Για να πιάσεις ψάρια πρέπει να βραχείς μέχρι τη μέση τουλάχιστον… σύμφωνα με τη λαϊκή θυμοσοφία. Στην περίπτωση της χώρας μας θέλουμε να αντιστρέψουμε αυτόν τον κανόνα και το θέλουν όλοι: τόσο η κυβέρνηση όσο και η αντιπολίτευση!
Αν αύριο το πρωί ο Μητσοτάκης έλεγε ότι η Ελλάδα θα στείλει ειρηνευτικό στρατιωτικό σώμα στην Ουκρανία θα ξεσηκώνονταν και οι πέτρες εναντίον του… Θα άκουγε εξάψαλμους «πατριωτικούς» από τη Δεξιά και ανθρωπιστικές κορόνες από την Αριστερά. Όλα αυτά, βέβαια, θα ήταν κουβέντες άνευ ουσίας, αλλά η φασαρία θα γινόταν, και μέχρι το βράδυ η πρόταση θα είχε αποσυρθεί.
Απορούμε όμως, που ο Μακρόν πρότεινε να συμμετάσχουν Τούρκοι στρατιώτες στην ειρηνευτική δύναμη και αυτό μας πείραξε και γράφουμε λίβελους για τη γαλλική στάση, που μετά τους πυραύλους meteor (όπου είναι συμπαραγωγός χώρα η Γαλλία) που θα αγοράσει η Τουρκία μαζί με τα 40 Eurofighter, αποδεικνύει ξανά ότι δεν τιμάει την ελληνογαλική φιλία και την αμυντική συμφωνία… Μεγάλο παραμύθι εν προκειμένω, καθώς την αμυντική συμφωνία εμείς οι Έλληνες πρώτοι τη γράψαμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας.
Όταν οι Γάλλοι ζήτησαν να στείλουμε στρατιώτες στην Αφρική που είχαν πρόβλημα, εμείς κάναμε το κορόιδο και τους σούπερ πατριώτες… Αν στέλναμε, εννοείται ότι θα πήγαιναν επαγγελματίες… αλλά ο φόβος φυλάει τα έρμα και στην Ελλάδα τους κανοναρχεί όλους!
Όσον αφορά την Ουκρανία, ο Ερντογάν σίγουρα θα στείλει στρατιώτες, με εμάς απέναντι κορδακιζόμενους να λέμε (αριστεροί και δεξιοί, πατριώτες και διεθνιστές) ότι κανένας Έλληνας στρατιώτης δεν θα βγει έξω από τα σύνορά μας και τα παρόμοια…
Στην Ουκρανία, βέβαια, δεν πας να κάνεις πόλεμο, αλλά ως ειρηνευτική δύναμη. Και μόνο από αυτό έχεις πολλά να κερδίσεις ως χώρα μέσα από την εμπειρία που αποκτούν οι άνθρωποι που στέλνεις εκεί.
Από την άλλη, σε υπολογίζουν γιατί κάνεις κίνηση στη διεθνή σκακιέρα, αντί να μοιρολογάς το μαύρο σου το χάλι και να ζεις στο εσωτερικό της χώρας έναν εμφύλιο (που συνεχίζεται με άλλες μορφές), που όπως φαίνεται δεν τελείωσε το 1949. Και μπαίνεις και στο παιχνίδι το γεωπολιτικό, όπου σήμερα είσαι σαν χώρα «μαλωμένη», λόγω κυβερνητικών επιλογών, τόσο με τον Τραμπ όσο και με τον Πούτιν.
Αντί των παραπάνω προτιμάμε τις αυταπάτες, να υπογράφουμε διακηρύξεις φιλίας με τους Τούρκους για να ξορκίζουμε την υπαρκτή απειλή, να κυνηγάμε Ισραηλινούς τουρίστες γιατί λέει κάποιοι ήταν στρατιώτες και να διαρρέουμε στον Τύπο (αλίμονο αν έχει βάση) ότι παγώνουμε τις αγορές πολεμικού υλικού από το Ισραήλ λόγω Γάζας… Τον μουτζούρη να μας πούνε όλοι (κυβερνητικοί και αντιπολιτευόμενοι) ποιος θα τον πληρώσει ξανά όταν έρθει η ώρα;
Η ΔΕΘ έρχεται με φόρα, γεμάτη επιδόματα και υποσχέσεις για όλους… Με 17% επενδύσεις στο ΑΕΠ και 24% περίπου στην Ε.Ε., όλα είναι στον αέρα, εκτός της μακαριότητας που μας κυριαρχεί.
