Να κόψουμε την πλάκα όλοι. Και κυβέρνηση και αντιπολίτευση.
