Σε έναν ιδιότυπο πίθο των Δαναΐδων, στoν οποίο εισρέουν πολύτιμοι πόροι της «πρόθυμης» Ευρωπαϊκής Ένωσης χωρίς αποτέλεσμα, εξελίσσεται το ουκρανικό ζήτημα.
Χθες, ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντιμίρ Ζελένσκι, μετά τη συνάντηση που είχε με τον Νορβηγό πρωθυπουργό, Γιούνας Γκαρ Στόρε, στο Κίεβο, δήλωσε πως θα ζητήσει τη χορήγηση 1 δισ. δολαρίων τον μήνα από τους Ευρωπαίους για να αγοράζει αμερικανικά όπλα.
Αυτό θα γίνει μέσω του προγράμματος PURL (Prioritised Ukraine Requirements List) του ΝΑΤΟ – ένα ακόμη εργαλείο της Δύσης για την παράδοση οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία χωρίς την άμεση ανάμιξη των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μπορεί εύκολα να πει κάποιος «ας λέει ό,τι θέλει ο Ζελένσκι». Δυστυχώς, δεν είναι έτσι.
Ο Ουκρανός πρόεδρος απευθύνεται αφενός στους Αμερικανούς οι οποίοι επωφελούνται, καθώς οι πολεμικές τους βιομηχανίες θα απαλλαγούν από το στοκ των οπλικών συστημάτων έναντι αδράς αμοιβής, την οποία θα πληρώσουν άλλοι. Αφετέρου, απευθύνεται στους Ευρωπαίους «ηγέτες» οι οποίοι δηλώνουν πρόθυμοι να πληρώσουν, αλλά χωρίς να ξέρουν γιατί.
Εφόσον για τις ΗΠΑ είναι ωφέλιμο το σχέδιο, θα το επιβάλουν στους άβουλους Ευρωπαίους, τους οποίους καταφέρνει να παγιδεύει με ευκολία ο Ζελένσκι.
Τριάμισι χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου Ρωσίας – Ουκρανίας, οι ιθύνοντες της Ε.Ε. εξακολουθούν να απογοητεύουν και αντί να επιβάλουν τη λήξη της παράλογης αυτής σύρραξης, φορτώνουν τεράστια βάρη στους φορολογούμενους.
Πάντως, ο «ουκρανικός πίθος» των Δαναΐδων έχει μια ιδιομορφία.
Ενώ ο «τετρημένος πίθος» του μύθου δεν γεμίζει παρά τις αιώνιες προσπάθειες στις οποίες καταδικάστηκαν οι κόρες του Δαναού, και το νερό χύνεται και χάνεται, ο «ουκρανικός πίθος» είναι λιγάκι διαφορετικός.
Σε αυτόν καταδικάστηκαν (μόνοι τους) οι Ευρωπαίοι να ρίχνουν δισεκατομμύρια ευρώ στο «πιθάρι», αλλά αυτά δεν χάνονται στην άβυσσο. Τα περισσότερα καταλήγουν μέσω παράκαμψης στις εταιρείες όπλων και αυτό δεν είναι βιώσιμο.
