Πολλά έχουν ειπωθεί σχετικά με το δημογραφικό και τους λόγους για τους οποίους χαρακτηρίζεται «ωρολογιακή βόμβα» για την ελληνική οικονομία και κοινωνία.
Τα στατιστικά στοιχεία αποτυπώνουν πλήρως την έκταση του προβλήματος, όπως και τις αιτίες του. Αν θέλαμε να συνοψίσουμε σε μία φράση το τι προκαλεί τη μείωση του πληθυσμού στην Ελλάδα, θα μπορούσαμε απλά να πούμε ότι είναι η λάθος, άδικη, ασύμμετρη διανομή του πλούτου.
Εν έτει 2025 η κοινωνία ζει με μισθούς μνημονιακού επιπέδου και τον πληθωρισμό τα τελευταία έξι – επτά χρόνια να έχει πάρει κυριολεκτικά «φωτιά», απαξιώνοντας τα εισοδήματα, όχι μόνο των χαμηλά αμειβόμενων εργαζομένων, αλλά και της λεγόμενης μεσαίας τάξης.
Μοιραία, λοιπόν, ο μέσος Έλληνας δίνει τον δικό του προσωπικό αγώνα επιβίωσης, αδυνατώντας να σχεδιάσει το οικογενειακό του μέλλον.
Γνωρίζοντας, μάλιστα, τον ισχυρό ρόλο που διαδραματίζουν οι οικογενειακοί δεσμοί στη διαμόρφωση της ελληνικής κοινωνίας, θα λέγαμε ότι για τα νέα ζευγάρια Ελλήνων συνεχίζει να αποτελεί προτεραιότητα η δημιουργία οικογένειας και η απόκτηση απογόνων. Ωστόσο, οι συνθήκες τα υποχρεώνουν να πράξουν διαφορετικά. Κάποια, δε, να επιλέξουν τη φυγή στο εξωτερικό.
Όταν, λοιπόν, οι κυβερνώντες κόβουν – ράβουν κάθε χρόνο φόρους, μετρώντας υπερπλεονάσματα, καλό είναι να μετρούν και τον πληθωρισμό, την εξέλιξη του κόστους ζωής σε συνάρτηση με τα ετήσια εισοδήματα, τα υψηλά κόστη απόκτησης ή ενοικίασης κατοικίας, τους κόπους – τα έξοδα (πολλά εξ αυτών «μαύρα») των οικογενειών να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
Έναντι της κοινωνίας οφείλουν μία πιο υπεύθυνη στάση όταν αποφασίζουν για τον κατώτατο μισθό, τις «άφαντες» Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, την αναδιάρθρωση της φορολογικής κλίμακας και τον μνημονιακό κατά τα άλλα ΕΝΦΙΑ.
Το δημογραφικό δεν λύνεται με επιδοματικές πολιτικές όσο γενναίες ή επαναλαμβανόμενες κι αν είναι. Αντιμετωπίζεται μόνο με πραγματική αναδιανομή του πλούτου. Η δίκαιη διάχυσή του στους πολίτες είναι που θα εξασφαλίσει σε βάθος χρόνου την πολυπόθητη «αναδιανομή» των ηλικιών.
