Οι επιχειρηματικές ενώσεις σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου: Οι δασμοί του Τραμπ απειλούν να καταπνίξουν την παραγωγή σε πολλούς ευρωπαϊκούς τομείς.
Στη Γερμανία, το 55% των εταιρειών θεωρούν ότι η συμφωνία που υπέγραψε η φον ντερ Λάιεν, βλάπτει την ευρωπαϊκή οικονομία και υποστηρίζουν μια σκληρή γραμμή σε περαιτέρω διαπραγματεύσεις.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ είναι αναμφίβολα ο ξεκάθαρος νικητής στις διαπραγματεύσεις για τους δασμούς με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια Ένωση που υποχώρησε κατά κράτος, χωρίς κανένα αντάλλαγμα.
Η πρόεδρος της Κομισιόν, όχι μόνο υποσχέθηκε στον Τραμπ 600 δισεκατομμύρια σε επενδύσεις στις ΗΠΑ, αλλά και μηδενική μείωση των δασμών για τα βιομηχανικά προϊόντα των ΗΠΑ, αλλά και δέχτηκε να αγοράζει η ΕΕ επί τρία χρόνια αμερικανικό πετρέλαιο και LNG, αξίας 750 δισ.ευρώ.
Γιατί να κρύβεται η ΕΕ;
Και όμως! Κάποιοι προσπαθούν να πείσουν τους Ευρωπαίους ότι η συμφωνία με τον Τραμπ είναι «σωστή επί της ουσίας», όπως ισχυρίστηκε ανερυθρίαστα ο Μάνφρεντ Βέμπερ, πρόεδρος της κεντροδεξιάς ομάδας του ΕΛΚ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ως οικονομική δύναμη όμως, η ΕΕ δεν χρειάζεται να κρύβεται πίσω από τις ΗΠΑ. Με βάση το ΑΕΠ, οι ΗΠΑ ηγούνται παγκοσμίως με 29,2 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αλλά η ΕΕ ακολουθεί στη δεύτερη θέση με ΑΕΠ 19,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Από καθαρά οικονομική άποψη δηλαδή, οι Ευρωπαίοι έχουν επομένως πολλούς λόγους να αισθάνονται ισχυροί. Δυστυχώς, οι Ευρωπαίοι, στην πλειονότητά τους έχουν αδύναμους ηγέτες. Πολιτικούς, που κυρίως κοιτάζουν πώς θα επανεκλεγούν.
Ποντάρουν στον πόλεμο
Και για να το πετύχουν, φαίνεται να ποντάρουν τα πάντα στον …πόλεμο. Την ώρα που ο Τραμπ και ο Πούτιν συζητούν επιχειρηματικά, κάνοντας εικασίες για τη συμμετοχή της Exxon Mobil στο έργο Sakhalin-1, το οποίο περιλαμβάνει φυσικό αέριο και πετρέλαιο, ο Μακρόν, ο Μερτς και ο Βρετανός πρωθυπουργός Στάρμερ ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα εξοπλίσουν περισσότερο την Ευρώπη. Αγοράζοντας αμερικανικά όπλα αξίας 90 δισ., για να τα στείλουν στην Ουκρανία.
Όλα αυτά, στο όνομα φυσικά της αμυντικής ανεξαρτησίας της Γηραιάς Ηπείρου, στην ουσία όμως -όμηροι των πολεμικών βιομηχανιών-θέλουν να μετατρέψουν την ευρωπαϊκή οικονομία σε πολεμική. Μήπως και έτσι πετύχουν την πολυπόθητη «ανάκαμψη».
Η Γερμανία αποφάσισε μετά από δεκαετίες να επαναφέρει την υποχρεωτικότητα στη στρατιωτική θητεία και στη Γαλλία πληθαίνουν οι εισηγήσεις για άμεση αποστολή στρατευμάτων από τον Συνασπισμό των Προθύμων στην Ουκρανία, ανεξάρτητα από τις διαπραγματεύσεις και πριν από ενδεχόμενη συμφωνία για κατάπαυση του πυρός.
Θέλουν Γ’ Παγκόσμιο;
Την πρόταση αυτή δημοσιεύει στη Le Monde ο Ελίτ Τενεμπαούμ , διευθυντής του Κέντρου Μελετών Ασφάλειας στο Γαλλικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων, ο οποίος έχει επίσης συνεργαστεί με το Τμήμα Πολέμου στο King’s College του Λονδίνου. Σε αυτό το πλαίσιο, προτείνει μάλιστα , το λιμάνι της Οδησσού, λόγω της σημασίας του ως κόμβου logistics, να ελέγχεται από ναυτικές μονάδες του ΝΑΤΟ.
Ένα εξαιρετικά επικίνδυνο σενάριο που θα μπορούσε να οδηγήσει στον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το πραγματικό ερώτημα που πρέπει να τεθεί όμως σήμερα είναι πού θα σταματήσουν οι Ρώσοι. Όσο περισσότερο οι Ευρωπαίοι υποστηρίζουν τον πόλεμο, τόσο περισσότερο ο Πούτιν θα λέει πώς είναι μάταιο να συνομιλήσει με το Κίεβο και θα συνεχίζει την εισβολή του στην Ουκρανία.
