Ένα από τα μεγάλα λάθη της Δύσης είναι ότι πιστεύει ότι έθνη με τελείως άλλη πολιτισμική κουλτούρα μπορούν να αφομοιώσουν τις δυτικές αξίες. Λάθος μεγάλο, και η Λωρίδα της Γάζας, που είναι στην επικαιρότητα λόγω του πολέμου, είναι ένα καλό παράδειγμα. Το 2007, έγιναν εκλογές, κέρδισε η «πολιτική» Χαμάς και από τότε δεν έγιναν ξανά ποτέ. Η έννοια της δημοκρατίας στις αραβικές χώρες δεν έχει καμία σχέση με ό,τι της αποδίδουμε εμείς ως περιεχόμενο.
Το ίδιο λάθος -τηρουμένων των αναλογιών- κάνει η Ελλάδα με τη Λιβύη, ως αποτέλεσμα και των επιλογών που έχουμε κάνει στις σχέσεις με την Τουρκία. Και καθώς το καλοκαίρι τελειώνει -και οι τουρίστες δεν θα επισκέπτονται τα τουρκικά παράλια-, η γείτων βάζει μπροστά τη Λιβύη, για να ασκήσει νέες πιέσεις.
Και εκεί που είχαμε τα θέματα με τη Δυτική Λιβύη και τη «νόμιμη» κυβέρνηση της χώρας, εμφανίζεται η Ανατολική Λιβύη του στρατάρχη Χαλίφα Χάφταρ να συσφίγγει σχέσεις με την Άγκυρα και να δίνει -όπως έγραψε το Bloomberg- άδεια για έρευνες στην περιοχή κάτω και ανατολικά της Κρήτης, με βάση το τουρκολιβυκό μνημόνιο.
Ακόμα και να μη συμβεί στο άμεσο μέλλον, η πληροφορία διοχετεύθηκε, για να δούνε κάποιοι τις αντιδράσεις της Αθήνας. Και μπορεί εμείς να λέμε και να ξαναλέμε ότι το μνημόνιο αυτό είναι άκυρο, αλλά στην πράξη οι δύο αυτές χώρες κινούνται με βάση αυτό και διαμορφώνουν πραγματικότητες στο πεδίο.
Πρόσφατα, με την ανακοίνωση δύο θαλάσσιων πάρκων, η Τουρκία δημοσιοποίησε και έναν χάρτη που κόβει στη μέση το Αιγαίο με διακεκομμένη μια μέση γραμμή. Έχει ενδιαφέρον ότι στον τουρκικό χάρτη η μέση γραμμή που κάποτε κάλυπτε μόνο τα Δωδεκάνησα τώρα έχει πάει πολύ δυτικότερα και έφτασε να περιλαμβάνει και τις Κυκλάδες… Επίσης, τα Δωδεκάνησα στον ίδιο χάρτη έχουν το ίδιο χρώμα με την Τουρκία, όπως το ίδιο χρώμα έχει και η Ελλάδα… Η τουρκική κουτοπονηριά που δεν περνάει απαρατήρητη συνδυάζεται με τα 200 μικρά ελληνικά νησιά ή βραχονησίδες που διεκδικεί η γείτων.
Κάποτε αναφερόταν σε αυτά μιλώντας για γκρίζες ζώνες, ενώ σήμερα μιλάει για νησιά υπό ελληνική κατοχή. Αγνοεί προκλητικά τις συνθήκες που έδωσαν τα νησιά του Αιγαίου στην Ελλάδα και περιέγραψε τα μεγάλα με τα ονόματά τους σημειώνοντας σαφώς ότι περιλαμβάνουν και τα μικρότερα που είναι εξαρτώμενα από αυτά.
Η Τουρκία έχει αναβαθμίσει τις προκλήσεις της και η Λιβύη, όπως η Αλβανία και τα Σκόπια, χρησιμοποιούνται ως πολιορκητικοί κριοί, για να κάμψουν τις αντιστάσεις μας στο κύριο ζήτημα.
Αυτό είναι η αμφισβήτηση εθνικού εδάφους -όχι μόνο των 200 νησίδων- αλλά ακόμα και των μεγάλων νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, των οποίων το ιδιοκτησιακό καθεστώς αμφισβητεί, υπό το πρόσχημα του στρατού που υπάρχει στα νησιά αυτά.
