Στο ποδόσφαιρο, όταν μια μικρή ομάδα καταφέρνει να χάσει μόνο με 3-0 από την Μπαρτσελόνα, όλοι μιλούν για μια «τιμητική ήττα».
Κάπως έτσι αντιλαμβάνονται στις Βρυξέλλες το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης με τον Ντόναλντ Τραμπ για τους δασμούς.
Στην κοινή ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ΗΠΑ, η συμφωνία για τους δασμούς χαρακτηρίζεται ως ένα πλαίσιο «για δίκαιες, ισορροπημένες και αμοιβαία επωφελείς διατλαντικές εμπορικές σχέσεις και επενδύσεις».
Πλην της προέδρου της Ε.Ε., Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, που υπέγραψε τη συμφωνία με τον Αμερικανό πρόεδρο, και των επιτελών της Κομισιόν, οι οποίοι τη… διαπραγματεύτηκαν, ουδείς άλλος στην ευρωπαϊκή ήπειρο (και πέραν αυτής) τη θεωρεί ισορροπημένη και αμοιβαία επωφελή.
Αντιθέτως, όσο κι αν θέλουν να το παραβλέψουν οι Βρυξέλλες, είναι μια δίκαιη, ισορροπημένη και επωφελής συμφωνία για τα αμερικανικά συμφέροντα. Απλώς στη βελγική πρωτεύουσα δηλώνουν μεταξύ τους ικανοποιημένοι που απέφυγαν τους δασμούς της τάξης του 30%, με τους οποίους απειλούσαν οι ΗΠΑ, και τους περιόρισαν στο 15%. Και αυτό συνιστά «νίκη».
Όπως «νίκες» συνιστούν η συμφωνία για την προμήθεια αμερικανικού πετρελαίου και φυσικού αερίου αξίας 750 δισ. δολ. σε τιμές ακριβότερες της αγοράς και η υποχρέωση της Ε.Ε. να πραγματοποιήσει επενδύσεις ύψους 600 δισ. δολ. στις ΗΠΑ, καθώς η Ευρώπη… δεν χρειάζεται πλέον άλλες επενδύσεις και μπορεί να τις εξάγει.
Μόνο που αυτές τις επιτυχίες δεν τις ενστερνίζεται κανείς από τις κυβερνήσεις των «27». Ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού χαρακτήρισε την ημέρα της συμφωνίας «μαύρη μέρα», ενώ πιο επικριτικός ήταν ο Ούγγρος Βίκτορ Όρμπαν. Οι υπόλοιποι αποφεύγουν τις αναφορές, είτε για να μην εκτεθούν είτε για να διατηρήσουν τις ισορροπίες.
Μέχρι τώρα, με την εμπειρία από τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο πειστήκαμε ότι η Ε.Ε. αδυνατεί να χειριστεί με υπευθυνότητα τα γεωπολιτικά ζητήματα, διότι κατά βάση η Ε.Ε. ξεκίνησε (και παραμένει) μια οικονομική ένωση. Τώρα αποδεικνύει την αδυναμία της να χειριστεί και οικονομικά ζητήματα.
Υπό άλλες συνθήκες και, κυρίως, άλλες ηγεσίες, η Ε.Ε. θα ήταν μια υπολογίσιμη παγκόσμια δύναμη και όχι ένας κομπάρσος των διεθνών εξελίξεων που πανηγυρίζει τις ήττες, διότι νίκες δεν μπορεί να επιτύχει.
