Κήρυξε επισήμως τη Γάζα σε κατάσταση λιμού ο οργανισμός IPC, που υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ. Είναι «κατασκευασμένη και ειδικά σχεδιασμένη έκθεση, ώστε να ταιριάζει στην ψεύτικη εκστρατεία της Χαμάς» απαντά το Ισραήλ κι αρχίζει ένα πινγκ πονγκ για τα κριτήρια, γιατί μειώθηκε το όριο του 30% σε 15% του πληθυσμού και γιατί η μέτρηση έγινε με βάση την περίμετρο του βραχίονα των παιδιών.
Δηλαδή, όλα είναι σχετικά; Στο νοσοκομείο Ραντίσι, ο γιατρός Αχμέντ Μπασάλ κρατά ένα βρέφος με άκρα ατροφικά. Η UNICEF διαθέτει γάλα φόρμουλα μόνο για 2.500 μωρά για έναν μήνα. Το απόθεμα ειδικών τροφών απαραίτητων για οξύ υποσιτισμό επαρκεί για 5.800 παιδιά, τη στιγμή που 70.000 χρειάζονται θεραπεία.
Με ποια κριτήρια, πετάγεται αυτός που σχετικοποιεί. «Όλα είναι σχετικά», «η αλήθεια είναι σχετική»;
Καταρχάς, αν ισχύει, τότε αυτός ο ισχυρισμός αυτοαναιρείται, διότι διατείνεται ότι δεν είναι σχετικός, άρα ότι έχει καθολική ισχύ. Έχουμε μάθει κι εμείς περιπλεκτική.
«Ο πραγματικός σκοπός του να υιοθετούμε τον σχετικισμό είναι πάντα ιδιοτελής και καιροσκοπικός: να αποφεύγουμε την κριτική και τη λογοδοσία. Δεν είναι τόσο μια ειλικρινής πεποίθηση όσο ένα βολικό ατού για να το παίζουμε όποτε μας βολεύει, και στη συνέχεια να το κρύβουμε διακριτικά όταν δεν το χρειαζόμαστε πλέον. Ο φιλόσοφος Ντέιβιντ Στόουβ το ονόμασε “Φαινόμενο Ισμαήλ”, από τον αφηγητή στο Μόμπι Ντικ. Στο τέλος του μυθιστορήματος του Μέλβιλ, το πλοίο βυθίζεται και όλοι πνίγονται, εκτός από τον αφηγητή: “Μόνο εγώ δραπέτευσα για να σου πω”. Όπως ο Ισμαήλ, ο σχετικιστής εξαιρεί τον εαυτό του από τη μοίρα, στην οποία καταδικάζει όλους τους άλλους». (Γιατί ο σχετικισμός είναι η χειρότερη ιδέα που υπήρξε ποτέ, Maarten Boudry, δημοσιεύτηκε στο ιστολόγιο της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας στις 30.7.2021.)
«Δεν υπάρχει λιμός στη Γάζα». Υπάρχει κορεσμός δικαιολογιών για «σκόπιμη κατάρρευση των απαιτούμενων συστημάτων για επιβίωση».
